Στις 7 Φεβρουαρίου 2020, κατά τη διάρκεια ομιλίας που δόθηκε στους εκπαιδευόμενους του Ecole de Guerre, ο Γάλλος Πρόεδρος, Emmanuel Macron, ήθελε να ανοίξει μια ευκαιρία για διαπραγματεύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο προτείνοντας να ξεκινήσει συζητήσεις με Ευρωπαίοι εταίροι που το επιθυμούν να επεκτείνει το γαλλικό δόγμα αποτροπής σε αυτούς τους εταίρους. Φαινόταν προφανές ότι αυτό το άνοιγμα απευθύνεται κυρίως στο Βερολίνο, τον προνομιούχο εταίρο της Γαλλίας σε αμυντικά έργα από την άφιξη του Εμμανουήλ Μακρόν στο Elysee Palace. Αλλά προφανώς, οι γερμανικές αρχές έχουν πολύ διαφορετικές φιλοδοξίες ...
Πράγματι, μέσω της φωνής του Γερμανού Προέδρου Frank-Walter Steinmeier, το Βερολίνο απάντησε στον Γάλλο Πρόεδρο με πολύ διαφορετικό τρόπο από το αναμενόμενο. Με την ευκαιρία της ετήσιας διάσκεψης για την ασφάλεια στο Μόναχο, η τελευταία υπενθύμισε πράγματι ότι οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτοβουλία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αλλάξει τη διατλαντική αποτρεπτική σύνδεση, ακόμη κι αν ήταν σκόπιμο να επωφεληθούμε από τη γαλλική προσφορά για εμβάθυνση των συζητήσεων όσον αφορά την ευρωπαϊκή ενίσχυση. Με άλλα λόγια, δεν τίθεται θέμα να κάνουν οι γερμανικές αρχές χωρίς αμερικανική προστασία, ακόμη κι αν συνοδεύεται από την υπερβολική εξουσία που η Ουάσιγκτον είναι πλέον συνηθισμένη από την άφιξη του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Σύμφωνα με τον ίδιο, καμία χώρα, ούτε καν η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν θα είναι σε θέση να διασφαλίσει την ασφάλεια της Γερμανίας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η Υπουργός των Γερμανικών Στρατών, Annegret Kramp-Karrenbauer, έκανε την ίδια ομιλία, πολύ ρητά, δηλώνοντας ότι η Γαλλία δεν προτείνει να αποτραπεί η αποτροπή υπό την ευρωπαϊκή διοίκηση.
Ταυτόχρονα, το Βερολίνο έκανε και πάλι δυσμενείς ανακοινώσεις στο Παρίσι, υποδεικνύοντας ότι είναι έτοιμο να συμμετάσχει σε μια ευρωπαϊκή ναυτική πρωτοβουλία στον Περσικό Κόλπο, εάν το μέτρο έγινε ευρωπαϊκό. Ωστόσο, προς το παρόν, πρόκειται για μια γαλλική πρωτοβουλία, η οποία συγκεντρώνει αρκετές άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Δανίας και των Κάτω Χωρών, με σκοπό τη διασφάλιση της εμπορικής κυκλοφορίας σε αυτήν την ιδιαίτερα έντονη περιοχή. Οι γερμανικές αρχές έχουν επίσης δηλώσει ότι τάσσονται υπέρ της αποστολής μέσων επιτήρησης και όχι των πολεμικών πλοίων, ώστε να μην εμφανίζονται κακολογικά. Αυτές οι δηλώσεις έρχονται την επόμενη μέρα την υπό όρους συμφωνία που έδωσε το Bundestag για τη συνέχιση της πρώτης φάσης του προγράμματος FCAS, και το οποίο συνοδεύτηκε από ισχυρά προστατευτικά μέτρα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως εφεδρικό ολισθαίνοντας προς μια πραγματική δυσπιστία έναντι του Παρισιού.
Σε μια εβδομάδα, υπάρχουν τρεις δυσμενείς ανακοινώσεις από τον Γερμανό εταίρο της Γαλλίας, με επιπτώσεις που απαιτούν μεγαλύτερη προσοχή από το Παρίσι. Πράγματι, φαίνεται, λόγω της λογικής που διέπει αυτές τις δηλώσεις, ότι το Βερολίνο στοχεύει πρωτίστως να αποκτήσει παγκόσμια υπεροχή έναντι της Ευρώπης σε αμυντικά θέματα. Και για αυτό, οι γερμανικές αρχές θα πρέπει να αποδυναμώσουν την εικόνα της Γαλλίας στην ευρωπαϊκή σκηνή, όπως και η τεχνολογική και στρατιωτική της δύναμη. Επειδή εάν οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να δεχτούν μια αμερικανική κηδεμονία, προφανώς δεν είναι το ίδιο για μια γαλλική κηδεμονία, περιοριζόταν στα ζητήματα της αποτροπής.
Το ερώτημα τώρα είναι πώς θα ανταποκριθεί το Παρίσι σε αυτές τις ανακοινώσεις. Για τον Πρόεδρο Macron, η γαλλο-γερμανική εταιρική σχέση ήταν στο επίκεντρο του αμυντικού σχεδίου κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας. Αλλά είναι σαφές ότι το προεδρικό όραμα αποκλίνει τώρα από τις γερμανικές φιλοδοξίες, οι οποίες είναι πολύ πιο ηγεμονικές. Γνωρίζοντας ότι το Βερολίνο γνωρίζει ότι η γαλλική κοινή γνώμη δεν θα δεχθεί ποτέ μια αποτροπή αποτροπής υπό την ευρωπαϊκή διοίκηση, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί για τα γερμανικά κίνητρα για να γίνει ένας άξονας διαπραγματεύσεων.
Ίσως είναι, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί, να δημιουργήσει μια επαρκή διεθνή αφήγηση για να δικαιολογήσει τη διακοπή της συνθήκης για τη μη διάδοση ή μια ανοιχτή πόρτα στην Ουάσινγκτον για περαιτέρω επέκταση της συνεργασίας για την αποτροπή. Ας μην ξεχνάμε, εν προκειμένω, ότι πολλοί στη γερμανική πολιτική τάξη πιστεύουν ότι το Παρίσι πρέπει επίσης να εγκαταλείψει την έδρα του ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, παρά την αντισυνταγματικότητα αυτής της απαίτησης.
Το γεγονός παραμένει ότι τα τρέχοντα γαλλο-γερμανικά προγράμματα, όπως το FCAS και το MGCS, βασίζονται σε εμπλοκή των βιομηχανικών και τεχνολογικών βάσεων Άμυνας των δύο χωρών. Ωστόσο, εάν η γερμανική βιομηχανία δεν έχει ακόμη επαρκή ικανότητα να διεκδικήσει αυτονομία, αυτό δεν ισχύει για τη Γαλλία, η οποία διαθέτει όλες τις δεξιότητες και την τεχνογνωσία για να πραγματοποιήσει όλα τα αμυντικά του προγράμματα. Επομένως, για τη Γερμανία, είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν αυτά τα έργα, είτε πλήρως είτε εν μέρει, χωρίς απώλεια βιομηχανικών δεξιοτήτων, ακόμη και με την απόκτηση νέων, κάτι που δεν ισχύει για τη Γαλλία, η οποία θα πρέπει να χάσουν δεξιότητες λόγω έλλειψης εθνικών συμβάσεων.
Μπορούμε λοιπόν να αναρωτηθούμε για τη σκοπιμότητά τους, στο τρέχον πολιτικό πλαίσιο, ή τουλάχιστον για τη σκοπιμότητα της εκτέλεσης τους χωρίς την ανάπτυξη, ταυτόχρονα, πρόσθετων προγραμμάτων που στοχεύουν στη διασφάλιση της στρατιωτικής και βιομηχανικής αποτελεσματικότητας της χώρας, στην αυτονομία. , ανεξάρτητα από το συμπέρασμα αυτών των προγραμμάτων. Δεν θα ήταν ζήτημα να υποβληθεί, με τη Γερμανία, αυτό που η Γαλλία κατάφερε να αποφύγει από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ...
[…] Πράγματι, μια ασπίδα όπως αυτή που προβλέπει το Βερολίνο, η οποία θα βασίζεται σε μια συντονισμένη πολυεπίπεδη άμυνα βασισμένη στο αντιαεροπορικό σύστημα μεσαίου βεληνεκούς IRIS-T SLM που αναπτύχθηκε από τη γερμανική Diehl, το αντιαεροπορικό σύστημα - American Patriot μεγάλου βεληνεκούς εναέριο και αντιπυραυλικό σύστημα αποτελεσματικό ιδίως κατά βαλλιστικών πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς, και ένα εξω-ατμοσφαιρικό αντιπυραυλικό σύστημα όπως το ισραηλινό Arrow 3 ή το αμερικανικό Aegis Ashore για την αντιμετώπιση βαλλιστικών απειλών σε μεγάλη και πολύ μεγάλη εμβέλεια, είναι ένα συστατικό με κύριο ρόλο αποτρεπτικό, χωρίς να συντίθεται ή να αντιμετωπίζεται από τη χρήση πυρηνικών όπλων. Ως εκ τούτου, η ανάπτυξη της αντιπυραυλικής ασπίδας του ΝΑΤΟ στην ανατολική πλευρά της συμμαχίας, με την ανάπτυξη ενός συστήματος Aegis Ashore στη Ρουμανία και ενός άλλου στην Πολωνία, είχε προκαλέσει την οργή των Ρώσων στην εποχή της. μη αμελητέος ρόλος στη σκλήρυνση των εκατέρωθεν στάσεων στον τομέα της αποτροπής. Με άλλα λόγια, παίρνοντας τον έλεγχο αυτής της στρατηγικής συνιστώσας της La Défense στη γηραιά ήπειρο, το Βερολίνο πέτυχε εκεί που η Γαλλία είχε αποτύχει, κυρίως λόγω της Γερμανίας, προτείνοντας την επέκταση της γαλλικής αποτροπής σε ορισμένους από τους ευρωπαίους γείτονές του το 2020.