Η μελλοντική μορφή του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, και συνακόλουθα ο σχεδιασμός για την κατασκευή πλοίων για τα επόμενα χρόνια, αποτελεί αντικείμενο έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ του γραφείου του Υπουργού Άμυνας που υποστηρίζεται από το Πεντάγωνο από τη μία πλευρά και του Λευκού House μέσω του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού του Υπουργείου Άμυνας από την άλλη πλευρά. Για το τελευταίο, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατό σεβαστείτε την «πολιτική» μορφή των 355 πλοίων στο διαδίκτυο για το 2030 που υποσχέθηκε ο υποψήφιος Τραμπ πριν την εκλογή του. Το Γραφείο του Υπουργού Άμυνας, ή OSD στα αγγλικά, από την πλευρά του παρουσίασε ένα πρόγραμμα μείωση της κατασκευής μελλοντικών καταστροφέων για τα επόμενα 5 χρόνια κατά 40%, μεταβαίνοντας από 11 νέα πλοία σε 6, επιταχύνοντας παράλληλα την απόσυρση από την υπηρεσία του Καταδρομικά κατηγορίας Ticonderoga, οι οποίες θα πήγαιναν από 13 μονάδες σε 9 μονάδες την ίδια περίοδο. Μακριά από τον στόχο των 355 πλοίων που ζήτησε ο Πρόεδρος, ο αριθμός των πλοίων σε υπηρεσία στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ θα αυξηθεί από 293 σήμερα σε 287 το 2025.
Αν ο Ντόναλντ Τραμπ επιδιώκει πάνω απ' όλα να παρηγορήσει το εκλογικό του σώμα, που αγαπά περισσότερο τα σύμβολα παρά τη λογική, το αμερικανικό ναυτικό βρίσκεται σήμερα σε μεγάλο βαθμό περιορισμένοε από τις επιλογές που έχουν γίνει τα τελευταία 30 χρόνια τόσο για τα πλοία επιφανείας όσο και για τα υποβρύχια της. Πράγματι, το Αμερικανικό Ναυτικό είχε αποφασίσει να εξοπλιστεί κυρίως με μεγάλες ναυτικές μονάδες, αγνοώντας μεσαίες και παράκτιες μονάδες, όπως φρεγάτες, κορβέτες ή συμβατικά υποβρύχια. Όχι μόνο κοστίζει μόνο ένα αντιτορπιλικό Arleigh Burke η τιμή των 4 φρεγατών FDI (για παράδειγμα), αλλά απαιτεί σχεδόν διπλάσιο πλήρωμα σε σύγκριση με τις γαλλικές φρεγάτες. Σίγουρα, ένα Burke έχει τρεις φορές περισσότερη δύναμη πυρός από μια ΑΞΕ, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει το χάρισμα της πανταχού παρουσίας, παρόλο που «μετράει» και για ένα μόνο πλοίο.
Με τα 67 αντιτορπιλικά Burke σε υπηρεσία, καθώς και τα 19 καταδρομικά Ticonderoga, 11 πυρηνικά υπερφορέα κλάσης Nimitz και Ford, 8 LHD κλάσης σφήκα και Αμερικής, 52 πυρηνικά επιθετικά υποβρύχια κλάσης Λος Άντζελες, Θάλασσα Wolf και Βιρτζίνια, και 12 υποβρύχια πυρηνικών βαλλιστικών πυραύλων κλάσης Οχάιο, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ διαθέτει τον μεγαλύτερο στόλο στον κόσμο, ανά κατηγορία και χωρητικότητα, όσον αφορά τις μεγάλες ναυτικές μονάδες. Όμως, η απουσία φρεγατών ή κορβετών, συμβατικών υποβρυχίων ή AIP, και ελαφρύτερων πλοίων επίθεσης και αεροπλανοφόρων, δημιουργεί τεράστια πίεση στο ανθρώπινο δυναμικό και στον προϋπολογισμό, μόλις προσπαθήσουμε να ευθυγραμμιστούμε με το κινεζικό μοντέλο και τα 430 πλοία του σήμερα.
Πράγματι, το Πεκίνο έχει κάνει ριζικά διαφορετικές επιλογές από αυτές της Ουάσιγκτον. Χωρίς να ληφθούν υπόψη τα περιπολικά σκάφη πυραύλων, αν και έχουν πραγματική δύναμη πυρός, το Ναυτικό του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού διαθέτει πολύ πιο ολοκληρωμένη γκάμα πλοίων. Έτσι, για περίπου δέκα χρόνια, τα κινεζικά ναυπηγεία παρήγαγαν α εξήντα κορβέτες Type 056 και 056A ειδικευμένος στον παράκτιο ανθυποβρυχιακό πόλεμο, πάνω από τριάντα Φρεγάτες τύπου 054 και 054A για ανθυποβρυχιακό πόλεμο υπεράκτια, περίπου είκοσι αντιτορπιλικά Type 052 για αντιαεροπορικό πόλεμο, δύο καταδρομικά πολλαπλών χρήσεων Type 055, 2 αεροπλανοφόρο Type 001/A et 9 επιθετικά πλοία τύπου 072 και 075. Μια φρεγάτα τύπου 054A 4000 τόνων, που μεταφέρει 32 κάθετα σιλό και πλήρωμα 160 ανδρών, κοστίζει το ένα έκτο της τιμής ενός αντιτορπιλικού Arleigh Burke. Δύσκολο, υπό αυτές τις συνθήκες, να συγκρίνεις μια μορφή στόλου που βασίζεται αποκλειστικά στον αριθμό των πλοίων.
