Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Μεγάλη Βρετανία ή τη Γαλλία, το ρωσικό ναυτικό δεν εγκατέλειψε ποτέ τη χρήση ντίζελ-ηλεκτρικών υποβρυχίων υπέρ ενός ολόκληρου πυρηνικού στόλου. Σήμερα έχει 17 κλασικά υποβρύχια, 11 Model 877 Kilo, και 6 Project 636.3 Improved Kilo που υπηρετούν στον στόλο της Μαύρης Θάλασσας. Το 2017, παρήγγειλε 6 νέα δείγματα 636.3 υπό κατασκευή και τα οποία θα παραδοθούν μεταξύ 2019 και 2021 στον Στόλο του Ειρηνικού.
Προφανώς, το Ρωσικό Ναυαρχείο δείχνει πολύ ικανοποιημένο με το μοντέλο του, αφού σύμφωνα με το πρακτορείο Tass, τουλάχιστον δύο αξιωματούχοι από το ναυπηγείο Admiralty στην Αγία Πετρούπολη, το οποίο κατασκευάζει το υποβρύχιο, επιβεβαίωσαν ότι οι στρατιωτικές αρχές της χώρας πλησιάζουν στην παραγγελία μιας νέας σειράς 636.3, που προορίζεται για τον Στόλο της Βαλτικής, η οποία δεν είναι σήμερα, εξοπλισμένο με υποβρύχια άλλα από τα 2 project 877 Kilo που χρονολογείται από τη δεκαετία του '80 και σύντομα θα αποσυρθεί από την υπηρεσία. Το Ναυαρχείο, όπως συμβαίνει συχνά, δεν θέλησε να σχολιάσει το θέμα. Ωστόσο, θα πρέπει να περιμένουμε την επίσημη επιβεβαίωση της παραγγελίας, γνωρίζοντας ότι στη Ρωσία, είναι σύνηθες οι κατασκευαστές να προβλέπουν υπερβολικά τις μελλοντικές αποφάσεις του Υπουργείου Άμυνας.
Πρέπει να πούμε ότι το 636.3 δεν στερείται επιχειρημάτων για να αποπλανήσει. Ζυγίζοντας 2350 τόνους στην επιφάνεια και 4000 τόνους βυθισμένο, μεταφέρει 18 τορπίλες και αντιπλοϊκούς πυραύλους που αναπτύσσονται από 6 σωλήνες τορπιλών και 4 εκτοξευτές για πυραύλους κρουζ Kalibr-PL, με βεληνεκές 2500 km. Ικανό να φτάσει ταχύτητα 20 κόμβων κατά την κατάδυση και βάθος 300 μέτρων, έχει αυτονομία 7.500 μιλίων στην επιφάνεια ή κολύμβηση με αναπνευστήρα και 400 μίλια όταν καταδύεται με 3 κόμβους. Πάνω από όλα, το υποβρύχιο είναι φημίζεται ότι είναι ιδιαίτερα ήσυχος όταν καταδύεστε με χαμηλή ταχύτητα με ισχύ μπαταρίας, σε σημείο που να είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί από τα παθητικά σόναρ που λειτουργούν αυτή τη στιγμή στο ΝΑΤΟ. Επιπλέον, το κτίριο είναι οικονομικό, καθώς πωλείται για εξαγωγή για 250 εκατομμύρια δολάρια, υποδηλώνοντας ότι θα κόστιζε στις ρωσικές δυνάμεις μόνο 150 έως 200 εκατομμύρια δολάρια. Με άλλα λόγια, ο ρωσικός στόλος μπορεί να χρηματοδοτήσει 4-6 636.3 υποβρύχια στην τιμή ενός μόνο SSN κλάσης Antey. Για δυνάμεις όπως ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας ή της Βαλτικής Θάλασσας, το μοντέλο είναι απόλυτα κατάλληλο και παρέχει, με χαμηλότερο κόστος, σημαντικά επιχειρησιακά πλεονεκτήματα.
Εάν η παραγγελία επιβεβαιωνόταν, θα έστελνε, ωστόσο, ένα πολύ κακό μήνυμα για την κατηγορία Lada, το μοντέλο που υποτίθεται ότι θα έπαιζε από το 636.3 από το 2010, αλλά μόνο 2 από τα 12 παραδείγματα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι σήμερα, και του οποίου μόνο το πρωτότυπο, το Saint-Pertesbourg, τέθηκε πράγματι σε υπηρεσία το 2010 στον Βόρειο Στόλο. Τα δύο άλλα παραδείγματα που παραγγέλθηκαν, το Kronshtadt και το Velikiye Luky, επιστράφηκαν στη δεξαμενή μετά από σημαντικές τροποποιήσεις που έγιναν στο μοντέλο το 2013 και το 2015. Αυτά τα δύο πλοία, μόλις ολοκληρωθούν, πρέπει να ενταχθούν στον Στόλο της Βαλτικής. Το Lada, που αρχικά υποτίθεται ότι χρησιμοποιούσε πρόωση AIP, έπρεπε να είναι εξοπλισμένο με συμβατική πετρελαιοηλεκτρική πρόωση δεδομένων των δυσκολιών που αντιμετώπισαν οι Ρώσοι μηχανικοί στο σχεδιασμό αποτελεσματικής αναερόβιας πρόωσης.
Είναι πιθανό, μάλιστα, η ανακοίνωση νέας παραγγελίας 636.3 Βελτιωμένων Κιλών για τον Στόλο της Βαλτικής, να σημαίνει το τέλος του προγράμματος Lada με τη σημερινή του μορφή και την ακύρωση των 2 δειγμάτων κατά παραγγελία. Πράγματι, η Μόσχα έχει προτείνει στο Νέο Δελχί, ως μέρος του προγράμματος P75i που αφορά 6 υποβρύχια AIP, συν-ανάπτυξη μιας νέας κατηγορίας υποβρυχίων αυτού του τύπου, αφού ανακοίνωσε ότι πέτυχε να συλλάβει αποτελεσματική πρόωση AIP. Δεδομένων των πολυάριθμων δυσκολιών που αντιμετώπισε το πρόγραμμα Lada και της αποδεδειγμένης απόδοσης του 636.3, αυτή η απόφαση θα φαινόταν περισσότερο από λογική, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τους οικονομικούς περιορισμούς του ρωσικού ναυτικού.