Το 2018, η Γαλλία αύξησε τον προϋπολογισμό του στρατού κατά 1,7 δισ. ευρώ, ετήσια αύξηση 5%. Αυτό που παρουσιάστηκε ως σημαντική προσπάθεια είναι, στην πραγματικότητα, σύμφωνο με τις αυξήσεις των παγκόσμιων δαπανών για αμυντικό εξοπλισμό. Πράγματι, οι παγκόσμιες αμυντικές βιομηχανίες (πλην Κίνας) κατέγραψαν αύξηση του κύκλου εργασιών τους κατά 2018% το 4,6 σε σύγκριση με το 2017, φτάνοντας τα 420 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με την ετήσια μελέτη που δημοσιεύει η σουηδική δεξαμενή σκέψης SIPRI. Μετά από μια περίοδο έντονου αποπληθωρισμού μεταξύ 2010 και 2015, και μια πολύ ελαφριάς ανάκαμψης μεταξύ 2015 και 2017, το 2018 σηματοδοτεί επομένως την επιστροφή στην ταχεία εξέλιξη των αμυντικών επενδύσεων σε πλανητική κλίμακα, σε μια δυναμική που δεν θα εκπλήξει τους παρατηρητές της παγκόσμιας γεωπολιτικής εντάσεις που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια.
Οι αμερικανικές εταιρείες φαίνεται να είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι από αυτές τις αυξήσεις πιστώσεων, επικεντρώνοντας μόνες τους 59% των παγκόσμιων δαπανών, για 246 δισεκατομμύρια δολάρια, ετήσια αύξηση 7,2%. Συνέπειες, 43 αμερικανικές εταιρείες κατατάσσονται στις 100 εταιρείες με τον υψηλότερο κύκλο εργασιών στον τομέα της άμυνας το 2018. Η Lockheed Martin, η Boeing, η Nortrop Grumman, η Raytheon και η General Dynamics αποτελούν επίσης το Top 5 των μεγαλύτερων εταιρειών στον κόσμο στον τομέα της άμυνας. Το 50% του όγκου που καταγράφηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και το 30% του παγκόσμιου όγκου.
L'Europe τοποθετείται στη δεύτερη θέση, με 27 εταιρείες κατατάσσεται στο Top 100, εκπροσωπώντας 24% παγκόσμιες πωλήσεις όπλων. Η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται μακράν στην πρώτη θέση, κυρίως χάρη σε ΒΑ, η πρώτη ευρωπαϊκή εταιρεία στην κατάταξη στην 6η θέση, με συνολικά 35 δισ. δολάρια. Επωφελείται ιδιαίτερα από την επιτάχυνση του προγράμματος F35 και των βρετανικών ναυτικών προγραμμάτων. Με 23 δισεκατομμύρια δολάρια, Γαλλία βρίσκεται στη δεύτερη θέση της ευρωπαϊκής κατάταξης και 4η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Με 6 εταιρείες τοποθετημένες στο Top 100, μεταξύ των οποίων Θαλής κατατάσσεται στη 10η θέση παγκοσμίως, το γαλλικό BITD κατέγραψε συνολική αύξηση 2,4%, σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένο με την αύξηση των παραγγελιών για Rafale για εξαγωγή, Dassault Aviation καταγράφοντας, μόνο, αύξηση άνω του 30% σε σχέση με το έτος 2018. Δύο ευρωπαϊκές εταιρείες έχουν ειδικό καθεστώς: Airbus et MBDA. Μόνο έχουν τζίρο 15,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2018, αυξημένος κατά 9% σε σύγκριση με το 2017. Η Airbus κατατάσσεται 7η στο SIPRI Top 100, με ετήσιο κύκλο εργασιών 11,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ ο ευρωπαϊκός κατασκευαστής πυραύλων MBDA βρίσκεται στην 23η θέση με τζίρο 3,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων, άνω του 4%. Αυτές οι δύο εταιρείες τοποθετούν την «Ευρώπη» στην 5η θέση μεταξύ των παγκόσμιων αμυντικών βιομηχανιών.
