Γινόμαστε μάρτυρες μιας καθυστερημένης, αλλά ευπρόσδεκτης, συνειδητοποίησης της ανάγκης για δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου και καταστολής αεράμυνας στην Ευρώπη; Ανεξάρτητα από αυτό, σε μια εβδομάδα, τρεις σημαντικές ανακοινώσεις έγιναν στην Ευρώπη σχετικά με την ανάπτυξη τεχνολογιών ηλεκτρονικού πολέμου που τοποθετούνται σε αεροσκάφη.
Η πρώτη ανακοίνωση είναι γερμανικής καταγωγής. Η Airbus DS έχει πράγματι προτείνει μια έκδοση ηλεκτρονικού πολέμου του Typhoon, προσδιορίζεται ως Typhoon Συλλογή, συσκευή εξειδικευμένη σε αποστολές ηλεκτρονικού πολέμου και καταστολή εχθρικών αντιαεροπορικών άμυνων, ή SEAD. Προορίζεται να αντικαταστήσει τα λίγα 28 Tornado ECR σε υπηρεσία με τη Luftwaffe, αποτελεί μέρος της προσπάθειας του Ευρωπαίου κατασκευαστή να κερδίσει τη γερμανική πρόσκληση υποβολής προσφορών για την αντικατάσταση του στόλου του Tornado, και στην οποία το ευρωπαϊκό αεροσκάφος αντιτίθεται στην Boeing F/A18 E/F Super Hornet, και η έκδοση ηλεκτρονικού πολέμου του, τοEA18G Growler. Το νέο αεροσκάφος θα σχεδιαστεί από την Airbus DS, η οποία θα ηγηθεί μιας κοινοπραξίας που σχηματίζεται από τις Hensoldt, MBDA, MTU, Premium Aerotec και Rolls-Royce.
Παράλληλα, την περασμένη εβδομάδα παρουσίασε η Saab Electronic Attack Jammer Pod, ή EAJP, ένα λοβό παρεμβολής που προορίζεται να εξοπλίσει το μαχητικό JAS 39 E/F Gripen, και τα χαρακτηριστικά του οποίου θα του επέτρεπαν όχι μόνο να εξασφαλίσει την αυτοπροστασία της συσκευής, αλλά να επεκτείνει αυτή την προστασία σε γειτονικά αεροσκάφη, επιτρέποντας στο Gripen να μετατραπεί επίσης σε συσκευή ηλεκτρονικού πολέμου, ιδιαίτερα στη διθέσια έκδοση F.
Αλλά η μεγαλύτερη έκπληξη προέρχεται απόένα έργο που ξεκίνησε από κοινού η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία στο πλαίσιο της PESCO, το ευρωπαϊκό πρόγραμμα μόνιμης δομημένης συνεργασίας, που προορίζεται να σχεδιάσει ένα αερομεταφερόμενο ηλεκτρονικό σύστημα επίθεσης (Airborne electronic attack system ή EAE στα αγγλικά), για τον εξοπλισμό των αεροσκαφών των ενόπλων δυνάμεων των 3 χωρών, καθώς και εκείνων άλλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Η Γερμανία και η Σουηδία συμμετέχουν επίσης στο πρόγραμμα. Αναμένεται συμβόλαιο για 2020, και είναι η ισπανική Indra, η οποία επίσης ορίστηκε από την Ισπανία ως αναφορά στο επίπεδο του προγράμματος FCAS, που θα ηγηθεί του προγράμματος, με την ιταλική Electronicca, τη γερμανική Hensoldt, τη γαλλική Thales και τη σουηδική Saab. Το πρόγραμμα αυτό υπερβαίνει τις φιλοδοξίες των δύο προηγούμενων πρωτοβουλιών, καθώς περιλαμβάνει την ανάπτυξη όχι μόνο ενός εργαλείου, αλλά μια βάση τεχνογνωσίας και τεχνολογική συνεργασία σε ευρωπαϊκή κλίμακα, για όλες τις πτυχές του ηλεκτρονικού πολέμου, συμπεριλαμβανομένων των διαστάσεων Cyber. Βλέπουμε επίσης ότι συγκεντρώνει χώρες που ανήκουν στο πρόγραμμα FCAS καθώς και το πρόγραμμα Φουρτούνα, και μπορεί επομένως, ιδανικά, να αποτελέσει μια βάση συνεργασίας για τη συνένωση των δύο ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Σημειώνουμε επίσης ότι η Γερμανία, και ειδικότερα ο ειδικός αμυντικών ηλεκτρονικών Hensoldt, συμμετέχει σε δύο από αυτά τα 3 προγράμματα, υποδηλώνοντας ότι το Βερολίνο έχει μικρή πρόθεση ναεγκαταλείψει το Typhoon προς όφελος του F18 Super Hornet για να αντικαταστήσει το Tornado του. Όπως και να έχει, δεν μπορούμε παρά να είμαστε ικανοποιημένοι να δούμε ότι, τελικά, οι Ευρωπαίοι φαίνονται εξετάσει σοβαρά αυτά τα ζητήματα του ηλεκτρονικού πολέμου. Το γεγονός παραμένει ότι πέρα από τον καθαρά τεχνολογικό σχεδιασμό του εξοπλισμού, θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να μπορέσουμε να ευθυγραμμίσουμε τον πραγματικά αποτελεσματικό εξοπλισμό, ο χρόνος, ειδικότερα, για την καταγραφή και ανάλυση τουσύνολο σημάτων που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτός ο εξοπλισμός. Όπως λέγεται συχνά, χρειάζονται μόνο λίγα χρόνια για να χάσει ένας στρατός μια επιχειρησιακή ικανότητα, ενώ συχνά χρειάζεται πάνω από μια δεκαετία για να την αποκτήσει ή να την αποκτήσει ξανά….