Στον τομέα των πολεμικών αεροσκαφών νέας γενιάς, δύο προγράμματα αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο στη Δύση. Από τη μια πλευρά, το πρόγραμμα FCAS για το Future Air Combat System, φέρνει κοντά τη Γερμανία, την Ισπανία και τη Γαλλία, με στόχο την ταυτόχρονη ανάπτυξη μιας νέας πλατφόρμας, του Next Generation Fighter ή NGF που προορίζεται να αντικαταστήσει το Rafale Γαλλικά και τα Typhoon Γερμανικά και Ισπανικά, καθώς και ένα σύνολο συστημάτων που εξελίσσουν το αεροσκάφος σε μια νέα εποχή μάχης με επίκεντρο τις πληροφορίες. Από την άλλη πλευρά, το Next Generation Air Dominance, ή NGAD, είναι το νέο πρόγραμμα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ που αρχικά προορίζεται να αντικαταστήσει το F-22 Raptor μαζί με το F-35A, αλλά το πεδίο εφαρμογής του συνεχίζει να εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου. νήμα αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου, και μια ορισμένη μορφή απογοήτευσης της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ με το Lighting II.
Πέρα από τις λειτουργικές και τακτικές διαφορές που σηματοδοτούν αυτά τα δύο προγράμματα, είναι ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τα ιδρυτικά τους πρότυπα που φαίνεται να βασίζονται σε πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις μεταξύ τους, με αξιοσημείωτες συνέπειες στην ίδια τη σύλληψη της εξέλιξης της γεωστρατηγικής κατάστασης. πρόγραμμα, καθώς και το τεχνολογικό ρυθμό που θα σηματοδοτήσει τον επερχόμενο σινο-αμερικανικό διαγωνισμό.
Περίοδος ανάπτυξης: FCAS 20 χρόνια έναντι NGAD 10 χρόνια
Το πρώτο, και όχι λιγότερο σημαντικό, κριτήριο για να τραβήξουμε την προσοχή κατά τη σύγκριση του FCAS και του NGAD, δεν είναι άλλο από το μεγάλο χάσμα που διαχωρίζει τις προβλεπόμενες χρονικές περιόδους για την ανάπτυξη καθενός από τα δύο προγράμματα. Έτσι, η αντικατάσταση για το F-22 Raptor πρέπει να τεθεί σε λειτουργία πριν από το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας, με περίοδο ανάπτυξης μικρότερη των 10 ετών, όπου το FCAS NGF πρέπει να τεθεί σε λειτουργία μόνο από το 2035 και κατά πάσα πιθανότητα, μάλλον γύρω στο 2040 Διάφοροι λόγοι καθορίζουν αυτή τη μεγάλη διαφορά, από απλό έως διπλασιασμό, όσον αφορά τη διάρκεια ανάπτυξης. Από ευρωπαϊκή πλευρά, η ανάγκη αντικατάστασης Rafale et Typhoon θα είναι σημαντικό μόνο μετά το 2035 σύμφωνα με τον τρέχοντα σχεδιασμό, ενώ το ίδιο το πρόγραμμα, που έχει ήδη επιβραδυνθεί από τις δυσκολίες της υπερεθνικής συνεργασίας, προορίζεται να είναι πολύ φιλόδοξο τεχνολογικά, καθώς πρόκειται για άμεση μετάβαση από την «4η γενιά». στην «6η γενιά» των πολεμικών αεροσκαφών, αν αυτή η έννοια έχει πραγματικά κάποιο νόημα. Επιπλέον, τόσο οι Rafale ότι Typhoon είχε αναπτυχθεί σε μια περίοδο άνω των 15 ετών, και οι ευρωπαίοι κατασκευαστές αεροσκαφών εργάζονται για να αναπαράγουν αυτό το σχέδιο που είχε παραγάγει πολύ αποδοτικά αεροσκάφη.
Από την αμερικανική πλευρά, το πρόβλημα είναι πιο περίπλοκο. Πρώτον, η επικείμενη πιθανή αντιπαράθεση μεταξύ αμερικανικών και κινεζικών δυνάμεων γύρω από την Ταϊβάν αναγκάζει την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ να αποκτήσει συσκευές με ένα μεγάλο εύρος δράσης, κάτι που δεν ισχύει ούτε για το F22, ούτε για το F35A, και αυτό γίνεται τόσο γρήγορα δυνατόν. Αυτή η ανάγκη οδήγησε επίσης στην απόκτηση του F-15EX, μιας προσωρινής λύσης που αποσκοπούσε να ξεπεράσει τα μειονεκτήματα των δύο σημερινών αμερικανικών μαχητικών ναυαρχίδων σε αυτόν τον τομέα. Δεύτερον, αυτό το ίδιο Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αντιμετωπίζει σήμερα δημοσιονομικό τείχος για το πρόγραμμα F-35, των οποίων η συντήρηση είναι τόσο υψηλή που θα ήταν απαραίτητο, εντός δέκα ετών, είτε να μειωθεί δραστικά ο αριθμός των αεροσκαφών που βρίσκονται σε λειτουργία, είτε να μειωθεί ο αριθμός των ετήσιων ωρών πτήσης από συσκευές, ώστε να εντάσσονται στο προγραμματισμένο δημοσιονομικό πλαίσιο. Είναι επομένως απαραίτητο να βρει γρήγορα βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις ικανές να ανταποκριθούν και στα δύο στο λειτουργικό πρόβλημα του Δυτικού Ειρηνικού, και το δημοσιονομικό πρόβλημα που θέτει η F35.
Για να το επιτύχει αυτό, βασίστηκε σε εντελώς νέα βιομηχανικά και επιχειρησιακά πρότυπα για το σχεδιασμό και την υλοποίηση των μελλοντικών μαχητικών αεροσκαφών του, κάνοντας εκτεταμένη χρήση ψηφιακών μοντέλων και δοκιμών και τη μέθοδο σχεδιασμού Agile που χρησιμοποιείται ευρέως στην «Ψηφιακή μηχανική, καθώς και τη χρήση ανοιχτά συστήματα, αυτά τα 3 κριτήρια διαμορφώνουν αυτό που τώρα ονομάζει e-Program, όπως μπορεί να είναι το eT-7A ή το F15EX. Πέρα από αυτήν την τεχνολογική προσέγγιση, δεσμεύεται επίσης για μια ριζικά νέα αντίληψη της ίδιας της φύσης των συσκευών, σε μεγάλες αποστάσεις με τις έννοιες της ευελιξίας, των μεγάλων σειρών, ακόμη και της επεκτασιμότητας, για το σχεδιασμό περισσότερων συσκευών. Εξειδικευμένες, σε πολύ μικρότερες προθεσμίες, κάνοντας χρήση τεχνολογιών ως επί το πλείστον ήδη υφιστάμενων και αξιόπιστων από τα προγράμματα επίδειξης, προκειμένου να αποκτήσουν αεροσκάφη που είναι πολύ ταχύτερα για ανάπτυξη και να φέρουν τα λειτουργικά τους οφέλη σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. . Αυτή είναι η έννοια του e-Serie.
Διάρκεια ζωής αεροσκαφών: 40 έτη NGF έναντι 15 ετών NGAD
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία