Για λίγο περισσότερο από 3 χρόνια, το πρόγραμμα που αρχικά προοριζόταν να σχεδιάσει το αεροσκάφος υπεροχής αέρα για να αντικαταστήσει το F22, το Next Generation Air Dominance ή NGAD, έχει μεταμορφωθεί βαθιά, ξεπερνώντας τις δεκαετίες βιομηχανικών και επιχειρησιακών παραδειγμάτων που έθεσαν το ευέλικτο και κλιμακούμενα αεροσκάφη που παράγονται σε μεγάλες σειρές στο επίκεντρο της δυτικής βιομηχανικής προσπάθειας. Πράγματι, από τα τέλη της δεκαετίας του 70 και την εμφάνιση των λεγόμενων συσκευών 4ης γενιάς, όπως το F15, το F16 ή το Mirage 2000, η αυξανόμενη ενσωμάτωση των ηλεκτρονικών ειδών του οχήματος κατέστησε δυνατή τη σχεδίαση συσκευών ικανών να πολλές αποστολές, μερικές φορές ταυτόχρονα. Το δόγμα των εξειδικευμένων αεροσκαφών, όπως το F15C ή το Mirage 2000C για αεροπορική υπεροχή, το Tornado για διείσδυση και το A10 για στενή αεροπορική υποστήριξη, έσβηνε μπροστά σε αεροσκάφη όπως το Rafale, το Typhoon ή το F35, πολύ πιο ευέλικτο και ικανό να εξελίσσεται για να φιλοξενεί όλο και πιο σύγχρονα οπλικά συστήματα με την πάροδο του χρόνου.
Ο συλλογισμός ήταν απολύτως σαφής, καθώς με την αντικατάσταση πολλών εξειδικευμένων συσκευών με μια ευπροσάρμοστη συσκευή, ήταν δυνατή η πραγματοποίηση σημαντικών οικονομιών κλίμακας λόγω της μεγαλύτερης παραγωγής και της πιο ομοιογενούς συντήρησης. Επιπλέον, αυτές οι συσκευές, οι οποίες ήταν ουσιαστικά σχεδιασμένες να εξελίσσονται, θα μπορούσαν να παραμείνουν λειτουργικές και αποτελεσματικές για αρκετές δεκαετίες, απλά προσθέτοντας νέες δυνατότητες, χωρίς την ανάγκη απόκτησης νέων μοντέλων, όπως συνέβη στη δεκαετία του 50 ή 60 κατά τη διάρκεια των οποίων νέες συσκευές Αντικατέστησε παλαιότερα μοντέλα με πρωτοποριακό ρυθμό. Δυστυχώς, αυτή η ένδοξη θεωρία δεν προέβλεπε ότι το κόστος σχεδιασμού και συντήρησης αυτών των συσκευών θα αυξηθεί πέρα από τα αναμενόμενα οφέλη, όπως έδειξε ο πρώην Διευθυντής Εξαγορών της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ Will Roper, σε σημείο να είναι οικονομικά και λειτουργικά αντιπαραγωγικά απέναντι σε εξειδικευμένες συσκευές με μικρότερη διάρκεια ζωής και παράγονται σε μικρότερες σειρές. Επιπλέον, οι συμβιβασμοί που έγιναν για την επίλυση της δύσκολης εξίσωσης της απόλυτης ευελιξίας, οδηγούν σε λειτουργικούς περιορισμούς που, εάν δεν προσδοκούσαν συνέπειες στον ουρανό του Αφγανιστάν ή της Συρίας, γίνονται προβληματικοί έναντι της Κίνας στον Ειρηνικό ή της Ρωσίας στην Αρκτική.
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ έχει αλλάξει βαθιά όλα τα παραδείγματα, τόσο επιχειρησιακά όσο και βιομηχανικά, για το πρόγραμμα NGAD, το οποίο λαμβάνει, από πολλές απόψεις, στάσεις αυστηρά αντίθετες με αυτές που υιοθετήθηκαν για το πρόγραμμα Joint Strike. το F35 Lighting II.