Άλλες αξιόλογες ευρωπαϊκές εταιρείες περιλαμβάνουν την ιταλική leonardo, 8η στην παγκόσμια κατάταξη με 11,7 δισ. δολάρια, και ο Γερμανός Rheinmetall, 22η με 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Παρά τις οικονομικές κυρώσεις και νομοθεσία CAATSA, η αμυντική βιομηχανία ρωσικός εδραιώνει τη δεύτερη θέση της παγκοσμίως, με ετήσιο κύκλο εργασιών 36 δισεκατομμύρια δολάριακαι Κατατάχθηκαν 10 εταιρείες στο Top 100. Η κοινοπραξία Almaz-Antey και μόνο αντιπροσωπεύει το 27% του ρωσικού τζίρου και με 9,6 δισ. δολάρια, βρίσκεται στην 9η θέση στο Top 100. Η συνολική πρόοδος των ρωσικών εξαγωγών καταγράφει μικρή πτώση 0,4% σε σύγκριση με το 2017, αλλά την ίδια στιγμή, η Almaz- Το Antey κατέγραψε άνοδο 18%. Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε αντίθεση με την πτώση του κύκλου εργασιών εταιρειών όπως η United Aircraft Corporation ή η Russian Helicopters, κάτω από περισσότερο από 10%. Κατανοούμε λοιπόν τις προσπάθειες βιομηχανικής εξυγίανσης που αναλαμβάνονται στη χώρα, ιδίως όσον αφορά το εξάρτημα ελικοπτέρων.
Όλες οι άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, του Ισραήλ, της Τουρκίας και της Ινδίας, αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 10% της παγκόσμιας αγοράς, για 36 δισεκατομμύρια δολάρια, και κατατάσσουν μόνο 20 εταιρείες στο Top 100. Η Ιαπωνία είναι η πιο δυναμική, με 6 εταιρείες που κατατάσσονται στο Top 100, για ένα σύνολο ελαφρώς λιγότερο από 10 δισεκατομμύρια δολάρια, ακολουθούμενο από το Ισραήλ, με 8,6 δισεκατομμύρια δολάρια και 3 εταιρείες κατάταξης. Κατατάσσονται 3 ινδικές εταιρείες για 5,9 δισεκατομμύρια δολάρια και άλλες τόσες εταιρείες της Νότιας Κορέας για 5,3 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η Τουρκία με 2,8 δισεκατομμύρια δολάρια κατατάσσεται μόλις στη 2η θέση, η Αυστραλία, ο Καναδάς και η Σιγκαπούρη κατατάσσουν μόνο μία.
Ωστόσο, η περίληψη που παρέχεται από το SIPRI είναι ελλιπής, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη, για παράδειγμα, η κινεζική αμυντική βιομηχανία. Ωστόσο, σε ένα παρόμοια κατάταξη που δημοσιεύτηκε αυτό το φθινόπωρο από τον ιστότοπο Defensenews.com, η οποία έλαβε υπόψη τις κινεζικές εταιρείες, αλλά δεν είχε όλες τις πληροφορίες σχετικά με τις ρωσικές εταιρείες, Η κινεζική βιομηχανία τοποθέτησε 6 εταιρείες στο Top 15 παγκόσμιες αμυντικές εταιρείες. Επιπλέον, αυτές οι κινεζικές εταιρείες καταγράφουν πολύ ταχεία ανάπτυξη, είτε σε σχέση με την εθνική ζήτηση, ο Κινεζικός αμυντικός προϋπολογισμός αυξάνεται κατά μέσο όρο τα τελευταία 10 χρόνια κατά περισσότερο από 10% ετησίως, σε σύγκριση με αύξηση των εξαγωγών, η Κίνα έχοντας αποφασίσει να τοποθετηθεί επιθετικά σε αυτή την αγορά.
Αυτή η έκθεση, ωστόσο, αποκαλύπτει τη βαθιά διαφορά μεταξύ Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών. Παρά το περίπου ίσο ΑΕΠ και τον ευρωπαϊκό πληθυσμό 30% υψηλότερο από αυτόν των Ηνωμένων Πολιτειών, οι ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες αντιπροσωπεύουν μόνο το ήμισυ του χρηματοοικονομικού όγκου και των εταιρειών που ταξινομούνται πέρα από τον Ατλαντικό. Και αυτά τα στοιχεία λαμβάνουν υπόψη τη Μεγάλη Βρετανία, η οποία γνωρίζουμε ότι έχει μια μοναδική θέση στο ευρωπαϊκό γεωπολιτικό περιβάλλον. Και για καλό λόγο! Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες παράγουν το 92% σε αξία του αμυντικού εξοπλισμού που αποκτήθηκε από τις ένοπλες δυνάμεις τους, οι ευρωπαϊκές εταιρείες παράγουν μόνο το 65% του αμυντικού εξοπλισμού σε υπηρεσία στους στρατούς της γηραιάς ηπείρου, ενώ το υπόλοιπο προέρχεται κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όσο οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να ευνοούν την εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες έναντι της ευρωπαϊκής ανεξαρτησίας με την απλή υπόσχεσηόλο και πιο υποθετική αμερικανική προστασία, η Ευρώπη δεν θα έχει καμία πιθανότητα να καθιερωθεί ως κινητήριος δύναμη στην παγκόσμια διπλωματία και μεσολαβητής των διεθνών εντάσεων.