Ανάμεσα στις πολλές μη συντονισμένες πρωτοβουλίες που ξεκίνησε ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, εν μέσω της εκστρατείας του για δεύτερη θητεία, τους τελευταίους μήνες, η αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Συνθήκη Ανοιχτών Ουρανών μπορεί να φαίνεται δευτερεύουσα, ενόψει τηςέχει ήδη καταγραφεί έξοδο από τη συνθήκη INF, αυτή της συνθήκης START για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων που επιθυμεί ο πρόεδρος ή την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη βόρεια Συρία, με τις συνέπειες που γνωρίζουμε. Ωστόσο, αυτή η επιθυμία του Αμερικανού προέδρου, την οποία δικαιολογεί από το γεγονός ότι οι ρωσικές αρχές δεν θα σεβαστούν τις δεσμεύσεις της συνθήκης, δέχεται για άλλη μια φορά επίθεση από πολυάριθμους γερουσιαστές και εκπροσώπους των Δημοκρατικών, καθώς και από προσωπικότητες από τα στρατόπεδα των Ρεπουμπλικανών. .
Υπογράφηκε στο Ελσίνκι το 1992 από τα πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και του ΝΑΤΟ, η συνθήκη, στην οποία συγκεντρώνονται 34 κράτη, θα εκδοθεί την 1η Ιανουαρίου 2002, μετά την επικύρωση από την Αμερική το 1993 και την επικύρωση από τη Ρωσία το 2001. Έκτοτε , προσχώρησαν οκτώ νέα κράτη, η Σουηδία, η Φινλανδία, οι Βαλτικές χώρες και 3 κράτη της πρώην Γιουγκοσλαβίας (Κροατία, Σλοβενία και Βοσνία-Ερζεγοβίνη). Η συνθήκη προβλέπει ότι κάθε κράτος μπορεί να πραγματοποιεί πτήσεις επιθεώρησης στρατιωτικών υποδομών και δυνάμεων σε άλλη χώρα του οργανισμού και ότι πρέπει, σε αντάλλαγμα, να επιτρέψει τον ίδιο αριθμό πτήσεων στην επικράτειά του από τα υπογράφοντα μέλη. Οι συσκευές που εκτελούν αυτές τις πτήσεις μπορούν να εξοπλιστούν με μέσα βίντεο, υπέρυθρης παρατήρησης και απεικόνισης ραντάρ με τυποποιημένες και ελεγχόμενες επιδόσεις.
Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, η Ρωσία δεν σέβεται τις δεσμεύσεις της σε ό,τι αφορά την άδεια υπερπτήσεων, ιδίως επειδή έχει καθυστερήσει για αρκετά χρόνια το μοντέλο του αεροσκάφους που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να αντικαταστήσει τα Tu-154 που έχουν ανατεθεί σε αυτήν την αποστολή ή προσχηματίζοντας επιχειρησιακούς κινδύνους για την άρνηση αδειών πτήσης, για παράδειγμα, στον θύλακα του Καλίνινγκραντ. Μάλιστα, η αμερικανική διοίκηση θεωρεί ότι θα μπορούσε να αξιοποιήσει καλύτερα το τέταρτο του δισεκατομμυρίου δολαρίων που κοστίζει κάθε χρόνο η συντήρηση των δύο OC-135 που είναι αφιερωμένα σε αυτή την αποστολή.
Για τους πολέμιους αυτής της απόφασης, η αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη συνθήκη θα έδινε στη Ρωσία μια εξαιρετική δικαιολογία για να αποσυρθεί και από αυτήν, κάτι που θα ενίσχυε την ικανότητα της Μόσχας να μετακινεί στρατεύματα και δυνάμεις και επομένως να τα αξιολογεί τους κινδύνους. Έτσι, το 2015, κατά τη διάρκεια αυτού του τύπου πτήσης στην Ουκρανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπόρεσαν να παρατηρήσουν τις ρωσικές δυνάμεις που αναπτύχθηκαν στο Donbass και να ενεργήσουν ανάλογα. Επιπλέον, αυτές οι πτήσεις επιτρέπουν τη μείωση των εντάσεων ή την αποστολή μηνυμάτων, όταν είναι απαραίτητο.
Πέρα όμως από τις κομματικές διακηρύξεις, και κάποιες μάλιστα αντικειμενικές, του η αμερικανική πολιτική τάξη σε αυτό το θέμα, πρέπει να σημειώσουμε ότι για άλλη μια φορά, ο Πρόεδρος Τραμπ αναλαμβάνει μια πρωτοβουλία που περιλαμβάνει όλους τους εταίρους και τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ, χωρίς να έχει προηγουμένως λάβει καν την προφύλαξη να τους ενημερώσει. Η έξοδος από τη συνθήκη INF, που δικαιολογείται από την Ουάσιγκτον με τον πύραυλο 9M729 Novator Η ρωσική, η οποία δεν θα σεβόταν τους περιορισμούς της συνθήκης, είχε ήδη γίνει χωρίς καμία διαβούλευση, και τώρα επιτρέπει στη Ρωσία, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, να κατέχει και να αναπτύσσει βαλλιστικά όπλα μεσαίου και μέσου βεληνεκούς σε ευρωπαϊκό έδαφος, αγνοώντας τα διδάγματα του την κρίση των ευρωπυραύλων του 1983, ή ότι καμία ευρωπαϊκή χώρα του ΝΑΤΟ δεν διαθέτει πλέον αυτού του τύπου όπλα, είτε συμβατικά είτε πυρηνικά. Ομοίως, σαφείς απειλές κατά της συνθήκης START για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων, ή η συνθήκη Ανοιχτών Ουρανών, θα αυξήσει μόνο την ικανότητα απειλής Ρωσία έναντι ευρωπαϊκών χωρών να απαντήσει στην αμερικανική ενίσχυση, παρόλο που αυτή η απειλή ελεγχόταν μέχρι τώρα, έστω και ατελώς, από αυτές τις συνθήκες.
Ένα πράγμα είναι βέβαιο, η μεθοδική καταστροφή όλων των συνθηκών που υπογράφηκαν στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ενώ μάλλον ελευθερώνει περιθώρια ελιγμών στις Ηνωμένες Πολιτείες για να περιορίσουν την αυξανόμενη κινεζική στρατιωτική δύναμη και να μην περιορίζονται από αυτές τις δεσμεύσεις, κινδυνεύει να και να υποβαθμίσουν γρήγορα την κατάσταση ασφαλείας των Ευρωπαίων, άρα και την εξάρτησή τους από την αμερικανική προστασία. Στο τέλος, οι Ευρωπαίοι, και κανείς άλλος, είναι τελικά αυτοί που θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι από αυτές τις αποφάσεις που ελήφθησαν στην Ουάσιγκτον.