Για αρκετά χρόνια, εταιρείες με αμυντική δραστηριότητα αντιμετώπισαν όλο και περισσότερες δυσκολίες στην απόκτηση υποστήριξης από γαλλικές και ευρωπαϊκές τράπεζες. Ακόμη και στοιχειώδεις υπηρεσίες, όπως επενδυτικά δάνεια, μετρητά, ή πιστώσεις ντοκιμαντέρ, τους αρνούνται, με το πρόσχημα της ευαισθησίας των συναλλαγών, και τις πιθανές συνέπειες στην εικόνα του εμπορικού σήματος των τραπεζών σε περίπτωση αποτυχίας. εμπλέκονται στις αγορές όπλων. Σε μια προσπάθεια να καλύψει αυτήν την ανάγκη, η GICAT, μια ένωση που συγκέντρωσε επαγγελματίες εξοπλισμού εδάφους στη Γαλλία, παρουσίασε στις γαλλικές αρχές ένα έργο για τη δημιουργία μιας εξειδικευμένης τράπεζας άμυνας και ενός επενδυτικού ταμείου με τη μορφή εταιρικής σχέσης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, με τη δυνατότητα να ζητήσει εξοικονόμηση από τους Γάλλους για την προμήθεια του συστήματος.
Θα μεταδώσουμε το γεγονός ότι αυτό το μοντέλο που προτείνει η GICAT είναι εκπληκτικά παρόμοιο με αυτό αυτό που παρουσιάστηκε πριν από 10 μήνες σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Meta-Defense, με τη διαφορά ότι το άρθρο συνέστησε μια ιδιωτική δομή, χωρίς κρατική παρέμβαση. Πράγματι, η γαλλική αμυντική βιομηχανία, με ετήσιο κύκλο εργασιών σχεδόν 12 δισεκατομμυρίων ευρώ, και αποτίμηση των χρηματιστηριακών αγορών των κύριων παραγόντων άνω των 15 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα είχε άφθονα μέσα για τη χρηματοδότηση μιας τέτοιας υπηρεσίας προς όφελος ολόκληρου του αμυντικού οικοσυστήματος, χωρίς να χρειάζεται να προσφύγουμε, για άλλη μια φορά, στην εγγύηση του κράτους και στα δημόσια οικονομικά.
Επιπλέον, όπως εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της μελέτης για το έργο Europa-Defense που προέρχεται από αυτό το άρθρο, αυτό το ζήτημα της πρόσβασης σε τραπεζικές υπηρεσίες υπερβαίνει κατά πολύ το γαλλο-γαλλικό πλαίσιο, καθώς η πλειονότητα των ευρωπαϊκών εταιρειών στον τομέα αυτό πληροί ίδια προβλήματα. Ωστόσο, εάν όλοι οι σημαντικότεροι παράγοντες αυτής της βιομηχανίας σε ευρωπαϊκή κλίμακα ενώθηκαν για να επιλύσουν το πρόβλημα, τόσο ο κίνδυνος όσο και η επένδυση που απαιτείται για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής τράπεζας «άμυνας» θα ήταν πολύ μέτρια. Για να παραφράσω το ηθικό του Μύθου του Jean de la Fontaine "Le Chartier embourbé", "Βοήθεια και ο ουρανός θα σε βοηθήσει" ...
Από την άλλη πλευρά, φαίνεται εκπληκτικό ότι οι γαλλικές αμυντικές βιομηχανίες δεν σκέφτονται ούτε μια στιγμή να λύσουν το βασικό πρόβλημα που οδηγεί τις τράπεζες να θέλουν ή να μπορούν να αρνούνται να υποστηρίξουν τους παράγοντες ενός οικοσυστήματος που συγκεντρώνουν περισσότερες από 200.000 βιομηχανικές θέσεις εργασίας σε Γαλλία, και η οποία αντιπροσωπεύει τη δεύτερη βιομηχανία εξαγωγής στη χώρα. Για άλλη μια φορά, είναι απολύτως ερμητικό για ερωτήματα εικόνας κατά την κοινή γνώμη αυτής της δραστηριότητας, ωστόσο εκτιμάται ευρέως και εύκολα. Διότι εάν η γαλλική αμυντική βιομηχανία μπορούσε να βασιστεί στην ίδια δημόσια υποστήριξη με εκείνη της αμερικανικής βιομηχανίας, ή ακόμη και της Ρωσίας, οι θέσεις που εξέφραζαν οι τράπεζες θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να υποστηριχθούν.
Η υπόθεση της δημιουργίας μιας τράπεζας άμυνας είναι σίγουρα ελκυστική, αλλά για μια τέτοια λύση για να δούμε το φως της ημέρας, είναι απαραίτητο να αλλάξουμε βαθιά τη συνολική εικόνα της αμυντικής βιομηχανίας στην κοινή γνώμη, όχι Αν και μόνο να είμαστε σε θέση να ελπίζουμε να συλλάβει μέρος των ασταθών ετήσιων αποταμιεύσεων της χώρας, η οποία εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει περισσότερα από 70 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Επιπλέον, οι μεγάλες αμυντικές εταιρείες που επιβλέπουν ολόκληρη τη δραστηριότητα του οικοσυστήματος, όπως οι Thales, Naval Group, Nexter, Airbus, Safran, MBDA ή Dassault Aviation, θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους για να φέρουν Οι γαλλικές τράπεζες θα τροποποιήσουν τις θέσεις τους με διαρκή τρόπο, και αυτό γίνεται ακόμη πιο εύκολα καθώς η κοινή γνώμη εξελίσσεται από κοινού προς την ίδια κατεύθυνση.
Στην πραγματικότητα, δεν είναι απαραίτητο να πείσουμε τον «τραπεζικό τομέα» να υποστηρίξει τον αμυντικό κλάδο. Για μια ενιαία ευρωπαϊκή τράπεζα να δηλώσει ότι υποστηρίζει αυτή τη δραστηριότητα είναι κάτι παραπάνω από αρκετό για να ανταποκριθεί στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να υποχρεώσει ολόκληρο τον τραπεζικό τομέα να αλλάξει τα παραδείγματα του, επειδή φοβάται να χάσει σημαντικά μερίδια αγοράς. Και αν όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές αμυντικές εταιρείες επρόκειτο να μεταφέρουν τις τραπεζικές τους δραστηριότητες σε αυτήν την τράπεζα και μεγάλο μέρος των υπαλλήλων του κλάδου έκανε το ίδιο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάσταση θα εξελιχθεί θετικά, πολύ γρήγορα και χωρίς Κρατική παρέμβαση, για την αναδημιουργία φυσιολογικών σχέσεων μεταξύ του τραπεζικού τομέα και της αμυντικής βιομηχανίας. Θα ήταν επίσης το ιδανικό πλαίσιο για την έναρξη μιας συντονισμένης δράσης με στόχο την αλλαγή της εικόνας αυτής της βιομηχανίας στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ...