Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας παρήγαγε, μεταξύ της δεκαετίας του 50 και του 80, σχεδόν 8500 μαχητικά αεροσκάφη προερχόμενα από σοβιετικά μοντέλα, όπως το Shenyang J-5 που προέρχεται από το Mig-17 που παρήχθη σε 1800 μονάδες, το Shenyang J-6 και το Nanchang Q- 5 που προέρχονται από το Mig-19 που παράγονται αντίστοιχα σε 4500 και 1300 αντίγραφα, καθώς και το Chengdu J-7 που προέρχεται από το Mig-21 και παράγεται σε περισσότερα από 2400 αντίγραφα. Μερικά από αυτά τα αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων των Q-5 και J-7, εξακολουθούν να βρίσκονται σε υπηρεσία με την Πολεμική Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, αλλά η πλειοψηφία αυτών των αεροσκαφών έχουν τεθεί σε εφεδρεία. Αυτό το ορυχείο συσκευών, πολλές από τις οποίες είναι ενδεχομένως σε κατάσταση επανέναρξης του αέρα με φάση συντήρησης, φαίνεται ότι προορίζεται να χρησιμοποιηθεί από το Κινέζικο Γενικό Επιτελείο σε μη επανδρωμένες εκδόσεις, μετατρέποντας αυτούς τους ευέλικτους και γρήγορους μαχητές, ομολογουμένως ξεπερασμένους σε πολλές πτυχές, μαχητικά drones.
Για παράδειγμα, η Ανατολική Θεατρική Διοίκηση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού δημοσίευσε πρόσφατα φωτογραφίες που δείχνουν η θέση σε λειτουργία δύο υπερηχητικών μαχητικών διπλού τζετ J-6 που μετατράπηκαν σε dronesΤο Επιπλέον, οι σειριακοί αριθμοί των συσκευών που κρύβονται στις εικόνες υποδηλώνουν ότι αυτό το μοντέλο ήταν ήδη σε υπηρεσία με την κινεζική αεροπορία. Ταυτόχρονα, ωστόσο, δορυφορικές εικόνες που λήφθηκαν στις 15 Σεπτεμβρίου του Αεροπορική Βάση Liancheng, που βρίσκεται απέναντι από την Ταϊβάν, έδειξε πολύ υψηλή συγκέντρωση J-6, περισσότερες από 50 συσκευές που οι αναλυτές πιστεύουν ότι είναι εκδόσεις J-6W drone, υποδηλώνοντας ότι αυτός ο μετασχηματισμός προορίζεται κυρίως να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια πιθανής επίθεσης στο ανεξάρτητο νησί από το PLA. Υπενθυμίζουμε ότι ταυτόχρονα, αρκετές αεροπορικές βάσεις που βρίσκονται κοντά στο πέρασμα της Ταϊβάν, είδε τις ικανότητες υποδοχής και άμυνας τους να αυξήθηκαν σημαντικά.
Το J-1962 τέθηκε σε υπηρεσία το 6, ήταν το πρώτο υπερηχητικό μαχητικό παραγωγής της Πολεμικής Αεροπορίας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Μόνο 12,5 μέτρα μήκος (εξαιρουμένου του καθετήρα πιτότ) για άνοιγμα φτερών 9 μέτρων, το αεροσκάφος είχε κενό βάρος 5,2 τόνους και μέγιστο βάρος απογείωσης 8,8 τόνους. Οι δύο κινητήρες Wopen WP-6A, που παρήχθησαν τοπικά από την Turmansky RD-9, πρόσφεραν μονάδα ώσης 2,6 τόνους ξηρού και 3,3 τόνων με μετακαυστήρα, προσφέροντας στο αεροσκάφος εξαιρετική αναλογία ισχύος-βάρους για την εποχή και συνεπώς μεγάλη ευελιξία, ιδιαίτερα σε υψηλή υποηχητική ταχύτητα χάρη στα φτερά του με υψηλό βέλος. Από την άλλη πλευρά, το J-6 είχε μόνο μέγιστη ταχύτητα 1,45 Mach και το βεληνεκές του περιορίστηκε στα 640 km με επιπλέον δεξαμενές, πολύ χαμηλότερα από τις επιδόσεις του Mig-21 και του J-7. Ο οπλισμός της συσκευής, αποτελούμενος από 3 πυροβόλα 30 χιλιοστών τροφοδοτούνται σε 70 βολές το καθένα, και ο πύραυλος ΑΑ-2 Ατόλ, το κατέστησαν μαχητικό υψηλής απόδοσης για την εποχή του, αλλά κάτω από πιο σύγχρονες και πιο ευέλικτες συσκευές όπως το F-4 American Phantom, ή το σοβιετικό Mig-21. Τα τελευταία J-6 αποσύρθηκαν από την υπηρεσία στα τέλη της δεκαετίας του '90 στις μονάδες μάχης του PLAAF.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία