Το Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών (USN) επρόκειτο να υπογράψει τη μεγαλύτερη ίσως παραγγελία του για υποβρύχια σε μια ενιαία σύμβαση από τον Οκτώβριο του 2018. Αυτό θα σχετίζεται με την παραγγελία του τελευταίου υποβρυχίου πυρηνικής επίθεσης (SSN ή SSN (Ship Submersible Nuclear) του Block IV του προγράμματος Virginia και οκτώ έως εννέα SSN του Block V αυτής της ίδιας κατηγορίας, τα οποία διακρίνονται από ένα κύτος επιμήκυνσης κατά 24 μέτρα: Ενότητα Virginia Playloard με τέσσερις σωλήνες εκτόξευσης πυραύλων (TLM).
Η αρχιτεκτονική του προγράμματος της Βιρτζίνια σχεδιάστηκε αρχικά για μια σειρά από 30 και στη συνέχεια 48 υποβρύχια για να επωφεληθούν από τις προόδους στις τεχνικές ναυπήγησης καθώς και στις υποβρύχιες τεχνολογίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το πρόγραμμα χωρίστηκε σε «μπλοκ»: Βιρτζίνια Block I (4), Block II (6), Block III (8), Block IV (10) και Block V (10). Τα τμήματα VI (5) και VI (5) θα μπορούσαν να παραγγελθούν ή να εγκαταλειφθούν υπέρ του ακόλουθου προγράμματος: SSN(X). Κάθε ένα από αυτά τα "μπλοκ" φέρνει το μερίδιό του σε σημαντικές εξελίξεις στα αρχικά σχέδια, έτσι ώστε τα σκάφη κάθε μπλοκ να εξελίσσονται σταδιακά σε σύγκριση με το κεφάλι της σειράς - το SSN-774 USS Βιργινία – αλλά καλά σε σύγκριση με το προηγούμενο μπλοκ.
Έχοντας αυτό κατά νου, η πιο ορατή εξέλιξη των σκαφών Block V θα είναι η ενσωμάτωση ενός επιπλέον τμήματος κύτους που ονομάζεται Virginia Playload Modyle (VPM) μήκους 24 μέτρων και περίπου 1800 τόνων. Έτσι, σε αντίθεση με τα Virginia Block Vs από το Blocks I έως το IV με 115 μέτρα για βυθισμένο εκτόπισμα 7800 τόνων, το Virginia Block Vs λογικά θα έχει μήκος 139 μέτρα και εκτοπίζει 9600 τόνους. Αυτή η εξέλιξη είναι και πάλι σταδιακή.
Αρχικά, το σύστημα κάθετης εκτόξευσης που αποτελείται από δώδεκα σωλήνες που φιλοξενούν πυραύλους κρουζ εγκαινιάστηκε από τα οκτώ SSN της κατηγορίας του Λος Άντζελες γνωστά ως « Πτήση II » και χρησιμοποιήθηκε στις 23 βελτιωμένη Λος Άντζελες στη συνέχεια Virginia Block I (4) και Block II (7). Αυτή η τεχνική απαιτούσε διάτρηση του χοντρού κελύφους δώδεκα φορές προκειμένου να τοποθετηθούν μεμονωμένα τόσα σιλό. Μια άλλη τεχνική, που θεωρείται πιο οικονομική από την άποψη του κόστους κατασκευής, επιλέχθηκε από το Virginia Block III. Αυτό περιλαμβάνει την ενσωμάτωση δύο σωλήνων εκτόξευσης πυραύλων στο κύτος, ο καθένας από τους οποίους περιέχει έξι σωλήνες για τα UGM-109. Πέλεκυς ερυθρόδερμου. Η παχιά γάστρα δεν τρυπιέται πλέον με δώδεκα σωλήνες αλλά μόνο με δύο, μειώνοντας περαιτέρω την εργασία που πρέπει να εκτελεστεί επί τόπου. Και αυτοί οι δύο σωλήνες εκτόξευσης πυραύλων μπορούν να κατασκευαστούν σε ξεχωριστό συνεργείο και επομένως να προοπλιστούν πριν συγκολληθούν στο υπόλοιπο κύτος.
Αυτή η τεχνική είναι δανεισμένη από τα Nuclear Launcher Submarines (SSBN ή Υποβρύχιο Βαλλιστικό Πυρηνικό Πλοίου (SSBN) της τάξης του Οχάιο. Η συνθήκη START II επέβαλε μείωση σε 12 SSBN για το Ναυτικό των ΗΠΑ. Με την κλάση του Οχάιο να περιλαμβάνει 18 σκάφη, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ αποφάσισε να εκχωρήσει αρχικά τέσσερις μονάδες σε νέες αποστολές και να τις απαλλάξει από την ικανότητά τους να εκτοξεύουν βαλλιστικούς πυραύλους Τρίαινα 2D5. Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε επανασχεδιασμός μεταξύ 2002 και 2008 για το USS Οχάιο (SSGN-726), USS Μίσιγκαν (SSGN-727), USS Φλόριντα (SSGN-728) και USS Γεωργία (SSGN-729). Από τα 24 TLM, τα 22 χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά UGM-109 Πέλεκυς ερυθρόδερμου (T-LAM (Πύραυλος επίθεσης ξηράς) με ρυθμό 7 ανά σωλήνα ή 154 T-LAM ανά σκάφος. Εξ ου και η μεταφορά αυτής της τεχνικής στα Virginia Block III, IV και V.
Το Virginia Block Vs δεν θα έχει πλέον αυτούς τους δύο σωλήνες που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος του σκάφους, μεταξύ του θόλου του σόναρ και του ορεινού όγκου. Θα επωφεληθούν από ένα νέο δάνειο από τα SSBN κατηγορίας Columbia (USN) και Dreadnought (Βασιλικό Ναυτικό), τα οποία θα κατασκευαστούν με Κοινό διαμέρισμα πυραύλων (CMC) που είναι θέσεις βαλλιστικών πυραύλων το καθένα με τέσσερις σωλήνες εκτόξευσης πυραύλων. Τα Columbias θα λάβουν το καθένα από τέσσερα, ανεβάζοντας το σύνολο σε 16 σωλήνες πυραύλων, σε σύγκριση με 12 για τα Dreadnoughts. Ο Βιρτζίνια Playload Module (VPM) είναι επομένως μια νέα επανέναρξη μιας άλλης τεχνικής κατασκευής SSBN, βελτιστοποιημένη αυτή τη φορά επειδή θα περιλαμβάνει ολόκληρα, τυποποιημένα τμήματα, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων σωλήνων εκτόξευσης πυραύλων με διάμετρο μεγαλύτερη από τους δύο που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος, επιτρέποντάς τους να σιγήσουν όχι έξι αλλά επτά UGM-109 Πέλεκυς ερυθρόδερμου καθε. Η χωρητικότητα όπλων του Virginia Block V θα είναι επομένως 65 τακτικά όπλα (συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 40 UGM-109) σε σύγκριση με "μόνο" 37 (25 στον χώρο τακτικών όπλων συν 12 UGM-109 στο VLS) στις Βιρτζίνια του τα τετράγωνα I έως IV.
