Τους τελευταίους μήνες, δεν πέρασε μια εβδομάδα χωρίς νέες πληροφορίες να αμφισβητήσει τη βούληση της Γερμανίας να επιμείνει στη φιλόδοξη συνεργασία όσον αφορά τα αμυντικά προγράμματα που ξεκίνησαν πριν από 4 χρόνια από τον Πρόεδρο Macron και την καγκελάριο Μέρκελ, σχετικά με το βωμό των εντάσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων, ιδίως της Γερμανίας, τις συνέπειες της αδιαλλαξίας του Προέδρου Trump στα θέματα της κοινής άμυνας. Εάν αυτά τα δύο τελευταία χρόνια, τα αιτήματα του Βερολίνου θα μπορούσαν να φανούν να συνδέονται με μια διαφορετική αντίληψη της αμυντικής προσπάθειας, τη βροντή έξοδο του γερμανού υπουργού Άμυνας, Annegret Kramp-Karrenbauer, ωθώντας τις γαλλικές ελπίδες για ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία την ίδια την ημέρα των εκλογών των ΗΠΑ και τη σειρά όλο και πιο υπερβολικές απαιτήσεις από το Βερολίνο δεδομένου ότι σχετικά με τη βιομηχανική κοινή χρήση προγραμμάτων ή πνευματικής ιδιοκτησίας, μην αφήνετε αμφιβολίες ως προς Η προφανής επιθυμία του Βερολίνου να τερματίσει αυτά τα προγράμματα.
Ωστόσο, είτε πρόκειται για το Eurodrone, το μαχητικό αεροσκάφος FCAS, τα τανκς MGCS, το σύστημα πυροβολικού CIFS, το αεροσκάφος θαλάσσιων περιπολιών MAWS και ακόμη και το Tiger 3, η απόλυτη έκδοση του ευρωπαϊκού ελικοπτέρου μάχης, όλα αυτά τα προγράμματα αποτελούν σήμερα την καρδιά της τεχνολογικής και επιχειρησιακής πρόβλεψης των γαλλικών στρατών και της εθνικής αμυντικής βιομηχανίας για τις επόμενες δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, εάν το Βερολίνο (και η Μαδρίτη σχετικά με την FCAS), έπαυαν να συνεργάζονται, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Γαλλία θα πρέπει τότε να αναπτυχθεί, αν όχι τα ίδια προγράμματα και εξοπλισμός, τουλάχιστον τα επιχειρησιακά υποκατάστατά τους. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορούμε να επωφεληθούμε από την επαναφορά αυτών των στρατηγικών και διαστασιολογημένων προγραμμάτων για να διορθώσουμε ορισμένες από τις αδυναμίες τους ή τις κακώς βαθμονομημένες φιλοδοξίες τους, και έτσι να σχεδιάσουμε και να παράγουμε εξοπλισμό πιο κατάλληλο για τις επιχειρησιακές ανάγκες των γαλλικών στρατών και ικανό να ανταποκριθούμε καλύτερα προσδοκίες της διεθνούς ζήτησης, ώστε να αυξηθεί η δημοσιονομική βιωσιμότητα;
Ένα πρόγραμμα βασισμένο στις επιχειρησιακές ανάγκες
Μια από τις κύριες επικρίσεις που μπορεί να γίνει για τα γαλλο-γερμανικά προγράμματα συνεργασίας βασίζεται στο χρονοδιάγραμμα που επέλεξαν το Παρίσι και το Βερολίνο. Πράγματι, FCAS όπως MGCS, CIFS και MAWS, όλοι στοχεύουν στην έναρξη λειτουργίας μεταξύ 2035 και 2040. Επιπλέον, οι κατασκευαστές που είναι επιφορτισμένοι με αυτά τα προγράμματα έχουν ήδη δηλώσει ότι λαμβάνοντας υπόψη τις τεχνολογικές φιλοδοξίες που εμφανίζονται, αλλά και την δυσκίνητη διμερή ή τριεθνική διαχείριση αυτών των προγραμμάτων, αυτές οι προθεσμίες θα είναι πολύ δύσκολο να τηρηθούν. Ταυτόχρονα, ωστόσο, πολλοί παράγοντες δείχνουν τώρα ότι η αιχμή των διεθνών εντάσεων, ειδικά μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, θα παρέμβει πολύ πριν από αυτήν την ημερομηνία. Ωστόσο, εάν ξεσπάσει μια σύγκρουση, άμεσα ή έμμεσα, μεταξύ των δύο σούπερ δυνάμεων στον Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό, είναι πολύ πιθανό ότι η κατάσταση ασφάλειας στην Ευρώπη, αλλά και στη Μέση Ανατολή, στον Καύκασο και την Αφρική , θα επιδεινωθεί επίσης, πιθανότατα σύροντας τη Γαλλία και τους Ευρωπαίους συμμάχους της.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία