Το 2013, ο στρατός των ΗΠΑ βρισκόταν στα χειρότερα του. Μετά από δεσμεύσεις στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, τις αναπτύξεις σε περισσότερες από 15 χώρες σε όλο τον κόσμο και τις περικοπές στους προϋπολογισμούς και στη μορφή του, έμεινε με μόνο 3 ταξιαρχίες μάχης που θεωρούνται ικανές για μάχη, από τις 42 ταξιαρχίες στο οργανόγραμμα. Η ρωσική επέμβαση στην Κριμαία και το Ντονμπάς και η σταδιακή απεμπλοκή των δύο θεάτρων εμπλοκής βοήθησαν στη σταθεροποίηση της αιμορραγίας και το 2 είχε ανακτήσει 2016 ταξιαρχίες από τις 10 έτοιμες για μάχη. Έκτοτε, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Milley, και ενόψει της ραγδαίας επιδείνωσης της διεθνούς κατάστασης, ο αριθμός αυτός αυξήθηκε ραγδαία και έφτασε τις 38 ταξιαρχίες μάχης επιχειρησιακές και έτοιμες για εμπλοκή, από τις 25 ταξιαρχίες μάχης που αποτελούν τις Η.Π.Α. Στρατός σήμερα, 31 ταξιαρχίες πεζικού, 14 ταξιαρχίες τεθωρακισμένων, και 10 ταξιαρχίες Stryker.
Παράλληλα, στο πρόγραμμα ενεπλάκη και ο αμερικανικός στρατός Big 6, κληρονόμος του διάσημου Big 5 Το πρόγραμμα Big 70 αποτελούνταν από το άρμα μάχης Abrams, το μαχητικό όχημα πεζικού Bradley, τα ελικόπτερα Apache και Black Hawk και το σύστημα Patriot. Αυτός ο εξοπλισμός, όπως η γενιά F5/14/15/16 και A18 για μαχητικά αεροσκάφη, τα αντιτορπιλικά A. Burkes, τα αεροπλανοφόρα Nimitz και τα υποβρύχια του Λος Άντζελες για το Ναυτικό των ΗΠΑ, επέτρεψε στις αμερικανικές δυνάμεις να επικρατήσουν στις στρατιωτικές τεχνολογικές προκλήσεις για περισσότερους από 10 χρόνια. Το πρόγραμμα Big 35 αντιπροσωπεύει την επόμενη παγκόσμια εξέλιξη των τεχνολογικών δυνατοτήτων του στρατού των ΗΠΑ όσον αφορά την εμπλοκή υψηλής έντασης και στοχεύει να φέρει τις ίδιες τεχνολογικές ανακαλύψεις με αυτές που προέκυψαν με το Big 6. Το Big 5 αποτελείται από τα ακόλουθα προγράμματα:
- Πυροβολικό: Το πρόγραμμα Φωτιά ακριβείας μεγάλης εμβέλειας, θα πρέπει να επιτρέψει στον αμερικανικό στρατό να επωφεληθεί από την υποστήριξη πυρός ελλείψει αεροπορικής υπεροχής και αποτελείται από συστήματα πυροβολικού εκτεταμένου βεληνεκούς, και συστήματα κατευθυνόμενων πυραύλων και τακτικούς πυραύλους ικανούς να φτάσουν στόχους σε απόσταση άνω των 2000 km με δεκαμετρική ακρίβεια.
- Armored: Το πρόγραμμα Όχημα μάχης επόμενης γενιάς, πρόκειται να αντικαταστήσει τα οχήματα μάχης πεζικού Bradley. Αποτελείται από επανδρωμένα και μη επανδρωμένα τεθωρακισμένα οχήματα, τα οποία καλύπτουν τις λειτουργίες οχημάτων μάχης πεζικού και εμπλοκής πεζικού.
- Ελικόπτερα: Το πρόγραμμα Μελλοντική κατακόρυφη ανύψωση πρέπει να αντικαταστήσει όλα τα ελικόπτερα του στόλου του αμερικανικού στρατού, από το CH47 Chinook έως το AH-64 Apache, συμπεριλαμβανομένων των MH60 Black Hawk και OH-58 Kiowa. Το πρόγραμμα χωρίζεται σε 4 υποπρογράμματα, δύο εκ των οποίων βρίσκονται ήδη σε φάση σχεδιασμού, για την αντικατάσταση ελικοπτέρων ελιγμών και ελικοπτέρων ενόπλων αναγνωρίσεων.
- Δίκτυα και επικοινωνία: το πρόγραμμα Δίκτυο προορίζεται να αναπτύξει ένα δίκτυο πολλαπλών επιπέδων με υψηλή ανθεκτικότητα, καθιστώντας δυνατή τη διατήρηση των δυνατοτήτων επικοινωνίας και ανταλλαγής μεταξύ των μονάδων του αμερικανικού στρατού, καθώς και με συμμαχικές μονάδες, ακόμη και σε έντονα αμφισβητούμενα ηλεκτρομαγνητικά περιβάλλοντα. Το πρόγραμμα καλύπτει επίσης θέματα πλοήγησης και εντοπισμού θέσης.
- Αντιαεροπορική άμυνα: το πρόγραμμα Αεροπορική & Πυραυλική Άμυνα πρέπει να αποκαταστήσει στον στρατό των ΗΠΑ μια ικανότητα παγκόσμιας προστασίας έναντι αεροπορικών επιθέσεων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών, πυραύλων κρουζ ή τακτικών, ρουκετών και πυροβολικού και βλημάτων όλμων. Αυτό το πρόγραμμα ενσωματώνει την ανάπτυξη κινητών συστημάτων προστασίας M-SHORAD, καθώς και συστημάτων λέιζερ και μικροκυμάτων. Για προστασία μεγάλης εμβέλειας, το πρόγραμμα βασίζεται σε βελτιωμένες εκδόσεις των Patriot και THAAD
- Πεζικό: το πρόγραμμα Θνησιμότητα στρατιώτη αποσκοπεί στη βελτίωση της εκπαίδευσης του προσωπικού, ιδιαίτερα του πεζικού, παρέχοντας παράλληλα εξοπλισμό νέας γενιάς για τη βελτίωση της μαχητικής τους αποτελεσματικότητας, όπως ελαφρά όπλα 6,8 mm, έξυπνο εξοπλισμό σκόπευσης, βαλλιστική προστασία πιο αποτελεσματική.
Όπου, για περισσότερα από 20 χρόνια, τα μεγάλα αμερικανικά προγράμματα χαρακτηρίζονταν από απαιτήσεις τόσο δυσανάλογες όσο οι προϋπολογισμοί και οι προθεσμίες τους, το πρόγραμμα Big 6 αποτελεί πρότυπο για ταχεία ανάπτυξη των δυνατοτήτων μάχης υψηλής έντασης των αμερικανικών δυνάμεων. Η πλειονότητα των προγραμμάτων έχει χρονοδιαγράμματα που στοχεύουν στη θέση σε λειτουργία του εξοπλισμού από το 2025 και πλήρη λειτουργική ικανότητα από το 2030. Η διαχείριση τους γίνεται επίσης σύμφωνα με μια ευέλικτη προσέγγιση, συντομεύοντας τους κύκλους λήψης αποφάσεων, καθιστώντας δυνατή την εξέλιξη των προδιαγραφών με ευέλικτο και ευέλικτο τρόπο και αποτελεσματικό τρόπο, με ταυτόχρονη τήρηση των καθορισμένων επιχειρησιακών στόχων.
Είτε όσον αφορά την επιχειρησιακή προετοιμασία είτε τις τεχνολογικές εξελίξεις, ο στρατός των ΗΠΑ έχει επαναπροσδιορίσει στόχους και σχεδιασμό τα τελευταία χρόνια που είναι πιο κοντά σε αυτούς που εφαρμόζουν η Κίνα και η Ρωσία, με αύξηση της ισχύος που αναμένεται να φτάσει την πλήρη επιχειρησιακή του αποτελεσματικότητα μεταξύ 2030 και 2035. οι χώρες εξετάζουν το ενδεχόμενο μεταγενέστερων ημερομηνιών έναρξης λειτουργίας για τα κύρια προγράμματά τους, το 2035 για το πρόγραμμα MGCS και Tempest, το 2040 για το FCAS. Μπορούμε να αναρωτηθούμε για τις πιθανές επιπτώσεις που προκύπτουν από την ασυμφωνία αυτών των προγραμμάτων που καθορίζουν τις αμυντικές και επιχειρησιακές δυνατότητες των ευρωπαϊκών εθνών, με αυτές των 3 μεγαλύτερων στρατιωτικών δυνάμεων στον κόσμο.