Στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, και όπως αναμενόταν, οι φινλανδικές αρχές ανακοίνωσαν ότι έχουν επέλεξε το αμερικανικό μαχητικό F-35A για να διαδεχθεί το F-18 στις αεροπορικές της δυνάμεις, μετά τον διαγωνισμό HX που είδε το αμερικανικό μαχητικό για άλλη μια φορά να αντιμετωπίζει άλλα δυτικά μοντέλα, F/A 18 E/F Super Hornet, Gripen, Rafale et Typhoon. Όπως και στην Ελβετία, τα συμπεράσματα που παρουσίασαν οι φινλανδικές αρχές είναι σαφή, το F-35 φαίνεται ανώτερο από άλλους ανταγωνιστές σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένου του τομέα της δημοσιονομικής βιωσιμότητας. Και όπως στην Ελβετία, πολλές φωνές ακούγονται τώρα για να αμφισβητήσουν τις αριθμητικές τιμές που διατηρούνται ως μέρος αυτής της αξιολόγησης και δεν αντιστοιχούν σε αυτές που παρατηρούνται από άλλες χώρες εφαρμόζοντας ήδη τον κυνηγό stealth από το Lockheed-Martin της Νορβηγίας στο προβάδισμα.
Γεγονός παραμένει ότι σήμερα, το παλιρροϊκό κύμα του F-35 στην Ευρώπη είναι σχεδόν απόλυτο, η συσκευή έχει επιβληθεί σε όλους τους διαγωνισμούς στους οποίους συμμετείχε εδώ και δέκα χρόνια και πλέον έχει επιλεγεί από τουλάχιστον 8 ευρωπαϊκές χώρες : Βέλγιο, Δανία, Φινλανδία, Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία, Ολλανδία, Πολωνία και Ελβετία, ενώ Η Ισπανία, η Ελλάδα και η Τσεχία είναι πλέον στο στόχαστρο Αμερικανοί πωλητές. Βλέπουμε επίσης επανεμφανίζονται με επιμονή την υπόθεση της ακύρωσης της μελλοντικής παραγγελίας του F / A 18 E / F Super Hornet και EA-18G Growler για αντικατάσταση του Tornado της Luftwaffe, προς όφελος του αεροπλάνου super-star της αμερικανικής βιομηχανίας.
Ομοιότητες μεταξύ των προγραμμάτων F-35 και F-104
Φυσικά, μπορούμε ατέλειωτα να υποστηρίξουμε την πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή ακόμα και από το ίδιο το ΝΑΤΟ για την προώθηση του F-35, η έλλειψη ειλικρίνειας των μορφών που προέβαλε η Lockheed-Martin σε διαγωνισμούς ή για την έλλειψη «ευρωπαϊκής» αίσθησης των ίδιων των Ευρωπαίων. Αλλά αυτές οι συζητήσεις και αυτά τα επιχειρήματα είναι στείρα, και το μόνο που κάνουν είναι να βλάψουν την εικόνα της γαλλικής αεροναυτικής βιομηχανίας στη διεθνή σκηνή. Από την άλλη, λαμβάνοντας υπόψη τις αντικειμενικές και αναγνωρισμένες αδυναμίες του F-35A, καθώς και οι αυξανόμενες ανάγκες σε αεροπορικούς πόρους για τους ευρωπαϊκούς στρατούς καθώς και για τον κόσμο, είναι δυνατό, με ελάχιστη προσμονή και θέληση, να γίνει αυτή η προφανής κατάρρευση της ευρωπαϊκής αεροναυπηγικής βιομηχανίας στο δικό της έδαφος. δύναμη και ακόμη και ένα ακρωτήρι προκειμένου να προετοιμαστεί η αναπόφευκτη φάση 2 που διαμορφώνεται σε αυτό το αρχείο, και όλα δείχνουν ότι θα είναι κοντά σε αυτό που γνώριζαν οι Ευρωπαίοι στα τέλη της δεκαετίας του '60 και στις αρχές της δεκαετίας του '70 με το F-104 Starfighter, επίσης από τη Lockheed-Martin.
Πράγματι, τα σημεία σύγκρισης μεταξύ των δύο προγραμμάτων είναι πάρα πολλά, σε βαθμό που να προκαλούν ανησυχία. Όπως και στην περίπτωση του F-104 που θυσίασε τα πάντα στο σχεδιασμό του για να αποκτήσει την καλύτερη δυνατή ταχύτητα και ρυθμό ανόδου, το F-35 από την πλευρά του θυσίασε πολλές πτυχές του μαχητικού αεροπλάνου προς όφελος του stealth και της ικανότητας επεξεργασίας των αισθητήρων του. Έτσι, τα δύο αεροσκάφη έχουν περιορισμένη ικανότητα ελιγμών, σχετικά χαμηλή μεταφορική ικανότητα, μειωμένο εύρος δράσης, ειδικά επειδή δεν μπορούν να μεταφέρουν πρόσθετα άρματα μάχης. Και οι δύο καλύπτουν τέλεια μια ανάγκη, το ένα για αναχαίτιση, το άλλο για την αφαίρεση αεράμυνας, αλλά παρουσιάστηκαν ως συσκευές πολλαπλών χρήσεων ικανές να διασφαλίσουν όλες τις αποστολές μάχης. Τέλος, και οι δύο έχουν υψηλό κόστος ιδιοκτησίας, υψηλότερο από αυτό των συσκευών της στιγμής, χωρίς να παρέχει καμία επαληθευμένη αποφασιστική προστιθέμενη αξία.
Εφεδρεία της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ
Έτσι, το 1965, μετά από πολλές ηχηρές αποτυχίες στη Νοτιοανατολική Ασία, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αποφάσισε να αποσύρει τα κοσμήματά της από το βιετναμέζικο θέατρο αφού το αεροσκάφος ξεπέρασε το Mig-17 και το Βορειοβιετναμέζικο DCA, καθιστώντας το «ένα από τα λίγα αναχαιτιστικά να έχει καταγράψει περισσότερες ήττες παρά νίκες σε εναέριες μάχες στον κόσμο. Αν και το F-35A δεν έχει δώσει μέχρι στιγμής τέτοιους λόγους για να αμφισβητήσει την επιχειρησιακή του απόδοση, αρκετά στοιχεία υποδηλώνουν ότι η τροχιά θα μπορούσε να είναι η ίδια. Έτσι, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ δεν έχει πάψει, εδώ και αρκετούς μήνες, να αναδεικνύει την ευκαιρία ανάπτυξης στο πλαίσιο του προγράμματος NGAD που θα καταστήσει δυνατό τον σχεδιασμό της αντικατάστασης για το F-22 έως το 2030, ένα δεύτερο, ελαφρύ αεροσκάφος που προορίζεται να αντικαταστήσει το F-16 με υψηλές επιδόσεις και η ιδιοκτησία κοστίζει περισσότερο ανάλογα με τις ανάγκες και τα μέσα της τα επόμενα χρόνια.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
Τα σχόλια είναι κλειστά.