Αλλά η σύγκριση με βάση τη συνολική χωρητικότητα του στόλου δεν είναι πιο σχετική, αν και πολύ ευνοϊκή για το Ναυτικό των ΗΠΑ με 3,5 εκατομμύρια τόνους, σε σύγκριση με 1 εκατομμύριο τόνους για τον κινεζικό στόλο και 320.000 για το Πολεμικό Ναυτικό. Πράγματι, ένα αντιτορπιλικό 10.000 τόνων που κοστίζει σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ευρώ όπως το Burke θα μπορεί να παρέχει αεροπορική προστασία μόνο για ένα πλοίο κεφαλαίου (αεροπλανοφόρο, LHD, κ.λπ.) κάθε φορά ή μόνο ένα υποβρύχιο. Ωστόσο, αυτή η αποστολή μπορεί επίσης να ανατεθεί σε εξειδικευμένες φρεγάτες ή αντιτορπιλικά που παρέχουν την ίδια προστιθέμενη αξία με ένα Burke σε αυτές τις συγκεκριμένες αποστολές, σε πολύ χαμηλότερη τιμή και αριθμό ανδρών.
Πέρα από τη σχετικά στείρα αντίθεση μεταξύ Λευκού Οίκου και Πενταγώνου για το καθαρά πολιτικό ζήτημα των 355 πολεμικών πλοίων για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, είναι στην πραγματικότητα η κατανομή των τυπολογιών των πλοίων που αποτελούν το σώμα μάχης αυτού του ναυτικού και οι επιλογές που έχουν έχουν κατασκευαστεί τα τελευταία 30 χρόνια που αποτελούν πρόβλημα σήμερα. Παραμελώντας ελαφρύτερες μονάδες, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ περιόρισε τεχνητά τη μορφή του και κατά συνέπεια τις ικανότητές του επέμβασής του, υπέρ μιας κυριαρχίας που προοριζόταν πάνω απ' όλα να είναι τεχνολογική και συμβολική και να αντιπροσωπεύεται από πλοία που ήταν ιδιαίτερα επιβλητικά, όπως αεροπλανοφόρα ή βαριά καταδρομικά και αντιτορπιλικά, ή υπερβολικά τεχνολογικά, όπως π.χ το πολεμικό πλοίο Littoral και τα αντιτορπιλικά Zumwalt. Το αποτέλεσμα ήταν μια τεράστια οικονομική σπατάλη και μια σχετική αποδυνάμωση προς όφελος του PLA που, από την πλευρά του, επέδειξε εκπληκτική προνοητικότητα για ένα Πολεμικό Ναυτικό χωρίς μεγάλη εμπειρία σε αυτόν τον τομέα.
Στην πραγματικότητα, σήμερα, ενώ το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ αγωνίζεται να παράγει 2 αντιτορπιλικά, 2 φρεγάτες FFG/X και 2 LCS κάθε χρόνο, Κινεζικά εργοτάξια να συμβεί 2 έως 3 καταδρομικά τύπου 055, 3 αντιτορπιλικά τύπου 052D, 3 φρεγάτες τύπου 054Β και 5 έως 6 κορβέτες τύπου 056Α κατά την ίδια περίοδο. Το ίδιο ισχύει για τις μεγάλες ναυτικές μονάδες (αεροπλανοφόρα, LHD) και τα υποβρύχια. Φυσικά, υπό αυτές τις συνθήκες, ο PLA θα φτάσει γρήγορα το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και θα το προσπεράσει.
Δυστυχώς, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε ο Πρόεδρος που ενδιαφέρεται μόνο για ένα σύμβολο που αντιπροσωπεύεται από τον αριθμό των πλοίων, ούτε το Πεντάγωνο που στοχεύει πάνω απ' όλα το τεχνολογικό πλεονέκτημα, ούτε το Κογκρέσο που φαίνεται να ενδιαφέρεται μόνο για τις τοπικές θέσεις εργασίας. να μην αντιμετωπίσει το πρόβλημα στο σύνολό του, προτείνοντας την παραγωγή λιγότερων αντιτορπιλικών, και ίσως λιγότερων αεροπλανοφόρων, προς όφελος πολλών φρεγατών και κορβετών. Αυτό θα έλυνε, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, το πρόβλημα του προέδρου και θα ενίσχυε σημαντικά τις δυνατότητες επέμβασης του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο.