Η πρόταση είναι τελική: πότε Πενταγώνες προσομοιώσεις στις αρχές του 2019, βάσει μιας μεγάλης σύγκρουσης μεταξύ της Δύσης και των δυνάμεων συνασπισμού της Κίνας και της Ρωσίας, οι δυνάμεις της Δύσης θα εξαφανιστούν συστηματικά και μόνο η χρήση στρατηγικής πυρκαγιάς θα μπορούσε να αποφύγει την καταστροφή. το οποίο, γνωρίζουμε, απέχει πολύ από μια αποδεκτή λύση. Αυτές οι προσομοιώσεις αξιολόγησαν επίσης άλλα σενάρια και έδειξαν, για παράδειγμα, ότι οι αμερικανικές δυνάμεις δεν θα μπορούσαν να αποτρέψουν τη σύλληψη της Ταϊβάν από τις κινεζικές δυνάμεις και ότι οποιαδήποτε εμπλοκή στην "εγγύτητα" με τα κινεζικά ύδατα (συμπεριλαμβανομένων λιγότερων από 1000) μίλια), θα στραφεί προς το πλεονέκτημα του Πεκίνου.
Οι λόγοι για αυτήν την ξαφνική και μεγάλη ανατροπή πρέπει να αναζητηθούν από τους Δυτικούς, καθώς και από Ρώσους και Κινέζους ηγέτες. Από τη δυτική πλευρά, οι αρχές καθυστέρησαν να συνειδητοποιήσουν τις γεωστρατηγικές αναταραχές που διεξήχθησαν, εμμονή με τις ερωτήσεις της εσωτερικής πολιτικής και ήθελαν να πειστούν ότι οι επερχόμενες συγκρούσεις δεν θα ξεπερνούσαν την ένταση των παρεμβάσεων στο Αφγανιστάν ή στο Ιράκ. . Ως αποτέλεσμα, οι ένοπλες δυνάμεις της Ευρώπης και της Αμερικής έχασαν τόσο τον όγκο όσο και την ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν έντονες δεσμεύσεις. Για παράδειγμα, η Γαλλία, η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιταλία, το Βέλγιο και οι Κάτω Χώρες, που αποτέλεσαν τον πυρήνα της ευρωπαϊκής δύναμης το 1980 και το 70% των δυνάμεων του ΝΑΤΟ Η Ευρώπη, δεν είναι σε θέση σήμερα να παρατάξει περισσότερα από 1000 άρματα μάχης στο πάρκο και θα μπορούσε να αναπτύξει μόνο 200 σε μια περίοδο 3 εβδομάδων, όπου η Ρωσία έχει δείξει ότι μπορεί, κατά τη διάρκεια ασκήσεων , κινητοποιήστε περισσότερα από 1000 άρματα μάχης.
Στον Ειρηνικό, η Κίνα ανέπτυξε το ναυτικό της και την αεροπορική της δύναμη με στόχο να εμποδίσει το Ναυτικό των ΗΠΑ να πλησιάσει τις ακτές της. Για να το κάνει αυτό, δημιούργησε έναν συνεχώς αναπτυσσόμενο στόλο καταστροφέων, φρεγάτων, αεροσκαφών και υποβρυχίων πυρηνικής επίθεσης, καθώς και έναν πολύ μεγάλο αριθμό κορβών, πυραυλικών περιπολικών σκαφών και υποβρυχίων. επίθεση με συμβατική πρόωση, ικανή να πραγματοποιήσει κορεστικές επιθέσεις που το αμερικανικό ναυτικό δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει, δημιουργώντας ένα πλέγμα τόσο πυκνό που καθίσταται αδιαφανές στις αμερικανικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών υποβρυχίων επίθεσης .
Η προσωπικότητα των Κινέζων και Ρώσων ηγετών, όπως και οι φιλοδοξίες τους, παίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο σε αυτό το νέο γεωστρατηγικό τοπίο. Ούτε ο Βλαντιμίρ Πούτιν ούτε ο Σι Τζίνπινγκ ήταν έτοιμοι να δεχτούν την οικονομική και πολιτική εποπτεία της Ουάσιγκτον, και οι δύο δεν έχουν κάνει ποτέ μυστικό των φιλοδοξιών που είχαν για τη χώρα τους στη διεθνή σκηνή. Επιπλέον, είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν την εξουσία στη χώρα τους, και, για αυτό, χρησιμοποιούν διεθνείς εντάσεις για να κρατήσουν τον πληθυσμό σε μια μορφή εθελοντικής υποταγής στον κρατικό έλεγχο, με κάποια προτίμηση για τη λατρεία της προσωπικότητας. .
Μπορούμε να μιλήσουμε ατέλειωτα για τις πιθανότητες που περιβάλλουν αυτές τις υποθέσεις και για την αξιοπιστία των προσομοιώσεων, αλλά η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι λιγότερο ανησυχητική, είτε στην Ασία, όσο και στην Ευρώπη. Επιπλέον, δεν πρέπει να παρεμποδίζεται ότι οι ρωσικές και κινεζικές δυνάμεις βρίσκονται στη μέση μιας μεταμόρφωσης και ότι δεν θα επιτύχουν την πλήρη προγραμματισμένη επιχειρησιακή τους αποτελεσματικότητα έως το 2030-2035. Ωστόσο, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και σε μικρότερο βαθμό, τη Μεγάλη Βρετανία και τις χώρες της ζώνης του Ειρηνικού (Αυστραλία, Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία), η πλειονότητα των δυτικών χωρών παραμένει σε ένα κληρονομικό σχέδιο Άμυνας. της προηγούμενης περιόδου, η οποία θεώρησε την ανθρωπιστική δράση κατά της εξέγερσης ως τις κύριες αποστολές των ενόπλων δυνάμεών τους. Για να είμαστε πεπεισμένοι, αρκεί να παρατηρήσουμε τον εξοπλισμό των νέων γερμανικών φρεγάτων F125, και ακόμη και οι γαλλικές άμεσες ξένες άμεσες επενδύσεις, οι οποίες, με μόνο κατακόρυφα σιλό 16, έχουν μοναδική έλλειψη πυροπροστασίας.
Το γεγονός παραμένει ότι με την άνοδο της Κίνας, η στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ φαίνεται τώρα ανίκανη να προστατεύσει ταυτόχρονα τον Ειρηνικό και την Ευρώπη. Επομένως, οι τελευταίοι πρέπει να βρουν μέσα τους πόρους για την εκτέλεση αυτής της αποστολής. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες σήμερα εμπίπτουν στην προστατευτική πτέρυγα των Ηνωμένων Πολιτειών για να εγγυηθούν την ασφάλειά τους, κάνουν επομένως έναν πολύ κακό υπολογισμό ...