Παρά την κρίση που συνδέεται με την πανδημία του Covid-19, οι ειδήσεις το 2021 χαρακτηρίστηκαν συχνά από ορισμένες αμυντικές τεχνολογίες, σε ένα γεωπολιτικό πλαίσιο αυξανόμενων εντάσεων και κρίσιμων κρίσεων. Από την αιφνιδιαστική ακύρωση της παραγγελίας για γαλλικής κατασκευής υποβρύχια συμβατικής ισχύος από την Αυστραλία να στραφούν σε υποβρύχια πυρηνικής επίθεσης ΗΠΑ-Βρετανίας, σε υπερηχητικούς πυραύλους. από υποβρύχια drones στο νέο σύστημα βομβαρδισμού κλασματικής τροχιάς της Κίνας. Αυτές οι αμυντικές τεχνολογίες, για πολύ καιρό στο παρασκήνιο της παγκόσμιας σκηνής των μέσων ενημέρωσης, βρέθηκαν στις ειδήσεις και μερικές φορές στα πρωτοσέλιδα φέτος. Σε αυτό το άρθρο δύο μερών, θα παρουσιάσουμε τις τεχνολογίες που είχαν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο το έτος 2021 στον τομέα της Άμυνας, προκειμένου να κατανοήσουμε τις προκλήσεις και τις εφαρμογές τους.
1- Πυρηνικά υποβρύχια
Ακύρωση του συμβολαίου της Αυστραλίας για τη σχεδίαση και την κατασκευή 12 συμβατικών υποβρυχίων τύπου Shortfin Barracuda από το French Naval Group, ήταν αναμφίβολα το πιο σημαντικό γεγονός στον αμυντικό τομέα στη Γαλλία φέτος. Αλλά η επιλογή της Καμπέρα να στραφεί σε αμερικανικά ή βρετανικά πυρηνικά υποβρύχια ήταν το πιο σημαντικό γεγονός στην παγκόσμια σκηνή το 2021. Πράγματι, για πρώτη φορά, το ταμπού που προκύπτει από μια σιωπηρή συμφωνία μεταξύ των 5 μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για την πώληση πυρηνοκίνητων υποβρυχίων σε τρίτη χώρα παραβιάστηκε με απόφαση του Τζο Μπάιντεν, του Μπόρις Τζόνσον και του Αυστραλού πρωθυπουργού Σκοτ Μόρισον. Και μαζί του, άνοιξε μια πόρτα στη διεθνή σκηνή για πολλές χώρες που επιθυμούν επίσης να εξοπλιστούν με αυτού του τύπου σκάφη που προσφέρουν μοναδικές επιδόσεις, επειδή έχουν μια πολύ σημαντική και σχεδόν απεριόριστη πηγή ενέργειας.
Από τότε, αν το ίδιο το πρόγραμμα της Αυστραλίας είναι όλο και περισσότερο υπό τις επικρίσεις των κριτικών, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, λόγω πρόσθετων δαπανών και πολύ σημαντικές προθεσμίες, προφανώς, μη κατακτημένες μέχρι σήμερα από την αυστραλιανή κυβέρνηση, αρκετές χώρες έχουν βυθιστεί στην παραβίαση που άνοιξε ο Τζο Μπάιντεν και οι δύο συνεργάτες του, στρέφοντας συγκεκριμένα στη Γαλλία, η οποία διαθέτει πολύ κατάλληλες τεχνολογίες και τεχνογνωσία για να καταλάβει αυτήν την αναδυόμενη αγορά. Ωστόσο, το παράδειγμα που έδωσε η Καμπέρα σε αυτή την περίπτωση θα αφήσει αναμφίβολα σημάδια, γιατί πέρα Νότια Κορέα, Ινδία ή Βραζιλία, άλλες χώρες θα μπορούσαν επίσης να επιδιώξουν να προσδώσουν αυτή την ικανότητα, στρέφοντας σε λιγότερο προσεκτικούς εταίρους σε αυτόν τον τομέα, δημιουργώντας μια φυγή που θα μπορούσε να σημάνει το τέλος των διεθνών προσπαθειών στον τομέα της μη διάδοσης.
Μπορούμε επομένως να αναρωτηθούμε σε ποιο βαθμό η αμερικανική απόφαση σε αυτό το θέμα είχε μελετηθεί προσεκτικά και αν όλες οι αναμφίβολα αρνητικές συνέπειες που θα προκύψουν αξιολογήθηκαν πριν ξεκινήσουμε ένα τέτοιο έργο με πολλαπλούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Αυστραλίας, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να στερηθεί ενός αποτελεσματικού υποβρυχιακού στόλου για δέκα χρόνια πριν παραλάβει τα πρώτα πυρηνικά της υποβρύχια «μετά το 2040» στην καλύτερη περίπτωση, και αυτό ενώ η προοπτική της σύγκρουσης στον Ειρηνικό έπεσε σε ένα πολύ πιο συμπαγές χρονοδιάγραμμα.
