Από τη χρήση του πρώτου υποβρύχιου μαχητικού κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Επαναστατικού Πολέμου, η Χελώνα, η οποία δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα κέλυφος που προωθούσε η ανθρώπινη δύναμη και σκόπευε να βάλει φορτία στις γάστρες των βρετανικών πλοίων που είναι αγκυροβολημένα στο λιμάνι, η ανίχνευση υποβρυχίων πολεμικών ήταν ένα σημαντικό ζήτημα στη ναυτική μάχη. Αλλά μόλις το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τα πρώτα σόναρ, που αναπτύχθηκαν από τον Γάλλο Paul Langevin καθώς και από τον Αμερικανό Walter Guydon Cady, κατάφεραν να εντοπίσουν το διάσημο Γερμανικό Unterseeboot που προκάλεσε μεγάλη ζημιά στα ναυτικά. Γάλλοι και Βρετανοί αξιωματούχοι εμπορίου που είναι υπεύθυνοι για την τροφοδότηση της πολεμικής προσπάθειας των δύο χωρών χάρη στις αποικιακές τους αυτοκρατορίες.
Από εκείνη την ημερομηνία, η τεχνολογία έχει εξελιχθεί σημαντικά, με όλο και πιο ισχυρά και ευαίσθητα ενεργά και παθητικά σόναρ, και όλο και πιο ισχυρούς υπολογιστές που μπορούν να αναλύουν το ηχητικό σήμα. Αλλά βασικά η τεχνολογική βάση παραμένει η ίδια, έχει να κάνει με τον ήχο που ταξιδεύει πολύ πιο γρήγορα και πιο μακριά στο νερό παρά στον αέρα. Και τώρα, το σύγχρονο σόναρ που χρησιμοποιείται σε υποβρύχια ή φρεγάτες και αντιτορπιλικά αντι-υποβρυχίων είναι ικανό να ανιχνεύει, να απομονώνει και να αναγνωρίζει ήχο στον ωκεανό όχι μεγαλύτερο από αυτόν που ένα κορυφαίο πλυντήριο πιάτων, αρκετές δεκάδες, μερικές φορές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, ανάλογα με τις συνθήκες.
Το 75% αυτού του άρθρου μένει προς ανάγνωση,
Εγγραφείτε για να αποκτήσετε πρόσβαση!
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
άρθρα στην πλήρη έκδοσή τουςκαι χωρίς διαφήμιση,
από 6,90 €.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία