Όταν το 20190, η κυβέρνηση Τραμπ αποφάσισε να θέσει στον προϋπολογισμό παραγγελία για 8 F15-EX στον προϋπολογισμό 2020 του Πενταγώνου, την τελευταία έκδοση του διάσημου μαχητή της Boeing, στον προϋπολογισμό της, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ δέχτηκε τον περιορισμό και αναγκάστηκε να δει αυτό το νέο αεροσκάφος να εντάσσεται στις τάξεις του, ενώ η στρατηγική απόκτησης στόχευε πάνω απ 'όλα να αυξήσει τον στόλο της F35A για να εξαλείψει τα F16, A10 και μέρος του F15 που εξακολουθούν να λειτουργούν. Από τότε, και ενώ μόνο 2 αεροσκάφη έχουν παραδοθεί σήμερα στις αμερικανικές αεροπορικές δυνάμεις, το F15-EX απολαμβάνει μια εντελώς διαφορετική εικόνα, έως ότου οριστεί από τον αρχηγό του προσωπικού της USAF, στρατηγό Brown, ως ένα από τα 4 μαχητικά αεροσκάφη που θα σχηματίσουν τον αμερικανικό μαχητικό στόλο το 2030, παράλληλα με τα F35, F16 και NGAD. Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε αυτήν την ταχεία ανάκαμψη και ποιες είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας απόφασης;
Ενώ με το F15 Eagle και το F/A 18 Hornet, η Boeing είχε κυρίαρχη θέση στην αμερικανική αγορά μαχητικών στη δεκαετία του '80 και του '90, οι διαδοχικές αποτυχίες της εταιρείας του Σιάτλ για τα συμβόλαια που θα γεννήσουν το F22 Raptor στη συνέχεια Το F35 Lighting 2, που κέρδισε και η Lockheed, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη δυναμική της εταιρείας. Μόνο το Ναυτικό των ΗΠΑ, με το Super Hornet, και οι εξαγωγικές επιτυχίες του F15 και του Super Hornet στις πιο προηγμένες εκδόσεις τους, επέτρεψαν στην Boeing να διατηρήσει τις δεξιότητές της σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα. Ωστόσο, η εταιρεία δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε να αναπτύσσει όλο και πιο προηγμένες εκδόσεις των συσκευών της, ιδιαίτερα για τους πελάτες της στη Μέση Ανατολή και την Ασία. Τελικά, οι επιδόσεις και οι δυνατότητες του F15-QA που διέταξε το Κατάρ να εξελιχθούν παράλληλα με Rafale et Typhoon Οι Ευρωπαίοι που αποκτήθηκαν επίσης από το μικρό κράτος φυσικού αερίου, άρχισαν να ιντριγκάρουν το αμερικανικό Κογκρέσο και ειδικά ορισμένους φορείς λήψης αποφάσεων στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ.
Ταυτόχρονα, η άνοδος των εντάσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας και η επιστροφή του φάσματος ενός πιθανού πολέμου υψηλής έντασης στον Ειρηνικό, οδήγησαν τους αρχηγούς της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ να μελετήσουν τις επιλογές τους σε αυτό το θέατρο, ιδίως στο εκδήλωση επίθεσης στην Ταϊβάν. Ωστόσο, έγινε γρήγορα σαφές ότι η στρατηγική που φαντάστηκε γύρω από το ζευγάρι F22 / F35 και μια πληθώρα αεροπλάνων υποστήριξης (ανεφοδιαστές, ρολόι αέρα, ηλεκτρονική νοημοσύνη ...) ήταν πολύ επικίνδυνη σε αυτό το θέατρο. Πράγματι, το Πεκίνο είχε αναπτύξει και μεγεθύνει τις αεροπορικές του δυνάμεις για να εφοδιαστεί με πολλούς μαχητές μεγάλης εμβέλειας, όπως το J-11 και το J-16, καθώς και το J-20 stealth fighter, και είχε αναπτύξει πόρους. ανίχνευσης όχι μόνο αεροσκαφών παλαιότερης γενιάς, όπως τα F15 και F16, αλλά και τα F22 και F35 παρά το μυστικό τους. Αυτή η αεροπορική και αντιαεροπορική δύναμη που σχηματίστηκε έτσι, που συνδέεται με τις δυνατότητες προληπτικής απεργίας της χώρας, υποχρεώνει τώρα την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ να αναπτύξει αεροσκάφη με εμβέλεια μεγαλύτερη από 1500 χλμ. Για την προστασία της Ταϊβάν και να αναπτύξει αεροπλάνα υποστήριξης, ειδικά τα πολύτιμα δεξαμενόπλοια , εκτός εμβέλειας του εχθρικού μαχητή και των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς PL-15, που ξεπερνούν τα 200 χλμ.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία