Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και οι δύο πλευρές είχαν πυραύλους και βόμβες με πυρηνικά φορτία χαμηλής ισχύος, που προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν όχι ενάντια σε αντίπαλες πόλεις ή βιομηχανικές υποδομές, αλλά εναντίον στρατιωτικών δυνάμεων. Στη συνέχεια μιλήσαμε για τακτικά πυρηνικά όπλα. Το δόγμα της εποχής ήθελε να είναι δυνατή η χρήση αυτών των όπλων, χωρίς να ξεπεραστεί το κατώφλι που πυροδοτεί στρατηγική πυρκαγιά, δηλαδή την αμοιβαία εξάλειψη των αντιπάλων με διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους που εφαρμόζουν στρατηγικά πυρηνικά φορτία πολλών εκατοντάδες κιλά τόνους.
Ήδη εκείνη τη στιγμή, πολλές φωνές είχαν εκφραστεί εναντίον τέτοιων σεναρίων, κρίνοντας ότι ήταν αδύνατο να προβλεφθεί η αντίδραση του αντιπάλου απέναντι στην πυρηνική πυρκαγιά, ακόμη και τακτική, εάν είχε και πυρηνικά όπλα. Πρόσφατα, αυτά είναι Οι ερευνητές του Princeton που υπογράμμισαν προσομοιώσεις ότι η χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων πιθανότατα θα οδηγήσει σε στρατηγική κλιμάκωση. Βεβαίως, αυτές οι θεωρίες συχνά επικρίνονται, με περισσότερο ή λιγότερο αντικειμενικότητα. Αλλά το γεγονός παραμένει ότι η διέλευση του πυρηνικού κατωφλίου, τακτικής ή όχι, ανοίγει ένα άγνωστο πεδίο δυνατότητας, διότι δεν μπορεί να βασιστεί σε οποιαδήποτε στατιστική μελέτη και οι συνέπειες του θα μπορούσαν εξάλλου να είναι κατακλυσμικές.
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία