Η αντιαεροπορική και αντιπυραυλική άμυνα είναι αναμφίβολα ένας από τους τομείς αριστείας της αμυντικής βιομηχανίας και των ρωσικών δυνάμεων. Πρέπει να ειπωθεί ότι από τον Ψυχρό Πόλεμο, τα αεροπορικά όπλα και οι επιδρομές πυραύλων κρουαζιέρας μεγάλου βεληνεκούς ήταν, από την πλευρά τους, τα πεδία προδιάθεσης της δυτικής στρατιωτικής δύναμης. Και στην πραγματικότητα, οι ρωσικές δυνάμεις εφαρμόζουν τώρα τουλάχιστον δώδεκα κινητά αντιαεροπορικά συστήματα που χρησιμοποιούν πυραύλους, που κυμαίνονται από το S400 έως το Pantsir S2, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων S300 και Buk.
Στη Δύση, είναι σύνηθες να σχεδιάζουμε ένα σύστημα που να είναι ευέλικτο και να διασφαλίζει μεγάλη περίμετρο άμυνας. Αυτή είναι η περίπτωση του Αμερικανού Πατριώτη, αλλά και του Γαλλο-Ιταλικού SAMP / T Mamba, εξασφαλίζοντας άμυνα σε απόσταση που κυμαίνεται από μερικά χιλιόμετρα έως περισσότερα από 150 χιλιόμετρα. Αυτό εξηγεί επίσης γιατί τα ρωσικά συστήματα δεν είναι τόσο καλά κατανοητά, ειδικά από τα μέσα ενημέρωσης, ακόμη και από ορισμένους αναλυτές και τον στρατό. Πράγματι, ο σχεδιασμός της ρωσικής αεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας βασίζεται πάνω από όλα στη συμπληρωματικότητα των συστημάτων μεταξύ τους, είτε από άποψη εμβέλειας, υψομέτρου, φύσης στόχων και κινητικότητας. Επιπλέον, η ρωσική αντιαεροπορική άμυνα οργανώνεται σε δύο ξεχωριστά τμήματα, τα οποία ομολογουμένως επικοινωνούν, αλλά έχουν πολύ διαφορετικές αποστολές.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία