Δύο ηλεκτρομαγνητικά όπλα επίδειξης (ή railgun στα αγγλικά) παρουσιάστηκαν από τουρκικές εταιρείες στις εκδόσεις 2017 και 2019 της IDEF (International Defense Industry Fair). Μπορούν και οι δύο να είναι " παιχνίδι changer » για αεράμυνα, ναυτική μάχη και βαθύ, ακόμη και στρατηγικό, χτύπημα στη Μεσόγειο Θάλασσα, εάν μπορούσαν να εξοπλίσουν τουρκικά πολεμικά πλοία στα μέσα της δεκαετίας του 2020.
Οι τουρκικές εργασίες για τις ηλεκτρομαγνητικές τεχνολογίες, ιδιαίτερα τις μονάδες παλμικής ισχύος, λέγεται ότι ξεκίνησαν το 1972. Ένας πρώτος επίδειξης αναπτύχθηκε το 2008. Αλλά είναι οι δύο επίδειξης που παρουσιάστηκαν το 2017 και το 2019 που παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η ASELSAN (Askeri Elektronik Sanayi ή Military Electronics Industry) παρουσίασε την Tufan στην έκθεση IDEF 2017 ενώ η Yeteknoloji αποκάλυψε το Sahi-209 στην έκδοση 2019 της ίδιας εκπομπής.
Η ASELSAN (Askeri Elektronik Sanayi ή Military Electronics Industry) που ιδρύθηκε το 1975 προσφέρει ένα ελαφρύ ηλεκτρομαγνητικό πυροβόλο: Tufan, σε ανάπτυξη από το 2014. Προτείνονται δύο λειτουργικές χρήσεις. Το πρώτο είναι να μπορείς να υπηρετήσεις στην ξηρά ως πυροβολικό. Το δεύτερο είναι η χρήση για αντιαεροπορική άμυνα. Ο Tufan θα μπορούσε να εφοδιαστεί με έξυπνα πυρομαχικά σύμφωνα με τον κατασκευαστή. Το κομμάτι θα μπορούσε να εκτοξεύει οβίδες βάρους περίπου 300 γραμμαρίων σε εμβέλεια 7250 μέτρων και με ταχύτητα 3000 ms-1 (8,7 Mach).
Η χρήση ενός τέτοιου εξαρτήματος σε πολεμικό πλοίο δεν φαίνεται να έχει συζητηθεί δημόσια. Τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου ηλεκτρομαγνητικού πυροβόλου για αντιαεροπορική άμυνα μικρού βεληνεκούς με βλήματα που εκτοξεύονται σε υπερηχητικές ταχύτητες θα επέτρεπαν την απόκτηση της υπεροχής έναντι των υπαρχόντων πυραύλων κατά πλοίων (υποηχητικούς και υπερηχητικούς) αλλά και την παροχή μιας πρώτης προσπάθειας απόκρισης σε υπερηχητικά βλήματα. Ακόμη και οι ελιγμοί ή οι υπερηχητικοί πύραυλοι που έχουν σχεδιαστεί για να «τονίζουν» την άμυνα μειώνοντας δραστικά τον χρόνο αντίδρασης του στόχου θα πρέπει να αντιμετωπίσουν βλήματα που αντισταθμίζουν αυτή τη μείωση του χρόνου αντίδρασης με την εγγενή τους ταχύτητα.
Ο δεύτερος διαδηλωτής παρουσιάστηκε από την Yeteknoloji. Αναφέρεται ότι βρίσκεται σε ανάπτυξη από τον Ιούλιο του 2018, κάτι που φαίνεται πολύ χαμηλό σε σχέση με τις προσπάθειες που απαιτούνται για την παραγωγή. Η σύγκριση δεν είναι σωστή, αλλά, ωστόσο, ο αέρας της ομοιότητας αυτού του Τούρκου διαδηλωτή με το ηλεκτρομαγνητικό όπλο που αναπτύχθηκε από το Ινστιτούτο 206 της αεροδιαστημικής ομάδας CASIC στην Κίνα είναι εντυπωσιακός. Εξηγούνται από τη μοναδική σύγκλιση προς τις ίδιες τεχνικές επιλογές;
Η Yeteknoloji παρουσίασε λοιπόν το δικό της πρόγραμμα ηλεκτρομαγνητικών όπλων στην έκθεση IDEF 2019: Sahi-209. Αυτό το όνομα αναφέρεται σε τίποτα λιγότερο από το πυροβολικό που επέτρεψε την παραβίαση των τειχών της Κωνσταντινούπολης όταν η πόλη κατελήφθη από τον αυτοκράτορα Μεχμέτ Β' το 1453.