2- Υπερηχητικά βλήματα
Το 2019, απαντώντας σε ερωτήσεις Γάλλων βουλευτών, ο Αρχηγός του Εθνικού Ναυτικού, ναύαρχος Prazuck, έκρινε ότι οι ανακοινώσεις που αφορούν κινεζικά και ρωσικά υπερηχητικά αντιπλοϊκά όπλα δεν πρέπει να προκαλούν περισσότερο συναγερμό. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι περιορισμοί που σχετίζονται με αυτούς τους πυραύλους που υπερβαίνουν την ταχύτητα των 5 Mach, ιδίως στο θερμικό και ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, απαγόρευαν τη χρήση συστημάτων καθοδήγησης που θα επέτρεπαν να χτυπήσουν πλοία στη θάλασσα και σε εκτόπισμα. Μόνο 2 χρόνια αργότερα, ωθούμενοι από σημαντικές προόδους από τη Ρωσία με τους πυραύλους 9-S-7760 Kinzhal ήδη σε υπηρεσία, και 3Μ22 Αντιπλοία Τζιρκόν που θα τεθεί σε λειτουργία το 2022, ο σχεδιασμός του υπερηχητικούς πυραύλους έχει γίνει η προτεραιότητα των περισσότερων από τους μεγαλύτερους στρατούς του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου, και κυρίως, πέρα από τον Ατλαντικό, ή τουλάχιστον 5 προγράμματα βρίσκονται σε εξέλιξη στον τομέα αυτό ταυτόχρονα, με στόχο την έναρξη λειτουργίας από το 2024.
Πρέπει να ειπωθεί ότι οι υπερηχητικοί πύραυλοι, ιδιαίτερα στον τομέα των όπλων κατά των πλοίων, δημιουργούν σοβαρά προβλήματα για τα δυτικά ναυτικά, αφού κανένα από τα αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα που βρίσκονται επί του παρόντος σε υπηρεσία ή σχεδόν δεν το κάνουν. μπορεί να ελπίζει ότι θα αναχαιτίσει ένα τέτοιο διάνυσμα. Επιπλέον, λόγω αυτής της εξαιρετικής ταχύτητας που μερικές φορές ξεπερνά τα 8000 km/h, ή περισσότερα από 2 km/h, οι χρόνοι μεταξύ ανίχνευσης και πρόσκρουσης έως την ελπίδα εφαρμογής οποιουδήποτε αντίμετρου μειώνονται σημαντικά. Από την άλλη, οι χρόνοι πτήσης είναι πολύ σύντομοι, μειώνονται επίσης σημαντικά οι πιθανότητες να ξεφύγεις από μια βολή από τον ελιγμό ή η ταχύτητα μεταξύ της στιγμής εντοπισμού και της άφιξης του βλήματος. Τέλος, πέρα από τη στρατιωτική φόρτιση που φέρουν αυτά τα όπλα, τα οποία μερικές φορές μπορεί να είναι πυρηνικά στην περίπτωση του ρωσικού Kinzhal ή του κινεζικού DF-26, η κινητική ενέργεια που απελευθερώνεται κατά την πρόσκρουση του πυραύλου στον στόχο του είναι συνήθως επαρκής. , εκτός από την περίπτωση πολύ μεγάλων πλοίων όπως αεροπλανοφόρα.
Με άλλα λόγια, με βεληνεκές από αρκετές εκατοντάδες έως πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα, οι υπερηχητικές πύραυλοι εμφανίζονται, για ένα διάστημα τουλάχιστον, οι κύριοι του εναέριου πεδίου μάχης, καθώς και το όπλο επιλογής για προληπτικά χτυπήματα. Για να απαντήσουν σε αυτό, οι Δυτικοί έχουν ξεκινήσει δύο τύπους προγραμμάτων. Καταρχήν ανέλαβαν να εξοπλιστούν και με ισοδύναμους πυραύλους, σε μια λογική αμοιβαίας αποτροπής. Από την άλλη πλευρά, έχουν ξεκινήσει αρκετά προγράμματα για την απόκτηση αντιπυραυλικών ικανοτήτων αναχαίτισης ικανών να καταστρέψουν αυτές τις απειλές κατά την πτήση πριν φτάσουν στους στόχους τους, όπως την περίπτωση του ευρωπαϊκού προγράμματος TWISTER. Γεγονός παραμένει ότι, για τουλάχιστον μερικά χρόνια, η Μόσχα και το Πεκίνο θα έχουν, από το 2022, την ικανότητα να απωθήσουν τις δυτικές ναυτικές δυνάμεις πέρα από μια διευρυμένη περίμετρο, χωρίς οι τελευταίες να έχουν την ικανότητα να προστατευθούν από αυτήν. Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για ένα σημαντικό τακτικό πλεονέκτημα που παραχωρεί η Δύση στους δύο μεγάλους γεωπολιτικούς αντιπάλους της, το οποίο είναι πιθανό να έχει σημαντικές συνέπειες τα επόμενα χρόνια.
3- Το F-35 εναντίον του ανταγωνισμού Rafale
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
Τα σχόλια είναι κλειστά.