Ενώ το κινεζικό ναυτικό είναι πλέον σταθερό όσον αφορά τον στόλο επιφανείας του, με έναν στόλο που αποτελείται από 5 καταδρομικά τύπου 055 και 25 αντιτορπιλικά τύπου 052D στη σειρά, συν εκατό φρεγάτες και κορβέτες, παραμένει υπό την απειλή αμερικανικών αλλά και ιαπωνικών, νοτιοκορεατικών και ακόμη και αυστραλιανών υποβρυχίων (στο μακρινό, πολύ μακρινό μέλλον...), όπως φαίνεται η συντριβή του USS Connecticut στη Θάλασσα της Κίνας πριν δύο μήνες. Αν και έχουν ληφθεί μεσοπρόθεσμα μέτρα, όπως η σταδιακή άφιξη του νέα υποβρύχια Type 039C ou την πιθανή αντικατάσταση των πρώτων 20 κορβετών Type 056 μέσω ενός μοντέλου με αυξημένη απόδοση ανίχνευσης ανθυποβρυχίων, είναι παρούσα η ανάγκη ενίσχυσης της ανθυποβρυχιακής άμυνας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και στο πέρασμα της Ταϊβάν και απαιτεί άμεσα μέτρα.
Μάλλον έχοντας αυτό κατά νου ότι η κινεζική ναυτική αεροπορία πραγματοποίησε μια ναυτική άσκηση ρίψης ναρκοπεδίων την περασμένη εβδομάδα χρησιμοποιώντας τα νέα βομβαρδιστικά μεγάλης εμβέλειας H-6J, κατά τη διάρκεια μιας συνδυασμένης άσκησης εξόρυξης και συμβατικού βομβαρδισμού, σύμφωνα με τον κρατικό ιστότοπο GlobalTimes.cn επικαλούμενο ρεπορτάζ του 7ου κινεζικού τηλεοπτικού καναλιού, αφιερωμένο στις ένοπλες δυνάμεις. Από όλες τις μεθόδους ανθυποβρυχιακού πολέμου, η εξόρυξη ναυτικών προσβάσεων είναι αναμφίβολα αυτή που μπορεί να δημιουργήσει τα περισσότερα προβλήματα για τα αμερικανικά και τα συμμαχικά υποβρύχια. Από τη φύση τους είναι παθητικά, οι υποβρύχιες νάρκες είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν για ένα υποβρύχιο κατά την κατάδυση που προσπαθεί να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο διακριτικό. Από την άλλη πλευρά, είναι αποτελεσματικά μόνο σε σχετικά στενές και ρηχές περιοχές διέλευσης, όπως σε στενά.
Ωστόσο, δεδομένης της ιδιαίτερης γεωγραφίας της Θάλασσας της Νότιας Κίνας και του Ντιτρόιτ της Ταϊβάν, αυτή η μέθοδος, ομολογουμένως κάπως αρχαϊκή, μπορεί να αποδειχθεί πολύ αποτελεσματική για να κρατήσει μακριά τα δυτικά υποβρύχια, κλείνοντας ορισμένα κλειδιά στενών, ιδιαίτερα εκείνων που παρέχουν πρόσβαση στη Θάλασσα Σούλου κατά μήκος της ακτής των Φιλιππίνων, ακόμη και αποκλείοντας ορισμένα περάσματα μεταξύ των ιαπωνικών νησιών Okinawa και Amami-Oshima, επιτρέποντας στο κινεζικό ναυτικό να συγκεντρώσει τους επιφανειακούς πόρους, τα υποβρύχια και τον εναέριο ανθυποβρυχιακό πόλεμο στους υπόλοιπους χώρους, χωρίς να χρειάζεται να διασκορπιστεί υπερβολικά. Μια τέτοια λύση μπορεί επίσης να θεωρηθεί ότι υπονομεύει γρήγορα τις ανατολικές ακτές της Ταϊβάν, εάν το νησί καταληφθεί από τις κινεζικές δυνάμεις, έτσι ώστε να αποτραπεί μια συμμαχική αμφίβια αντεπίθεση.
Από την άλλη πλευρά, η εφαρμογή μιας τέτοιας στρατηγικής προϋποθέτει προηγουμένως την πλήρη εναέρια υπεροχή έναντι του εναέριου χώρου, καθώς και την εξάλειψη όλων των αντιαεροπορικών αμυντικών δυνάμεων του αντιπάλου. Πράγματι, η ρίψη υποβρύχιων ναρκών προϋποθέτει ότι το αεροσκάφος εξελίσσεται κοντά στην επιφάνεια, με σχετικά χαμηλή ταχύτητα, καθιστώντας το στόχο επιλογής για το κυνήγι ή την αντίθεση της αντιαεροπορικής άμυνας εάν είναι απαραίτητο. Ωστόσο, το γεγονός ότι η ναυτική αεροπορία εκπαιδεύεται ανοιχτά για τέτοιου είδους ελιγμούς, και μάλιστα την προωθεί δημόσια, εμφανίζεται αναμφίβολα ως μήνυμα που απευθύνεται στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ καθώς και στους συμμάχους του, για να προειδοποιήσει για την πιθανή παρουσία αυτού του τύπου το δικό μου τώρα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το μήνυμα θα έχει ακουστεί στην Ουάσιγκτον, η απώλεια ενός δυτικού πυρηνικού υποβρυχίου που καταστράφηκε από κινεζική υποβρύχια νάρκη αποτελώντας, σε αυτούς τους καιρούς έντασης, ένα πιθανό casus belli μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων.
Τα σχόλια είναι κλειστά.