Το θέατρο Indo-Pacific στα αξιοθέατα
Τους τελευταίους μήνες, το Πεντάγωνο αύξησε τις αναλύσεις, τις προσομοιώσεις και τα πολεμικά παιχνίδια σε σενάρια γύρω από μια πιθανή άμεση αντιπαράθεση αμερικανικών και συμμαχικών δυνάμεων με τις δυνάμεις του Κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού ή του PLA στο θέατρο Indo-Pacific. Και όπως έχουμε ήδη αναφέρει, τα αποτελέσματα αυτών των προσομοιώσεων δεν ήταν πολύ ενθαρρυντικά, ειδικά όταν πρόκειται για την υπεράσπιση της Ταϊβάν από μια κινεζική επίθεση. Έκτοτε, όλοι οι αμερικανοί στρατοί έχουν πραγματοποιήσει εκτεταμένες αλλαγές σε μια προσπάθεια να προετοιμαστούν όσο το δυνατόν καλύτερα για αυτήν την υπόθεση, με βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες λύσεις, για να διατηρηθεί η στρατιωτική υπεροχή έναντι του PLA. Ο αμερικανικός στρατός βασίζεται στο σούπερ πρόγραμμά του BIG 6, καθώς και στην ταχεία ενσωμάτωση νέων εργαλείων που προσφέρουν μεγαλύτερη ανταπόκριση και καλύτερο συντονισμό των δυνάμεων. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ στοιχηματίζει στον εκσυγχρονισμό του στόλου των υποβρυχίων επίθεσης, καθώς και στην ενσωμάτωση μη επανδρωμένων πλοίων, ενώ το Marine Corps επέστρεψε στο δόγμα του για αμφίβια επίθεση και δυνάμεις.
Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, από την πλευρά της, βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση για να επιβληθεί στον Ειρηνικό. Πράγματι, όχι μόνο η πλειονότητα των αεροσκαφών της δεν διαθέτει την απαραίτητη επέκταση για να λειτουργήσει σε αυτό το θέατρο επιχειρήσεων, αλλά ασχολείται με το πρόγραμμα F35 που λαμβάνει τις περισσότερες από αυτές τις πιστώσεις απόκτησης που προορίζονται για αεροσκάφη τακτικής μάχης., Παρόλο που το αεροσκάφος δεν είναι πολύ κατάλληλο για αποστολές στον Ειρηνικό. Πράγματι, το F35A Lightning 2 έχει μόνο απόσταση μάχης 1000 χλμ. Και πρέπει να εξελιχθεί χωρίς εξωτερικές δεξαμενές για να διατηρήσει το μυστικό του, το οποίο αντιπροσωπεύει ένα από τα μοναδικά πλεονεκτήματα αυτού του αργού και αργού αεροσκάφους. Επιπλέον, όπως το F22, απαιτείται μεγάλη συντήρηση που απαιτεί εξειδικευμένο εξοπλισμό και μόνιμη συνδεσιμότητα υψηλής ταχύτητας, η οποία δεν αντιστοιχεί στο πλαίσιο απασχόλησης της αεροπορικής δύναμης στον Ειρηνικό έναντι της Κίνας, γνωρίζοντας ότι οι μεγάλες αεροπορικές βάσεις θα είναι οι στόχοι που καταστρέφονται κατά προτεραιότητα από την αεροπορία και τους πυραύλους του Πεκίνου σε περίπτωση σύγκρουσης.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο Η USAF εξέτασε, κατά τη διάρκεια των πολεμικών παιχνιδιών που αναφέρονται παραπάνω, τη χρήση νέων συσκευών που έχουν σχεδιαστεί για να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις αυτού του θεάτρου, με αποτελέσματα φαίνεται πειστικό, από τότε Ο στρατηγός Brown, αρχηγός του προσωπικού, έχει τοποθετήσει το πρόγραμμα NGAD στο επίκεντρο της στρατηγικής του εξοπλισμού στα επόμενα χρόνια. Για την εκπλήρωση αυτών των απαιτήσεων, τόσο σε επιχειρησιακό όσο και ως προς το χρονοδιάγραμμα, το πρόγραμμα NGAD θα βασίζεται σε 5 εννοιολογικά διαλείμματα με την παραδοσιακή πιλοτική εφαρμογή των προγραμμάτων μαχητικών αεροσκαφών τα τελευταία 50 χρόνια.
1- Το τέλος του δόγματος του προγράμματος μιας συσκευής
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
Τέλος του πρώτου μέρους αυτού του άρθρου - το δεύτερο μέρος θα επικεντρωθεί στη διάσπαση μεταξύ τεχνολογικών τούβλων και πλατφορμών, στην έννοια της επιχειρησιακής ευελιξίας και στον έλεγχο του χρονοδιαγράμματος και του κόστους, καθώς και στα διδάγματα αυτής της νέας προσέγγισης για το πρόγραμμα FCAS.