Η διαπραγμάτευση της σύμβασης για την παραγγελία του τελευταίου Virginia Block IV και οκτώ έως εννέα Virginia Block Vs αναμένεται να είναι η μεγαλύτερη παραγγελία υποβρυχίου που έγινε ποτέ από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ. Με σκοπό τη βελτιστοποίηση των βιομηχανικών πόρων προκειμένου να επιτευχθούν οικονομίες κλίμακας, το Αμερικανικό Ναυτικό αύξησε σταδιακά τον συνολικό αριθμό των SSN που παραγγέλθηκαν. Η πρώτη παραγγελία στις 30 Σεπτεμβρίου 1998 για τρία Virginia Block Is ακολουθήθηκε το 2003 από μια παραγγελία για επτά Βιρτζίνια του Block II (6) και III (1). Η παραγγελία με ημερομηνία 28 Απριλίου 2014 για τα δέκα Virginia Block IV συν παραγγελίες για τη μακροπρόθεσμη προμήθεια των δύο πρώτων Block Vs κατείχε το ρεκόρ με 14 εκατομμύρια ευρώ. Η τρέχουσα επερχόμενη παραγγελία που συζητείται εδώ αναμένεται να υπερβεί αυτό το ποσό. Θα ήταν 544 εκατομμύρια ευρώ…
Ωστόσο, η κατασκευή αμερικανικών υποβρυχίων, που μοιράζεται τα ναυπηγεία της Electric Boat (General Dynamics) και της HII Newport News Shipbuilding (Huntington Ingalls Industries), αντιμετωπίζει δυσκολίες στην υποστήριξη των φιλοδοξιών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ να επιταχύνει τον ρυθμό. Για παράδειγμα, το SSN-791 USS Delaware (Block III) παραδόθηκε με καθυστέρηση τουλάχιστον εννέα μηνών, παρόλο που είχε προγραμματιστεί καθυστέρηση τεσσάρων έως επτά μηνών. Αυτές οι καθυστερήσεις θα μπορούσαν να εξηγηθούν από την αδυναμία ορισμένων από τους προμηθευτές που αποτελούν τον βιομηχανικό ιστό των προγραμμάτων Virginia, Columbia και Dreadnought (CMC) να υποστηρίξουν την αύξηση των ζητούμενων τιμών (προσωρινή αύξηση από 2 σε 3 SSN, δέσμευση για κατασκευή 12 Κολούμπια). Η αμερικανική βιομηχανία θα δυσκολευόταν να προμηθεύσει αρκετά εξαρτήματα τόσο για CMC όσο και για VPM.
Αυτές οι δυσκολίες είναι επίσης που εξηγούν εν μέρει την καθυστέρηση στη διαπραγμάτευση της σύμβασης που διέπει την κατασκευή των δέκα Block Virginia Vs. Ο στόχος του ήταν αρχικά 11 SSN, δηλαδή το τελευταίο Block IV συν το δέκα Block Vs. Οι δυσκολίες ακούστηκαν από τα βιομηχανικά έργα Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, το οποίο επομένως θα συμφωνούσε να μειώσει αυτόν τον στόχο σε οκτώ ή εννέα Block Vs. Ωστόσο, θα διατηρηθεί μια επιλογή προκειμένου να εξεταστεί η κατασκευή μιας δέκατης μονάδας στο πλαίσιο αυτής της σύμβασης, η οποία θα μπορούσε να ασκηθεί το 2023. Εάν τα δύο έργα θα μπορούσε να υποστηρίξει τις αρχικές φιλοδοξίες, προφανώς αυτό δεν ισχύει για τους προμηθευτές. Ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο ότι το ναυπηγείο Electric Boat επενδύει 767,05 εκατ. ευρώ προκειμένου να αυξήσει τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις και άρα τις παραγωγικές δυνατότητες.
Στον προγραμματισμό, το USN είχε ως στόχο να θέσει σε αναμονή όχι δύο αλλά μάλλον τρία SSN για τα οικονομικά έτη 2020, 2022 και 2023. Ως εκ τούτου, η μεταβλητή προσαρμογής θα ήταν η εγκατάλειψη της θέσης σε αναμονή τριών SSN το 2022 και το 2023. το έτος 2020, τα επόμενα χρόνια θα περιοριστούν σε «μόνο» 2 Block V. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, προκειμένου να υποστηρίξουν τις υποβρύχιες φιλοδοξίες τους, πρέπει να μπορούν να υποστηρίξουν την ολοκλήρωση του προγράμματος της Βιρτζίνια έως τις 38, ακόμη και 48 μονάδες με τα Block VI (5) και VII (5), ταυτόχρονα, υποστηρίζουν την κατασκευή 12 SSBN κατηγορίας Columbia και πολύ πιθανόν να ξεκινήσουν την κατασκευή αρκετών SSGN(X) για να αντικαταστήσουν την αναδιατύπωση του Οχάιο. Τέτοιες φιλοδοξίες αποτελούν, στην πραγματικότητα, ένα βιομηχανικό σύστημα από μόνες τους.