Ποια είναι τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας;

Η γαλλική αμυντική βιομηχανία αναγνωρίζεται σήμερα στη διεθνή σκηνή ως μια από τις πιο αποτελεσματικές και ολοκληρωμένες στον πλανήτη. Από πυρηνικά υποβρύχια μέχρι μαχητικά αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων δορυφόρων αναγνώρισης, τεθωρακισμένων οχημάτων και πυραύλων, οι μεγάλες γαλλικές αμυντικές εταιρείες είναι παρούσες σε όλες τις θέσεις και ως εκ τούτου αναλαμβάνουν την τρίτη θέση στις χώρες εξαγωγής αμυντικής τεχνολογίας μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία, αλλά μπροστά της Κίνας, της Γερμανίας και της Μεγάλης Βρετανίας. Ως εκ τούτου, αντιπροσωπεύει όχι μόνο τον πυλώνα της γαλλικής στρατηγικής αυτονομίας, αλλά έναν από τους βασικούς εξαγωγικούς κλάδους της χώρας, τόσο στον τομέα του εξωτερικού εμπορίου όσο και των διεθνών σχέσεων, και απασχολεί σήμερα σχεδόν 3 άτομα. , με μέσο ετήσιο κύκλο εργασιών 200.000 $ δισεκατομμύρια, το 20% των οποίων προέρχεται από εξαγωγικές συμβάσεις.

Ωστόσο, η γαλλική αμυντική βιομηχανία έχει προχωρήσει πολύ. Σχεδόν εξαφανίστηκε από τη γερμανική κατοχή κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μπόρεσε να ξαναχτιστεί στις δεκαετίες του 50 και του 60 με μεγάλη διεθνή επιτυχία, όπως τα αεροπλάνα Mirage της Dassault Aviation, αλλά και τα υποβρύχια Daphne και Agosta από την DCN και το AMX. τεθωρακισμένα οχήματα. Αργότερα, ήρθε και άλλος σημαντικός εξοπλισμός, στον τομέα των πυραύλων (Magic, Exocet, Milan), των ελικοπτέρων (Alouette, Gazelle, Dauphin...), καθώς και πολλών άλλων αμυντικών τεχνολογιών. Και μάλιστα, στα τέλη της δεκαετίας του 80, είχε πολύ προηγμένες τεχνολογικές δεξιότητες, μερικές φορές ακόμη και εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, με την άφιξη του Φωτεινές φρεγάτες Stealth, ο βαλλιστικός πύραυλος Άδης, Τίγρη ελικόπτερα, με Rafale ή ακόμη και Char Leclerc. Μετά τα δύσκολα χρόνια μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, πρέπει να επιδείξει για άλλη μια φορά τις ικανότητες και τις επιδόσεις της για να ανταποκριθεί στις ταχέως εξελισσόμενες προκλήσεις ασφάλειας σε μια παγκόσμια αγορά που υφίσταται αναδιάρθρωση. Υπό αυτές τις συνθήκες, ποια είναι σήμερα τα δυνατά σημεία, αλλά και οι αδυναμίες αυτής της στρατηγικής βιομηχανίας για τη χώρα, για την άμυνα, την οικονομία της και για τη διεθνή της θέση;

Καινοτομία και σχέση απόδοσης/τιμής

Αν έπρεπε να συνοψίσουμε σε μια φράση την πρωταρχική ποιότητα της γαλλικής αμυντικής βιομηχανίας, θα ήταν αναμφίβολα «κάνει πολλά με πολύ λίγα». Πράγματι, για να καλύψουν τις ανάγκες των γαλλικών στρατών και την πολιτική βούληση να μην εξαρτώνται, σε θέματα άμυνας, από τον Αμερικανό σύμμαχο, οι γαλλικές αμυντικές βιομηχανίες έπρεπε πάντα να επιτύχουν το κατόρθωμα να κάνουν τουλάχιστον το ίδιο, αν και οι ανταγωνιστές τους, με πόρους συχνά πολύ κατώτερους από αυτούς. Αυτή η πτυχή συναντάται σε πολλά σύγχρονα προγράμματα, όπως π.χ Rafale του οποίου η ανάπτυξη θα έχει κοστίσει 45 δισεκατομμύρια ευρώ, το ήμισυ από αυτό του Typhoon, και 10 φορές φθηνότερο από το πρόγραμμα F-35. Ομοίως, το νέο Πυρηνικά επιθετικά υποβρύχια κλάσης Suffren πωλούνται από την Naval Group για 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ στο Γαλλικό Ναυτικό, 40% φθηνότερα από τα British Astutes και 65% φθηνότερα από την αμερικανική Virginia. Στον τομέα των τεθωρακισμένων, η VBMR Griffon έχει, στο μεταξύ, σχεδιαστεί έτσι ώστε η τιμή μονάδας του να μην ξεπερνά το ένα εκατομμύριο ευρώ, όπου το αμερικανικό Stryker, με την ίδια λειτουργία, πωλείται προς 4,9 εκατομμύρια δολάρια.

Επιπλέον, ο εξοπλισμός αυτός που προοριζόταν πάνω απ' όλα να εξοπλίσει τους 3 Γαλλικούς Στρατούς, που τον χρησιμοποιούν εντατικά στα διάφορα θέατρα επιχείρησης στα οποία αναπτύσσονται, αποδεικνύεται ιδιαίτερα αποτελεσματικός, σε σημείο να εμπνεύσει τους συμμάχους της Γαλλίας. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα στην περίπτωση Σύστημα CAESAR του Nexter, που αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο ακριβή και αποτελεσματικά κινητά συστήματα πυροβολικού στη Δύση, και το οποίο έχει εμπνεύσει σε μεγάλο βαθμό τον σχεδιασμό παρόμοιων μοντέλων σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Κίνας ή της Ινδίας. Ακόμη και σε ορισμένα πεδία προτίμησης της αμερικανικής βιομηχανίας, οι ικανότητες των Γάλλων μηχανικών κατέστησαν δυνατή την ανάπτυξη συστημάτων τόσο ισχυρών, και μερικές φορές ακόμη περισσότερο, από το υλικό που προέρχονταν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπως στην περίπτωση του πυραύλου αέρα. air Magic έναντι του Sidewinder AIM-9B, μετά το Magic 2 έναντι του IAM-9J / L και τέλος το MICA έναντι του AIM120 AMRAAM.

Για να το πετύχει αυτό, η γαλλική αμυντική βιομηχανία έχει δημιουργήσει μια ειδικότητα ενεργού καινοτομίας, με πραγματική ικανότητα να αποκτήσει δυναμική σε ορισμένους τομείς για όλους τους βιομήχανους στον πλανήτη. Αυτό συνέβαινε ιδιαίτερα στα τέλη της δεκαετίας του 80, όταν έφτασε ταυτόχρονα το τανκ Leclerc, το πρώτο άρμα ικανό να εκτοξεύει σε κίνηση σε όλο το έδαφος διατηρώντας την ακρίβεια και το ρυθμό βολής του, ή η ελαφριά φρεγάτα stealth, τόσο πρωτοποριακή. των βασικών χαρακτήρων σε έναν Τζέιμς Μποντ. Αυτή η ικανότητα καινοτομίας συνεχίζεται σήμερα, με προγράμματα όπως το Neuron stealth combat drone, το πυρηνικό υποβρύχιο Suffren ή τα τεθωρακισμένα οχήματα του προγράμματος SCORPION.

Χαοτική διαχείριση προγράμματος

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο