Οι εισβολές της κινεζικής αεροπορίας στη Ζώνη Αεροπορικής Ταυτοποίησης της Ταϊβάν είναι καθημερινό φαινόμενο εδώ και αρκετούς μήνες. Αλλά από την επίδειξη δύναμης στις 10 Απριλίου με 52 αεροσκάφη σε πτήση ταυτόχρονα, αυτές οι αποστολές ήταν μέχρι τώρα περιορισμένες σε όγκο όπως και σε φιλοδοξίες. Η αποστολή της 28ης Νοεμβρίου ήταν αξιοσημείωτη με περισσότερους από έναν τρόπους. Πράγματι, όχι μόνο υπονοούσε 27 συσκευές ταυτόχρονα, ο μεγαλύτερος αριθμός συσκευών από τον περασμένο Απρίλιο, αλλά για πρώτη φορά, μία από τις νέες Τάνκερ αεροσκάφος Y-20U Η κινεζική αεροπορία συνόδευε τους πέντε Βομβαρδιστικά H-6 και η συνοδεία του τεσσάρων ατόμων Μαχητικά J-10C και δύο βαριά μαχητικά J-16 πολύ πέρα από το συνηθισμένο σημείο καμπής για τους Κινέζους κυνηγούς στα νότια του νησιού, η πτήση συνεχίστηκε για 200 ναυτικά μίλια κατά μήκος της δυτικής ακτής του νησιού πριν το αεροσκάφος γυρίσει πίσω.
Με αυτή την αποστολή, οι κινεζικές αεροπορικές δυνάμεις έδειξαν ότι είχαν πλέον την ικανότητα να δράσουν πέρα από τον πρώτο κύκλο των νησιών που περιβάλλουν τη Θάλασσα της Κίνας και επομένως ότι μπορούσαν όχι μόνο να χτυπήσουν την Ταϊβάν υπό διαφορετικές διανυσματικές προσεγγίσεις, αλλά και να αντιταχθούν στην υποστήριξη που θα μπορούσε να προέρχεται από αμερικανικά αεροπλανοφόρα ή αεροσκάφη με έδρα την Ιαπωνία, και αυτό το πηγάδι ανάντη του ίδιου του νησιού. Με άλλα λόγια, το Πεκίνο ήθελε να δείξει ότι τώρα είχε τη θεωρητική ικανότητα να θέσει σε εφαρμογή έναν αεροπορικό αποκλεισμό ικανό να υποστηρίξει έναν πιθανό ναυτικό αποκλεισμό για να αποτρέψει οποιαδήποτε ενέργεια των Ηνωμένων Πολιτειών για υποστήριξη της Ταϊβάν.
Προφανώς, αυτός ο ελιγμός σήμερα είναι πάνω από όλα συμβολικός. Πράγματι, η κινεζική αεροπορία έχει μέχρι στιγμής μόνο μερικά Y-20U ανεφοδιασμούς κατά την πτήση, έναν ανεπαρκή στόλο για να υποστηρίξει έναν αεροπορικό αποκλεισμό. Επιπλέον, από τα 2000 περίπου μαχητικά αεροσκάφη που παρατάχθηκαν από το Πεκίνο, μόνο μερικά από τα 450 J-10 B / C και τα πιθανά εκατό J-16 που βρίσκονται σήμερα σε υπηρεσία είναι εξοπλισμένα με στύλους ανεφοδιασμού. Επιπλέον, πέρα από τις δυνατότητες του ίδιου του αεροσκάφους, οι ίδιοι οι πιλότοι θα πρέπει να έχουν τα προσόντα για αυτόν τον ευαίσθητο ελιγμό, ειδικά επειδή αυτή η ικανότητα ήταν μέχρι τότε σχετικά εμπιστευτική στις κινεζικές αεροπορικές δυνάμεις. Ωστόσο, δεν δείχνει μόνο τη φιλοδοξία της βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, αλλά και τον δυναμισμό με τον οποίο ενσωματώνει αυτές τις νέες ικανότητες στο επιχειρησιακό της πλαίσιο.
Ο στόχος ενός τέτοιου ελιγμού είναι επίσης πολιτικός. Πράγματι, το Πεκίνο εξακολουθεί να ελπίζει ότι η Ταϊπέι θα παραδοθεί "χωρίς μάχη" και θα ενταχθεί στο κινεζικό μαντρί χωρίς να απαιτείται καμία στρατιωτική δράση. Καθώς δεν υπάρχει πλέον κανένα ζήτημα, σήμερα, για πιθανή αποπλάνηση, όπως στην περίπτωση του Χονγκ-Κονγκ, η μόνη εναλλακτική για τις κινεζικές αρχές, βασίζεται στην εκμηδένιση του ηθικού των ίδιων των Ταϊβανέζων, κάτι που είναι στενά συνδεδεμένο, σύμφωνα με το Πεκίνο , σε υποσχέσεις υποστήριξης από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Προτείνοντας ότι η PLA μπορεί να κρατήσει μακριά την Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό των ΗΠΑ, οι κινεζικές αρχές ελπίζουν επομένως ότι ο πληθυσμός της Ταϊβάν θα χάσει τη θέλησή του να αντισταθεί και θα υποταχθεί υπάκουα στην εξουσία του Πεκίνου. Ωστόσο, το έργο θα είναι πολύ δύσκολο για το Πεκίνο, αφούμια πρόσφατη έρευνα στο νησί έδειξε ότι το 85% των Ταϊβανέζων ήταν υπέρ του "Status quo", δηλαδή ενός νησιού σε δημοκρατική αυτοδιαχείριση και ηττημένο από τον ηπειρωτικό έλεγχο.
Τα σχόλια είναι κλειστά.