Le Sahi-209 υπάρχει ήδη σε δύο εκδόσεις. Ο Sahi-209 Το Block 1 έχει ισχύ 1 megajoule που του επιτρέπει να εκτοξεύει πυρομαχικά περίπου 300 γραμμαρίων σε σχεδόν 10 km. Αλλά είναι το Sahi-209 Το μπλοκ 2 που αποδεικνύεται το πιο ενδιαφέρον. Η αύξηση της απόδοσης είναι σημαντική αφού τώρα πρόκειται για ένα κέλυφος 35 mm βάρους περίπου 1000 γραμμαρίων, το οποίο μπορεί να εκτοξευθεί από έναν σωλήνα επτά μέτρων χάρη σε μια ισχύ 10 megajoules σε εμβέλεια «περίπου 50 km». Οι πρώτες δοκιμές στην ξηρά στέφθηκαν με επιτυχία, οι Sahi-209 Το Block 2 παρουσιάστηκε ακόμη και σε τουλάχιστον μία αντιπροσωπεία ειδικών στις 9 Οκτωβρίου 2019.
Τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν την ενσωμάτωση του Sahi-209 Μπλοκ 2 σε πειραματικό σκάφος. Η Τουρκία ακολουθεί τα βήματα της Κίνας, της πρώτης χώρας που εγκατέστησε έναν τέτοιο διαδηλωτή στο LST Type 072III (Δεξαμενή υποστήριξης προσγείωσης ή Tank Landing Building) από τον Ιανουάριο του 2018. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το πυροβόλο του κινεζικού πειράματος είναι ένα πυροβολικό μήκους σχεδόν 10 μέτρων, συνοδευόμενο από πολλά κοντέινερ (TEU (Twenty-Foot Equivalent) τοποθετημένα πίσω. Και δεν υπάρχει καμία ένδειξη εάν η βάση του LST Type 072III καταλαμβάνεται -ή όχι- από άλλο εξοπλισμό.Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι το δεύτερο έθνος που έχει ανακοινώσει πειραματισμός με ηλεκτρομαγνητικό όπλο, πιθανότατα προέρχεται από δοκιμή του ElectroMagnetic RailGun (EMRG) της BAE Systems. Αρχικά είχε προγραμματιστεί να εγκατασταθεί το 2016 σε ένα Jχρισμένο σκάφος υψηλής ταχύτητας (JHSV) της κατηγορίας Spearhead, το έργο ξεκίνησε ξανά μετά την εμφάνιση κινεζικών πειραματισμών. Η επιλογή του κτιρίου και η ημερομηνία των αμερικανικών δοκιμών δεν είναι ακόμη γνωστά.
Τα αμερικανικά και κινεζικά πειράματα έχουν κοινό ότι δοκιμάζουν στη θάλασσα, αντί για επίδειξη, ένα πραγματικό πρωτότυπο ενός ηλεκτρομαγνητικού πυροβολικού του ναυτικού. Οι δύο στρατηγικοί ανταγωνιστές στοχεύουν σε βεληνεκές πάνω-κάτω 150 km, το πιο συνηθισμένο βεληνεκές υποηχητικών αντιπλοϊκών πυραύλων. Σε αντίθεση με τις κινεζικές δοκιμές, αυτές του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, εάν κατέληγαν να πραγματοποιηθούν σε ένα JHSV, θα είχαν το πλεονέκτημα ότι θεωρητικά μπορούν να πραγματοποιηθούν σε υψηλές ταχύτητες: έως και περισσότερες από 30 ή ακόμη και περισσότερες από 40 κόμβοι. Τα δύο έθνη στοχεύουν σε ένα μοντέλο παραγωγής έτοιμο για χρήση γύρω στο 2025. Ο φυσικός υποψήφιος στην Κίνα για να φιλοξενήσει αυτό το εξάρτημα είναι μια προσαρμοσμένη έκδοση Αντιτορπιλικά τύπου 055. Στις Ηνωμένες Πολιτείες θα ήταν ένα αντιτορπιλικό τύπου Arleigh Burke Flight III. Ή τα τρία αντιτορπιλικά κλάσης Zumwalt.
Πίσω στην Τουρκία, η ενοποίηση των δύο πυροβολαρχιών - Sahi-209 Μπλοκ 2 (ναυτική μάχη, βαθιά απεργία) και Tufan (αντιαεροπορική άμυνα μικρής εμβέλειας) – θα επέτρεπε την κατοχή μελλοντικών πλοίων του τουρκικού πολεμικού ναυτικού δύο πλεονεκτήματα στρατιωτικής υπεροχής έναντι όλων των άλλων στρατιωτικών κτιρίων εξελίσσεται στη Μεσόγειο.
Le Sahi-209 Το Block 2 έχει μικρότερη εμβέλεια από αυτά που στοχεύουν στην Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες (~ 150 km). Αυτό μπορεί να ταιριάζει πολύ σε ένα ελαφρύ και γρήγορο σκάφος που χρησιμοποιεί τις κρυφές γραμμές του κύτους του για να πλησιάσει τους αντιπάλους που εντοπίζονται από εξωτερικά συστήματα. Μένει να παρατηρηθεί εάν η δεύτερη παρτίδα κορβετών MİLGEM (MİLli GEMi ή εθνικό πολεμικό σκάφος) θα μπορούσε να στοχοποιηθεί από την ενσωμάτωση του Sahi-209 Μπλοκ 2.
Μια άλλη υπόθεση, οι θαλάσσιες δοκιμές του Sahi-209 Το μπλοκ 2 θα εκτελούνταν παράλληλα με τη μελέτη ενός μπλοκ 3. Η εξέλιξη των τεχνικών χαρακτηριστικών μεταξύ του τετραγώνου 1 (10 km) και του 2 (50 km) ακολουθούσε συντελεστή 5 για την εμβέλεια και συντελεστή 3 για το βάρος του κελύφους. Ένα πιθανό Block 3 θα ανταποκρινόταν στις παραστάσεις που στοχεύουν οι Αμερικανοί και οι Κινέζοι. Από αυτή την άποψη, η ολοκλήρωση θα απαιτούσε ένα κτίριο με μεγαλύτερες διαστάσεις. Η πιο πιθανή υπόθεση είναι το πρόγραμμα φρεγάτας αεράμυνας, το χρονοδιάγραμμα του οποίου μπορεί εύκολα να αντιστοιχεί με την παροχή ενός ηλεκτρομαγνητικού πυροβόλου στα μέσα της δεκαετίας του 2020.
Το ανασταλτικό σημείο είναι ότι πρόκειται επίσης για την ανάπτυξη, παράλληλα, ενός ολοκληρωμένου συστήματος παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έτσι ώστε η ενέργεια που απαιτείται για την τροφοδοσία του κανονιού μπορεί να παραχθεί συνεχώς, να αποθηκευτεί και να παραδοθεί την ημερομηνία που δίνεται η εντολή για πυρκαγιά, για παράδειγμα σε σάλβο. Η Τουρκία δεν παρουσιάζει πρόγραμμα πολεμικών πλοίων με πρόωση που χρησιμοποιεί αυτά τα τεχνολογικά δομικά στοιχεία. Υπάρχει λόγος να αμφισβητηθεί η ωριμότητα των τουρκικών βιομηχανικών ικανοτήτων προκειμένου να υποστηριχθούν αυτές οι εξελίξεις στα μέσα της δεκαετίας του 2020. Η στόχευση για τις αρχές της δεκαετίας του 2030 φαίνεται πιο συνετή.
Σε σχέση με τον στρατηγικό ανταγωνισμό μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, η Αθήνα θα μπορούσε να ανακτήσει το πλεονέκτημα με την αποδοχή της ενεργού υπηρεσίας Φρεγάτες Άμυνας και Επέμβασης (FDI) εξοπλισμένες με ψηφιακό ραντάρ επίπεδης όψης. Αυτό είναι ικανό να παρακολουθεί αντικείμενα που κινούνται με υπερηχητικές ταχύτητες, αλλά και να προσφέρει μια λειτουργία ραντάρ αντί-μπαταρίας. Οι αισθητήρες θα ακολουθούσαν ήδη ένα πιθανό ηλεκτρομαγνητικό κανόνι, μένει να αποκρούσουν τα χτυπήματα. Όλα αυτά θα ανάγκαζαν την Άγκυρα να μην καθυστερήσει πολύ το πρόγραμμα αεράμυνας της φρεγάτας, το οποίο επρόκειτο να ξεκινήσει το 1998.
Επιπλέον, μια πιθανή προσθήκη στον τουρκικό στρατιωτικό προγραμματισμό ηλεκτρομαγνητικών κανονιών εγείρει το ζήτημα των βεληνεκών που εξετάζονται για πιθανά μελλοντικά στρατηγικά χτυπήματα από τη μια ακτή στην άλλη του Αιγαίου Πελάγους. Και επομένως κοινές δυνατότητες όσον αφορά την αεράμυνα έναντι αντικειμένων που κινούνται με υπερηχητικές ταχύτητες. Ως εκ τούτου, το Ελληνικό Ναυτικό θα παραμείνει σε ζήτηση για σκάφη αεράμυνας που ανταποκρίνονται σε αυτές τις απειλές. Και πιθανώς, μέσω του φαινομένου της μίμησης, επίσης σε ζήτηση για ηλεκτρομαγνητικά κανόνια.