Με το Type 212CD, το γερμανικό TKMS θέλει να σχεδιάσει το πρώτο πραγματικά κρυφό υποβρύχιο

Από τις αρχές της δεκαετίας του 70, ξεκίνησε ένας τεχνολογικός αγώνας μεταξύ των σχεδιαστών του ολοένα και πιο αποτελεσματικού παθητικού σόναρ και των κατασκευαστών υποβρυχίων, που προσπάθησαν να παράγουν όλο και πιο διακριτικά υποβρύχια, δηλαδή να εκπέμπουν όσο το δυνατόν λιγότερο θόρυβο μηχανικής ή ανθρώπινης προέλευσης. Σταδιακά, ο αντι-υποβρύχιος πόλεμος είδε το περίφημο «κτύπημα» του ενεργού σόναρ που έγινε διάσημο από πολλές ταινίες, αντικαταστάθηκε από υδρόφωνα υψηλής ευαισθησίας, όλο και ισχυρότερους αλγόριθμους επεξεργασίας σήματος υπολογιστή και τα περίφημα «χρυσά αυτιά», που τέθηκαν άβολα στο επίκεντρο της προσοχής. ταινία "Le chant du loup". Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, και η άφιξη νέων υποβρυχίων σχεδόν απόλυτης διακριτικής ευχέρειας, όπως τα Βρετανικά Αστέρια, η Αμερικανική Βιρτζίνια ή το Γαλλικό Σουφρέν, η παθητική ανίχνευση έχει φτάσει μερικές φορές στα όριά της, και αν γνωρίζουμε περισσότερο ή λιγότερο από ένα υποβρύχιο που υποβόσκει τριγύρω, οι πληροφορίες που συλλέγονται από το παθητικό σόναρ είναι ανεπαρκώς ακριβείς για να καθοριστεί μια λύση πυροδότησης εναντίον του αντιπάλου.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η μόνη εναλλακτική λύση είναι η χρήση του παλιού καλού ενεργού σόναρ, το οποίο εκπέμπει έναν ισχυρό παλμό ήχου για να ακούσει τις ηχώ, και έτσι να καθορίσει την ακριβή θέση του στόχου. Εάν η χρήση ενός ενεργού σόναρ αποκαλύπτει επίσης τη θέση της προέλευσής του, την άφιξη του ρυμουλκούμενου σόναρ ελικοπτέρου και ακόμη περισσότερους νέους ενεργούς-παθητικούς ακουστικούς σημαδούρες, επιτρέπει ιδιαίτερα σε μια φρεγάτα να βρει το αντίθετο υποβρύχιο χωρίς να χρειάζεται να αποκαλύψει τη θέση του. Προφανώς, η διακριτική ευχέρεια των υποβρυχίων, ακόμη και όταν πιέζεται στα όριά της, σήμερα φαίνεται ανεπαρκής για να εγγυηθεί την ασφάλεια του πλοίου. Σε αυτό το πλαίσιο, ο παγκόσμιος πρωταθλητής των υποβρυχίων με συμβατική πρόωση, το γερμανικό TKMS, ανέλαβε να σχεδιάσει, στο πλαίσιο του γερμανο-νορβηγικού προγράμματος συνεργασίας του μοντέλου Τύπος 212CD, ένα νέο υποβρύχιο που όχι μόνο θα ήταν διακριτικό, αλλά επίσης κρυφός.

Συγκεκριμένα, για τους Γερμανούς μηχανικούς, το ζήτημα είναι να βασίζονται σε μια τεχνολογία παρόμοια με αυτήν που χρησιμοποιείται για αεροσκάφη stealth όπως το F-117 ή το F-35, δηλαδή να προσπαθήσουν να αλλάξουν την κατεύθυνση της ηχώ του σόναρ. Επέστρεψε μόλις χτυπήσει το κύτος του υποβρυχίου. Για αυτό, και όπως στον αεροναυτικό τομέα, είναι απαραίτητο να αγνοήσουμε αυτές τις όμορφες καμπύλες που σχημάτισαν ένα υποβρύχιο, να τις αντικαταστήσουμε με πλάκες μεγέθους και προσανατολισμού ώστε να επιστρέψουμε το ηχητικό σήμα προς μια κατεύθυνση που δεν επιτρέπει στον πομπό να το λάβει και επομένως να εντοπίσει τον στόχο του. Στη συνέχεια, εφαρμόζονται τεράστιοι περιορισμοί στο σχεδιασμό του πλοίου, ιδίως όσον αφορά τα σχήματα, τα υλικά, αλλά και το μέγεθος, έτσι ώστε να είναι σε θέση να αλλάξει αποτελεσματικά το σήμα σε όλο το μήκος κύματος και όχι μόνο σε ένα μέρος του. Και στην πραγματικότητα, το Type 212 CD, το οποίο από πολλές απόψεις αξίζει το όνομά του, θα είναι 17 μέτρα μακρύτερο, 3,2 μέτρα φαρδύτερο και 1000 τόνους βαρύτερο από το Type 212A που υπηρετεί σήμερα στο Γερμανικό Ναυτικό, αύξηση της χωρητικότητας σχεδόν 65% Το

Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές

Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.

Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο