Όπως αναφέρει ο Michel Cabirol στο ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο latribune.frΟ Γάλλος Υπουργός Εξωτερικών δεν έκρυψε την ενόχλησή του, κατά την ακρόασή του στη Γερουσία, για τη μονομερή ανατροπή της θέσης των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συρία, η οποία έδωσε το πράσινο φως στον Τούρκο Πρόεδρο Ρ.Τ. Ερντογάν να ξεκινήσει τη στρατιωτική επιχείρηση κατά των Κούρδων. δυνάμεις. Σύμφωνα με τον Jean-Yves Le Drian, οι Ευρωπαίοι, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, εξεπλάγησαν από μια τέτοια αλλαγή θέσης από την Ουάσιγκτον και τον Πρόεδρο Τραμπ, οι επιπτώσεις της οποίας περιλαμβάνουν σήμερα την ασφάλεια όλων των χωρών της Μέσης Ανατολής καθώς και ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με τον Γάλλο υπουργό, οι αμερικανικές αρχές ωστόσο είχαν δώσει διαβεβαιώσεις στους Ευρωπαίους, καθώς και στα μέλη του συνασπισμού κατά του Daesh, και ως εκ τούτου η ξαφνική ανακοίνωση της αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων από την πιθανή ζώνη εμπλοκής αιφνιδιάστηκε. όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των Ευρωπαίων.
Επίσης, κατά τη διάρκεια αυτής της ακρόασης, ο JY Le Drian έκρινε ότι η αμερικανική αποχώρηση είχε ωφελήσει πάνω απ' όλα τη Ρωσία, τη Συρία του Μπασάρ αλ Άσαντ και το Ιράν, που περιγράφονται με το πολύ αντιδιπλωματικό επώνυμο των «νονών της Αστάνα» και οι συνέπειες αυτής της απόφασης θα υπονομεύσουν τη Δύση. σχέσεις με τις χώρες της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα έναντι της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ, οι οποίες θα μπορούσαν κάλλιστα να αποφασίσουν να ενεργήσουν, επίσης μονομερώς, για να διασφαλίσουν την ασφάλειά τους απέναντι στο Ιράν, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση που προέρχονται από την Ουάσιγκτον και ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Εν κατακλείδι, ο Γάλλος υπουργός αμφισβήτησε την αξιοπιστία της δέσμευσης των Ηνωμένων Πολιτειών για τη διασφάλιση της συλλογικής ασφάλειας, σε σημείο που να βλάπτει τη διατλαντική σύνδεση.
Η τελική κρίση του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών, ωστόσο, εγείρει περισσότερα ερωτηματικά παρά δίνει απαντήσεις. Πράγματι, δείχνει σε ποιο βαθμό οι Ευρωπαίοι, συμπεριλαμβανομένων των Γάλλων, έχουν βάλει τους εαυτούς τους κατάσταση πολύ ισχυρής εξάρτησης από την αμερικανική δράση να εξασφαλίσουν τη δική τους ασφάλεια και τη διαφύλαξη των συμφερόντων τους. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας αξιόπιστος και μακροχρόνιος σύμμαχος των ευρωπαϊκών χωρών, έχουν ωστόσο μια δική τους ατζέντα, και μια ανάγνωση διαφορετικών προτεραιοτήτων από αυτή των Ευρωπαίων. Εν μέσω της υποψηφιότητάς του για δεύτερη θητεία, ο Ντόναλντ Τραμπ σίγουρα δεν θέλει να δει Αμερικανούς στρατιώτες να σκοτώνονται ή να τραυματίζονται από μια σύγκρουση μεταξύ Τούρκων και Κούρδων, όλα αυτά για μια σύγκρουση στη Συρία που δεν βλέπουμε πραγματικά πώς θα μπορούσε να τελειώσει καλά για τους Δυτικοί σύμμαχοι.
Αυτή η παρατήρηση πρέπει επίσης, και χωρίς καθυστέρηση, να οδηγήσει σε ρεαλιστικό προβληματισμό σχετικά με τις ανάγκες σε στρατιωτικούς πόρους στη Γαλλία και στην Ευρώπη, προκειμένου να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε την προστασία του ευρωπαϊκού εδάφους, των ίδιων των Ευρωπαίων, των συμφερόντων τους, και αυτό χωρίς να εξαρτάται από απόφαση ή μέσο που προέρχεται από την Ουάσιγκτον. Ας υπενθυμίσουμε από αυτή την άποψη ότι η κύρια απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες στις επόμενες δεκαετίες θα εκπροσωπείται από την Κίνα και όχι τη Ρωσία, όπως έχουμε ήδη συζητήσει αρκετές φορές εδώ. Ωστόσο, για να μπορέσει να εξουδετερώσει την απειλή μιας χώρας 1,5 δισεκατομμυρίων κατοίκων και της οποίας το ΑΕΠ θα πρέπει να φτάσει το αντίστοιχο των Ηνωμένων Πολιτειών έως το 2040, η Ουάσιγκτον θα χρειαστείαφιερώστε όλους τους πόρους σας σε αυτό, δεν είναι πλέον σε θέση να διασφαλίσει την προστασία των Ευρωπαίων όπως συνέβαινε για 70 χρόνια.
Τα 20 χρόνια είναι σύντομο χρονικό διάστημα για τη βαθιά αλλαγή της μορφής, της οργάνωσης και των μέσων μιας ένοπλης δύναμης, ακόμη περισσότερο όταν πρόκειται να γίνει σε πολυεθνική κλίμακα. . Εάν ο JY Le Drian καλεί τους Ρώσους να «αναλάβουν τις ευθύνες τους» στη Συρία ενώπιον της Γαλλικής Γερουσίας, θα ήταν πρωτίστως επιτακτική ανάγκη να καλέσουμε τους Ευρωπαίους να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες σε θέματα άμυνας και στη Γαλλία, ως πυρηνική έθνος και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, για να δώσει το παράδειγμα και να ξεκινήσει ένα φιλόδοξο και μεθοδικό σχέδιο για να φέρει το σχήμα των εθνικών ενόπλων δυνάμεων σε επίπεδο συνεπές με την πραγματικότητα των αναγκών και των απειλών.