Το Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών (Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ) απέκτησε στον προϋπολογισμό του 2020 μόνο 7 καταδρομικά της κατηγορίας Ticonderoga εκσυγχρονίζονται έναντι 11 που είχαν αρχικά προγραμματιστεί, κάτι που είναι μικρότερο από τη φιλοδοξία του Κογκρέσου, δηλαδή τα 22 καταδρομικά που βρίσκονται ακόμη σε υπηρεσία. Αυτό εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη διαδοχή αυτών των πλατφορμών, η χρησιμότητα των οποίων παραμένει σημαντική για την επιχειρησιακή οργάνωση του ομάδες απεργίας φορέα, ναυτικές ομάδες με επίκεντρο ένα αεροπλανοφόρο.
Αρχικά είχε προγραμματιστεί η έναρξη του προγράμματος Καταδρομικό κρούσης με πυρηνική ενέργεια κατευθυνόμενου πυραύλου (CSGN) με στόχο 8 έως 12 μονάδες. Ο CSGN θα είχε αναλάβει το κύτος του CGN-9 USS Long Beach. Ένα παράλληλο πρόγραμμα ήταν να ολοκληρωθούν: μελλοντικά αντιτορπιλικά, εξοπλισμένα με το σύστημα ΣΚΕΠΗ, επαναχρησιμοποίηση του κύτους των αντιτορπιλικών κλάσης Άρωμα (31). Ο CSGN εγκαταλείφθηκε. Τα «Spruance AEGIS» μετατράπηκαν σε μια νέα κατηγορία κρουαζιερόπλοιων: το μέλλον Ticonderoga.
Τα Ticonderoga επομένως πάρτε το κέλυφος του Άρωμα καθώς και η διαμόρφωση πρόωσης (4 x αεριοστρόβιλοι General Electric LM2500). Οι υπερκατασκευές επανασχεδιάζονται για να ενσωματώσουν το σύστημα ΣΚΕΠΗ του οποίου οι πιο ορατές όψεις είναι οι τέσσερις επίπεδες όψεις του ραντάρ ΑΝ/ΣΠΥ-1Α. Για να γίνει αυτό, δύο στέγες ή μάλλον κάστρα είναι χτισμένα στη μέση του κτιρίου, το καθένα από τα οποία φέρει ένα ζευγάρι επίπεδες όψεις του ραντάρ (μπροστά δεξιά και δεξιά στο πρώτο κάστρο· στην πλευρά του λιμανιού και στην πίσω πλευρά του λιμανιού στο δεύτερο). Αυτή η αρχιτεκτονική καταναλώνει χώρο και δεν επιτρέπει στα συστήματα ψύξης να είναι συγκεντρωτικά, λόγοι για τους οποίους καταστροφείς του τύπου Arleigh Burke σχεδιάστηκαν με ένα ενιαίο κάστρο που έφερε τις τέσσερις επίπεδες όψεις του ραντάρ.
Το πλήρες εκτόπισμα φορτίου αυξήθηκε από 6900 τόνους Άρωμα στους 9600 τόνους καταδρομικά της κατηγορίας Ticonderoga. Τα κρουαζιερόπλοια τοποθετήθηκαν σε δύο διαφορετικά ναυπηγεία (Ingalls Shipbuilding and Bath Iron Works) μεταξύ 1980 και 1991 για να γίνουν δεκτά στην ενεργό υπηρεσία μεταξύ 1983 και 1994 με μέσο ρυθμό εισόδου ενός πλοίου στον στόλο κάθε τρία χρόνια. Αυτά τα 27 καταδρομικά υπάρχουν σε δύο παραλλαγές, και συγκεκριμένα:
- το CG-47 έως το CG-51 του οποίου το κύριο οπλικό σύστημα αρθρώνεται γύρω από δύο εκτοξευτές διπλής ράμπας Mk-26 (88 βλήματα, συνολικά).
- CG-52 έως CG-73 (Βελτιωμένη Ticonderoga), εξοπλισμένο με σύστημα κάθετης εκτόξευσης που αποτελείται από δύο ομάδες (2 x 61) κάθετων εκτοξευτών Mk 41.
Σημειωτέον ότι το σύστημα κάθετης εκτόξευσης έχει αυξηθεί σε 128 σιλό στις τελευταίες μονάδες που εκσυγχρονίστηκαν από το 2015. Ο οπλισμός συμπληρώνεται από δύο πυροβόλα των 127 χλστ.Διαμέτρημα 5″/54 Mark 45 Mod 2). Αυτά τα καταδρομικά παρέμειναν τα μόνα πλοία τηςΠολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ μεταφορείς περισσότερων του ενός τεμαχίων ναυτικού πυροβολικού μέχρι την έναρξη λειτουργίας του DDG-1000 USS Zumwalt (2016), πρώτο από τα τρία αντιτορπιλικά της ομώνυμης κατηγορίας από το πρόγραμμα DDG(X) τότε DDG-1000.
Ο σχεδιασμός στις αρχές της δεκαετίας του 1990 περιελάμβανε δύο μεγάλα προγράμματα για τη διασφάλιση της ανανέωσης του στόλου επιφανείας τουΠολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, δηλαδή το DDG(X) και το CG(X) ή πρόγραμμα Surface Combatant για τον 21ο αιώνα (SC-21). Στόχος του προγράμματος DDG(X) ανήλθε από τις 32 που είχαν αρχικά προβλεφθεί σε 27, στη συνέχεια μόνο 7 και τελικά σε μόνο 2 το 2005, στόχος που αυξήθηκε σε 3 το 2008.
το πρόγραμμα CG(X) είχε σκοπό να εξασφαλίσει τη διαδοχή των Ticonderoga με 18 έως 19 καταδρομικά εξοπλισμένα με σύστημα κάθετης εκτόξευσης που φτάνει τα 200 σιλό σε σύγκριση με 122 για το Βελτιωμένη Ticonderoga. Αλλά το CG(X) χτίστηκε στους ίδιους ορθολογισμούς με το DDG(X) και επομένως ήταν ουσιαστικά καταδικασμένος στην ίδια αποτυχία. Το πρόγραμμα CG(X) εγκαταλείφθηκε επίσημα το 2010.
Από το 2003, συζητείται το μέλλον του στόλου επιφανείας στην κατηγορία των κρουαζιερόπλοιων. Τα CG-47 έως CG-51 παροπλίστηκαν μεταξύ 2004 και 2005. Η επιχειρησιακή τους υπηρεσία περιοριζόταν σε εκπαιδευτικές μοίρες τυπικών αντιτορπιλικών. Arleigh Burke ως πλοίο διοίκησης, ρόλος παρόμοιος με τους παλιούς αρχηγούς του στολίσκου της Γαλλίας. Ωστόσο, ο επανασχεδιασμός τους είχε προγραμματιστεί μέχρι το 2003, για να εγκαταλειφθεί μόνο το 2004.
Τα Ticonderoga είναι εξοπλισμένα με εγκαταστάσεις διοίκησης και ελέγχου που τους επιτρέπουν να συγκεντρώνουν την αεράμυνα μιας μοίρας ή α ομάδα απεργίας αερομεταφορέων. Αυτό το αποκλειστικό επιχείρημα από μόνο του είχε αρκετό βάρος για να αποφασίσει υπέρ του εκσυγχρονισμού των κρουαζιερόπλοιων αντί να εξετάσει την αντικατάστασή τους από Arleigh Burke Flight III.
L 'Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ εκτόξευσε το Πρόγραμμα εκσυγχρονισμού Cruiser το 2014 η οποία αναλύθηκε σε δύο κύριες δράσεις. Το πρώτο ήταν να διατηρηθούν 11 καταδρομικά στον επιχειρησιακό κύκλο έτσι ώστε το καθένα ομάδα απεργίας αερομεταφορέων μπορεί να έχει ένα. Τα άλλα 11 καταδρομικά επωφελούνται από Πρόγραμμα εκσυγχρονισμού Cruiser με το σύστημα, μεταξύ άλλων ΣΚΕΠΗ φέρονται στα πρότυπα Βασική γραμμή AEGIS 9 (εφαρμογή του SM-6, εμπλοκή στόχων που εντοπίστηκαν από άλλες πλατφόρμες μέσω συνδέσμων δεδομένων). Από το 2020, το 11 Ticonderoga εκσυγχρονισμένα πλοία θα αρχίσουν να αντικαθιστούν τα άλλα 11 πλοία.
Τα προς εκσυγχρονισμό κρουαζιερόπλοια εισήλθαν σε τετραετή κύκλο, αλλά μόνο όταν η σύμβαση εκσυγχρονισμού (μέση αξία 150 εκατομμυρίων δολαρίων) κοινοποιήθηκε σε ένα ναυπηγείο ότι οι εργασίες εκσυγχρονισμού θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν. 7 από 11 Ticonderoga πράγματι εγχύθηκαν στο Πρόγραμμα εκσυγχρονισμού Cruiser, και συγκεκριμένα:
- 2015: CG-6 USS Cowpens (συμβόλαιο 2018), CG-64 USS Gettysburg (Σύμβαση 2018);
- 2016: CG-6 USS Vicksburg (συμβόλαιο 2017), CG-65, USS chosin (Σύμβαση 2019)
- 2017: CG-68 USS Anzio (συμβόλαιο 2017), CG-71 USS Ακρωτήριο Άγιος Γεώργιος (Σύμβαση 2019)
- 2019: CG-66 USS Hue City.
