Η Ιαπωνία αναπτύσσει το δικό της Ηλεκτρικό Κανόνι για να συμπληρώσει την αντιπυραυλική της άμυνα

Η τεχνολογία των ηλεκτρικών πυροβόλων όπλων, ή όπλο σιδηροτροχιάς, είχε την εύνοια πολλών επιτελείων πριν από μερικά χρόνια, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το Ναυτικό των ΗΠΑ είχε επενδύσει αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να αναπτύξει το δικό του μοντέλο. Αλλά εδώ και λίγο καιρό, και πάνω από όλα μετά την εγκατάλειψη του προγράμματος από το Πεντάγωνο που δίνει προτεραιότητα στα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας όπως τα λέιζερ υψηλής ενέργειας και τα κανόνια μικροκυμάτων, η τρέλα για αυτό το θέμα φαίνεται να έχει κάπως στερέψει. Ακόμη και το κινεζικό πρόγραμμα, το οποίο είχε γίνει ακόμη πρωτοσέλιδο πριν από τρία χρόνια ότανένα Rail Gun παρατηρήθηκε σε πλοίο μεταφοράς βυτιοφόρων για δοκιμή, φαίνεται να έχει εξατμιστεί, τουλάχιστον στη δημόσια σκηνή. Για το Τόκιο, από την άλλη, αυτή η τεχνολογία έχει στρατηγικό ενδιαφέρον., ειδικά για αντιμετώπιση ορισμένων ελλείψεων της αντιπυραυλικής ασπίδας που χρησιμοποιείται επί του παρόντος, και έτσι αντιμετωπίζουν τα νέα κινεζικά, βορειοκορεατικά και ρωσικά υπερηχητικά όπλα.

Θυμηθείτε ότι ένα ηλεκτρικό όπλο αντικαθιστά την ενέργεια που παράγεται από τη χημική καύση για να προωθήσει το κέλυφος, με ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο προσφέρουν πολύ υψηλές ταχύτητες εξόδου από το ρύγχος που μπορούν να φτάσουν και να ξεπεράσουν τα 2000 m / δευτερόλεπτο ή τα 6 Mach. Στην πραγματικότητα, τα βλήματα που προωθούνται με αυτόν τον τρόπο έχουν πολύ υψηλή κινητική ενέργεια, δίνοντάς τους αυξημένη εμβέλεια που μπορεί να φτάσει και ακόμη και να ξεπεράσει τα 200 km και πολύ υψηλή ταχύτητα συμβατή με τις ανάγκες της σύγχρονης αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας. Επιπλέον, η απουσία χημικού προωθητικού υποτίθεται ότι ελαφρύνει την επιμελητεία, επιτρέπει πολύ υψηλούς ρυθμούς βολής, προσφέρει προηγμένο έλεγχο του στόχου ελέγχοντας τη δύναμη των βολών και μειώνει τον κίνδυνο ανάφλεξης εάν το όπλο επρόκειτο να πυροβοληθεί. στόχος. Από την άλλη πλευρά, για να λειτουργήσουν, τα Rail Guns απαιτούν μια πολύ μεγάλη πηγή ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και πολύ προηγμένα υλικά για να αντέχουν στις τεράστιες θερμικές και μηχανικές καταπονήσεις.

Παρά αυτές τις δελεαστικές υποσχέσεις, η τεχνολογία Rail Gun, αν δεν είναι αυστηρά εγκαταλειμμένη από πολλές χώρες, έχει δει τις φιλοδοξίες της να μειώνονται τα τελευταία χρόνια και οι επενδύσεις που αφιερώνονται σε αυτήν να μειώνονται σημαντικά. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτό. Πρώτον, η συμβατική τεχνολογία πυροβολικού έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο τα τελευταία χρόνια, ιδίως με την άφιξη νέων πυρομαχικών με πρόσθετη πρόωση, επιτρέποντας την σημαντική επέκταση της εμβέλειας των υπαρχόντων όπλων. Έτσι, το κέλυφος M982 Vulcano του Leonardo σε έκδοση 127 mm και 155 mm μπορεί να πλήξει στόχους πέραν των 70 χλμ. Τα πυρομαχικά Assegai V-LAP της Rheinmetall μπορούν να ξεπεράσουν τα 80 km από οβίδα G6. Λαμβανομένων υπόψη των τακτικών αναγκών που σχετίζονται με το σύγχρονο πυροβολικό, αυτά τα βεληνεκές επαρκούν για τα περισσότερα σενάρια, καθώς τα πιο μακρινά χτυπήματα είναι ευθύνη του πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς που χρησιμοποιεί βαλλιστικούς πυραύλους ή της αεροπορίας μαχητικών.

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο