Το 2008, ένα ρωσικό στρατό 90.000 ανδρών διέλυσε τη Γεωργιανή άμυνα σε μόλις 5 ημέρες, αφού ο καυτός πρόεδρος της Γεωργίας Σαακασβίλι διέταξε τις δυνάμεις του να καταλάβουν την πόλη της Οσετίας Τσκινβάλι, η οποία προκάλεσε το θάνατο 16 στρατιωτών της δύναμης παρεμβολής της CIS "παρούσα επί τόπου. Όμως αυτή η αφήγηση είναι μόνο μέρος της ιστορίας, διότι τις εβδομάδες που οδήγησαν σε αυτήν την κακομεταχείριση από έναν πρόεδρο της Γεωργίας είναι πολύ σίγουρη για την υποστήριξη των δυτικών συμμάχων του, των δυνάμεων της Οσετίας, εξοπλισμένων και εκπαιδευμένων από τη Μόσχα, και σε μεγάλο βαθμό σχηματίστηκε από Ρώσοι στρατιώτες, παρενόχλησαν τις Γεωργιανές θέσεις με πολλές απεργίες πυροβολικού, με αποτέλεσμα τον θάνατο αρκετών Γεωργιανών στρατιωτών. Επιπλέον, η επίθεση της Γεωργίας δόθηκε με βάση την παρατήρηση μιας στήλης 150 ρωσικών δεξαμενών που διέρχονταν από τη σήραγγα Roki. Εάν αυτές οι πληροφορίες έχουν απορριφθεί επίσημα από τη Μόσχα, οι εμπιστεύσεις των Ρώσων αξιωματικών πυροβολικού που είναι παρόντες επί τόπου φαίνεται να επιβεβαιώνουν ότι τα ρωσικά τεθωρακισμένα οχήματα είχαν πράγματι διεισδύσει στο γεωργιανό έδαφος, με τον στόχο που παραδέχθηκε το Γενικό Επιτελείο του 58ου Ρωσικού Στρατού, να πάρει οι Γεωργιανοί να ανταποκριθούν και να δώσουν το casus belli που περίμενε η Μόσχα να θέσει σε κίνηση την προσεκτικά προετοιμασμένη στρατιωτική της συσκευή.
Αυτός ο πόλεμος επέτρεψε στον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, τότε Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, να καταλάβει τη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία, ενώ παρουσίαζε μια αμυντική αφήγηση που κατά τα άλλα ήταν ευρέως αποδεκτή στη Δύση, πολύ γρήγορα εκείνη την εποχή να πιστέψει τις υποσχέσεις προσέγγισης μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης που Ρώσος πρόεδρος. Ωστόσο, μια αντικειμενική ανάλυση δείχνει ότι αυτός ο πόλεμος, όπως και η επέμβαση στην Κριμαία 6 χρόνια αργότερα, ήταν το αποτέλεσμα ενός σχεδίου που ετοίμασε προσεκτικά οι ρωσικοί στρατοί, και εφαρμόστηκε με εξαιρετικό τρόπο από τους στρατηγούς και διπλωμάτες της Μόσχας. Σήμερα, πολλά στοιχεία υποδηλώνουν ότι το Κρεμλίνο και το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο αποφάσισαν να εφαρμόσουν μια παρόμοια στρατηγική στο Ντόναμπ και την ανατολική Ουκρανία, με επίσημη αφήγηση και εκδήλωση γεγονότων, αντιγράφοντας ακριβώς αυτά που έλαβαν χώρα το 2008.
Alors ότι η στρατιωτική ενίσχυση στην Κριμαία και ανατολικά του Donbass συνεχίζει να αυξάνεται, με την άφιξη που παρατηρήθηκε τις τελευταίες ημέρες βαρέων συστημάτων όπως Βαλλιστικοί πύραυλοι Iskander και S400 αντιαεροπορικά συστήματα μεγάλης εμβέλειας, καθώς και πολλές στήλες θωρακισμένων οχημάτων και οχημάτων υποστήριξης από όλες τις στρατιωτικές περιοχές της χώρας, ο επίσημος λόγος του Κρεμλίνου έχει σκληρύνει σημαντικά προς το Κίεβο και τη δυτική υποστήριξη για την Ουκρανία. Ο Αναπληρωτής Υπουργός Διεθνών Υποθέσεων, Ο Σεργκέι Ριάμπκοφ, αμφισβήτησε άμεσα αυτήν τη δυτική υποστήριξη, υποστηρίζοντας ότι αυτός θα φέρει την ευθύνη εάν επιδεινωθεί η κατάσταση, χαρακτηρίζοντας τη Δύση ως «αντίπαλο», μια πρώτη στην επίσημη ομιλία της Μόσχας από το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης. Σε μια συνέντευξη, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ο Ντμίτρι Πεσκόφ, αμφισβητεί την απειλή που θέτει η Ουκρανία στους ρωσόφωνους πληθυσμούςκαι προειδοποιεί ότι η Μόσχα είναι έτοιμη να παρέμβει για να τους προστατεύσει. Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης έχουν επίσης λάβει, τουλάχιστον για εκείνους που ελέγχονται από το κράτος ή από τους κύριους ολιγάρχες της χώρας κοντά στο Κρεμλίνο, μια εξαιρετικά επιθετική στάση, τόσο έναντι της Ουκρανίας όσο και της Δύσης.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τις παρεμβολές της επικοινωνίας μεταξύ του ρωσικού γενικού προσωπικού και των αυτονομιστών πολιτικών του Donbass που χρονολογούνται από τις 7 Απριλίου, Η Μόσχα θα επιδιώξει να προκαλέσει ουκρανική απάντηση αυξάνοντας τα πυροβολικά και τα αεροσκάφη σε Ουκρανικά στρατεύματα κατά μήκος της οριοθέτησης που ορίζονται από τον ΟΑΣΕ και τις συμφωνίες του Μινσκ. Σύμφωνα με την καταγραφή που κυκλοφόρησε η ουκρανική νοημοσύνη, η οποία δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί λόγω της προκατάληψης της πηγής της, ο στόχος αυτών των απεργιών θα ήταν να είναι σε θέση να ξεκινήσει μια συγκεκριμένη «Φάση 2», η φύση της οποίας είναι καλά κατανοητή , που δόθηκε στις δυνάμεις που σταθμεύουν κατά μήκος των συνόρων της Ουκρανίας. Έκτοτε, οι επιθέσεις πυροβολικού, οι αυτόματες επιθέσεις όπλων και οι επιθέσεις αεροσκαφών αυξήθηκαν κατά μήκος της οριοθέτησης και 8 Ουκρανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Τέλος, το ρωσικό ναυτικό μετακόμισε, την περασμένη εβδομάδα, ένας στολίσκος προσγειωμένων πλοίων από την Κασπία Θάλασσα προς τη Μαύρη Θάλασσα, θέτοντας μια νέα απειλή για τις ουκρανικές δυνάμεις, των οποίων οι ναυτικοί πόροι είναι περισσότερο από περιορισμένοι.
Προφανώς, η Μόσχα επαναλαμβάνει, με σχολαστικότητα, τη στρατηγική που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2008. Αλλά το διεθνές πλαίσιο έχει αλλάξει σημαντικά σε 13 χρόνια, θέτοντας τον κίνδυνο επέκτασης της σύγκρουσης πολύ μεγαλύτερο από ό, τι κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. "Νότια Οσετία . Έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν η ανάπτυξη των καταστροφέων του αμερικανικού ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα, με στόχο την παρατήρηση των ρωσικών στρατιωτικών προετοιμασιών, οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο την ελευθερία ελιγμών των ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων που εδρεύουν στην Κριμαία, εάν ξεκινούσε μια επιχείρηση. Η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία, από την πλευρά της, ανακοίνωσε την αποστολή μιας μοίρας των Typhoon στη Ρουμανία, για τους ίδιους λόγους. Επιπλέον, πολυάριθμες στρατιωτικές πτήσεις αεροσκαφών πληροφοριών και παρατήρησης του ΝΑΤΟ έχουν παρατηρηθεί στη Μαύρη Θάλασσα και κοντά στην Ουκρανία τις τελευταίες ημέρες, ενώ το G7 + η Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε επίσημα μια εξήγηση των ρωσικών προθέσεων σχετικά με αυτήν την ανάπτυξη δύναμης.
Στην πραγματικότητα, η Μόσχα δεν μπορεί να βασιστεί σήμερα στο ίδιο στοιχείο έκπληξης με τον πόλεμο της Γεωργίας, όταν τα μάτια του κόσμου ήταν στραμμένα στο άνοιγμα των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο, ή κατά τη διάρκεια της επέμβασης στην Κριμαία, η οποία πήρε όλες τις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών με έκπληξη. Τώρα η Δύση είναι έτοιμη, αν όχι να παρέμβει άμεσα σε μια πιθανή ρωσο-ουκρανική σύγκρουση, τουλάχιστον για να υποστηρίξει το Κίεβο όσο το δυνατόν περισσότερο, συμπεριλαμβανομένης της παρέχοντας εξελιγμένα οπλικά συστήματα πέρα από τους αντιαρματικούς ή αντιαεροπορικούς πυραύλους Javelin που έχουν ήδη παρασχεθεί και είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν νέες, ενδεχομένως πολύ αυστηρές κυρώσεις, εάν η Μόσχα προχωρήσει στην επίθεση. Ταυτόχρονα, ούτε το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ούτε η G7 δεν δίνουν στο Κίεβο κάθε ελπίδα για άμεση στρατιωτική επέμβαση, ώστε να μην οδηγήσει σε Ο Πρόεδρος Zelensky θα κάνει την ίδια παρερμηνεία της δυτικής υποστήριξης με τον ομόλογό του από τη Γεωργία υπάρχουν 13 χρόνια.
Στην πραγματικότητα, για τις ρωσικές αρχές, η κατάσταση γίνεται πολύ περίπλοκη. Δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα λάβουν μια μορφή ατιμωρησίας ή περιορισμένων αντιδράσεων από τη Δύση σε περίπτωση παρέμβασης, ακόμη και αν παρουσιάζονται για την υπεράσπιση της ουκρανικής ρωσόφωνης κοινότητας. Ως εκ τούτου, αυτό το επιχείρημα είναι πολύ λανθασμένο, επειδή πολλοί Ουκρανοί Περιφέρεια Νότια και Ανατολικά είναι κυρίως ρωσόφωνοι, ενώ είναι πολύ προσκολλημένοι στην Ουκρανία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Ο Πρόεδρος Zelensky είναι επιπλέον ο ίδιος πάνω από όλα ρωσόφωνους, και οι Ουκρανοί του μερικές φορές αφήνουν πολλά να είναι επιθυμητά, όπως παρατηρήθηκε σε πολλές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας. Επιπλέον, μια παρέμβαση εναντίον της Ουκρανίας είχε μέχρι στιγμής μόνο μία οριακή λαϊκή υποστήριξη στη ρωσική κοινή γνώμη, εάν θέλουμε να πιστέψουμε τις ανεξάρτητες δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν σχετικά με αυτό το θέμα.
Αλλά η επιστροφή θα αποδειχθεί εξίσου προβληματική για το Κρεμλίνο, αφού έχει συγκεντρώσει τις δυνάμεις του και σφυρηλατεί την ομιλία του στη δημόσια σκηνή. Η επιστροφή στο status quo θα μπορούσε πράγματι να γίνει αντιληπτή από την κοινή γνώμη, τουλάχιστον από μέρος της που αποτελεί την καρδιά του εκλογικού σώματος της Ενωμένης Ρωσίας, ως ένδειξη αδυναμίας στο πρόσωπο της Δύσης, σε αντίθεση με τη στάση της δύναμης κατέχει ο Ρώσος ηγέτης Βλαντιμίρ Πούτιν από το 2012 και η επιστροφή του στην προεδρία. Επί πλέον, Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας φαίνεται αποφασισμένος να μην υποχωρήσει στις ρωσικές προκλήσεις, προκειμένου να μην δοθεί στη Μόσχα ο αναμενόμενος Casus Belli. Επομένως, η αιτιολόγηση μιας παρέμβασης, έναντι της ρωσικής κοινής γνώμης, θα ήταν πολύ πιο δύσκολη και θα εξεταστεί με μεγάλη προσοχή από την αντιπολίτευση και τα μέσα ενημέρωσης της χώρας.
Ωστόσο, η κατάσταση σήμερα παραμένει εκρηκτική σε αυτήν την περιοχή. Φαίνεται ότι, τώρα, οι Δυτικοί έχουν συνειδητοποιήσει πλήρως το σενάριο που εκτυλίσσεται στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας και έχουν αρχίσει να αντιδρούν ανάλογα. Όμως, η υπόθεση της πολύ στενής γειτνίασης μεταξύ των ρωσικών μονάδων που θερμαίνονται στη λευκή ζέστη και πρέπει να εκτελέσει την αποστολή τους, και τις μονάδες του ΝΑΤΟ, σίγουρα δεν είναι μια κατάσταση χωρίς συνέπειες και χωρίς μείζονα κίνδυνο. Οι ελπίδες για ειρήνη σήμερα βασίζονται στην αντιπαράθεση που ξεκίνησε η Δύση με τη Μόσχα και στην αποφασιστικότητα του προέδρου της Ουκρανίας και του προσωπικού του να μην παραδοθούν στις προκλήσεις. Αλλά είναι σαφώς η μεγαλύτερη κρίση ασφάλειας στην Ευρώπη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.