Το Κογκρέσο είχε αντιταχθεί στο Πολεμικό Ναυτικό από το 2014. Οι βουλευτές προστέθηκαν στο Πρόγραμμα εκσυγχρονισμού Cruiser le Σχέδιο 2-4-6 το 2015: δύο κρουαζιερόπλοια εισέρχονται στην κατασκευή κάθε χρόνο, η εργασία κατανέμεται σε τέσσερα χρόνια και όχι περισσότερα από έξι κρουαζιερόπλοια που εγχέονται στη διαδικασία κάθε φορά. Αυτή η αντιπολίτευση επικεντρώθηκε στην υπεράσπιση δύο σημαντικών σημείων για τους βουλευτές: όχι στην απόσυρση των καταδρομικών από την υπηρεσία. BMD «(Βαλλιστική άμυνα πυραύλων) προκειμένου να διατηρηθούν σε λειτουργία οι 34 πλατφόρμες ικανές για αυτές τις αποστολές· αναγκάζοντας το Ναυτικό των ΗΠΑ να εκσυγχρονίσει τα άλλα 11 καταδρομικά.
Εν 2019, δεν μπόρεσε να βρεθεί δημοσιονομική λύση για τον εκσυγχρονισμό των 11 καταδρομικών που δεν καλύπτονται από την Πρόγραμμα εκσυγχρονισμού Cruiser. Έτσι το πρόγραμμα αφοπλισμού που ενημερώθηκε το 2019 έχει ως εξής:
- 2020: CG-53 USS Mobile Bay, CG-52 USS Bunker Hill ;
- 2021: CG-54 USS Αντίταμ, CG-55 USS Κόλπος Λέιτε ;
- 2022: CG-56 USS San Jacinto, CG-57 USS Λίμνη Champlain ;
- 2024: CG-58 USS Θάλασσα των Φιλιππίνων, CG-59 USS Πρίνστον ;
- 2025: CG-60 USS Νορμανδία, CG-61 USS Μοντερέι ;
- 2026: CG-62 USS Chancellorsville.
Τον Μάρτιο του 2019, τοΠολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ ζήτησε από το Κογκρέσο να εγκαταλείψει τον εκσυγχρονισμό των καταδρομικών 6 κλάσης Ticonderoga. Ο ακόλουθος συμβιβασμός προφανώς βρέθηκε και εγκρίθηκε από τον προϋπολογισμό για το οικονομικό έτος 2020 (FY20). Η αντικατάσταση των 22 καταδρομικών του στυλ Ticonderoga θα παρέχεται από δύο διαφορετικά προγράμματα:
- Η 15 Ticonderoga που θα παροπλιστεί μεταξύ 2020 και 2031 θα αντικατασταθούν επομένως από 15 αντιτορπιλικά Arleigh Burke Flight III (DDG-125, DDG-126 και DDG-128 έως DDG-138) που με το ραντάρ τους ADMR (SPY-6) θα είναι πλατφόρμες BMD.
Το πρόγραμμα Large Surface Fighter του οποίου ο στόχος είναι 61 μονάδες θα εξασφαλίσει τη διαδοχή των αντιτορπιλικών Arleigh Burke τύπους Πτήση Ι (20) Πτήση II (7) Πτήση II 5/54 (2) Πτήση ΙΙΑ 5/62 (4) και Flight IIA 5″/62 one 20mm CIWS (27) κατά τις δεκαετίες 2020 και 2030. LSC θα είναι μόνο μια μέτρια βελτίωση Πτήση III και το Ναυτικό των ΗΠΑ δεν τα κατατάσσει ούτε ως αντιτορπιλικά ούτε ως καταδρομικά σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO) που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το εκτόπισμά τους θα είναι κοντά στους 10 τόνους (000 για ένα Ticonderoga, 9800 τόνοι για ένα Πτήση III). Το Ναυτικό ελπίζει να παραγγείλει την πρώτη μονάδα το 2025.
Με τι θα το Ticonderoga εκσυγχρονιστεί (7), θα αφοπλιστεί μεταξύ 2034 και 2037; Οι καταστροφείς Arleigh Burke Flight IIA: Επανεκκίνηση (4) και Flight IIA: Technology Integration (10) θα χρειαστεί να αντικατασταθεί στα τέλη της δεκαετίας του 2040 και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2050. Απομένουν δύο επιλογές: αύξηση του στόχου του προγράμματος Large Surface Fighter ; ή μελετήστε ένα νέο αντιτορπιλικό ή καταδρομικό επανασχεδιάζοντας εν μέρει τον στόχο του προγράμματος LSC.