Το 1968, ένας μεγάλος αριθμός χωρών υπέγραψε τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, μια συμφωνία υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών που υποχρεώνει τις υπογράφουσες χώρες να μην αναπτύξουν ή να εξάγουν στρατιωτικές πυρηνικές τεχνολογίες. Ακολούθησε μια σειρά κρίσεων που συνδέονται με την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων τόσο από τη Σοβιετική Ένωση όσο και από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε συμμαχικά εδάφη, δημιουργώντας κυκλικά έντονες εντάσεις, με την πιο αντιπροσωπευτική να είναι η κρίση των πυραύλων της Κούβας, όταν Η Σοβιετική Ένωση του Κρούτσεφ ανέπτυξε πυρηνικούς πυραύλους SS-4 και SS-5 στο κομμουνιστικό νησί της Καραϊβικής, προκαλώντας την παρέμβαση των αμερικανικών δυνάμεων και 11 ημέρες πολύ έντονων εντάσεων μεταξύ των δύο μπλοκ.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών του Ψυχρού Πολέμου, και οι δύο πλευρές πήραν μεγάλες ελευθερίες σεβόμενοι τη συνθήκη, με την ανάπτυξη των σοβιετικών πυραύλων SS-20 στην Ανατολική Γερμανία και των αμερικανικών πυραύλων Η Ομοσπονδιακή Γερμανία, η οποία προκάλεσε την κρίση των Ευρωμεσίλων από το 2 έως το 1982, συχνά παρουσιάστηκε ως η πιο σοβαρή κρίση αυτής της περιόδου. Με την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ, τότε της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία έπρεπε να αποσύρει όλα τα πυρηνικά της όπλα από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και στη συνέχεια από τις σοβιετικές δημοκρατίες που έχουν χειραφετηθεί από την ΕΣΣΔ, στο τέλος, βρείτε τον εαυτό σας, de facto, για να σεβαστείτε τη συνθήκη αυστηρά αισθητή.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές - από 1€ τον πρώτο μήνα
Άρθρα πλήρους πρόσβασης είναι διαθέσιμα στο " Δωρεάν είδη". Οι συνδρομητές έχουν πρόσβαση στα πλήρη άρθρα Αναλύσεις, Ειδήσεις και Σύνθεση. Τα άρθρα στα Αρχεία (πάνω από 2 ετών) προορίζονται για συνδρομητές Premium.
Όλες οι συνδρομές είναι μη δεσμευτικές.
