Οι ρωσικές αρχές ανακοίνωσαν στις αρχές Αυγούστου ότι το βαρύ αεροσκάφος μάχης Su-70 Okhotnik της εταιρείας Sukhoi πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση διάρκειας 20 λεπτών, σύμφωνα με το πρόγραμμα ανάπτυξης.
Σε αντίθεση με τη Δύση, η Ρωσία αποφάσισε να αναπτύξει ένα μαχητικό drone ενσωματώνοντας κυρίως υπάρχοντα τεχνολογικά τούβλα, χωρίς να περάσει από προγράμματα επίδειξης. Επιπλέον, το Okhotnik σχεδιάστηκε και είχε μέγεθος ώστε να προσαρμόζεται άμεσα στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες των ρωσικών εναέριων δυνάμεων, με βεληνεκές που ξεπερνά τα 3000 km και σημαντική μεταφορική ικανότητα από πλευράς πυρομαχικών και εξοπλισμού αναγνώρισης, επιτρέποντάς του να ενσωματώσει υπάρχοντα ρωσικά εναέρια συσκευές. Καθώς το Su-70 έχει σχεδιαστεί για να εξελίσσεται σε συνεννόηση με τα Su-57 και PAK DA που βρίσκονται υπό ανάπτυξη, είναι πιθανό η έναρξη λειτουργίας του να μην γίνει πριν από το δεύτερο μισό της επόμενης δεκαετίας.
Φαίνεται όλο και περισσότερο ότι τα παραδείγματα που επέλεξε η Ρωσία για το σχεδιασμό του Okhotnik είναι τα πολικά αντίθετα αυτών που χρησιμοποιούνται σήμερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ευρωπαίους για μαχητικά drones. Το Okhotnik είναι ένα πολύ επιβλητικό drone, με βάρος απογείωσης που φτάνει τους 20 τόνους, ή 3 τόνους περισσότερο από αυτό ενός F16 block 70, μάζα πολύ χαμηλότερη από αυτή που είχε προγραμματιστεί για το American Loyal Wingman ή τα Remote Carriers του FCAS πρόγραμμα. Όμως, όπου η αποστολή προτεραιότητας των δυτικών UCAV θα είναι η εξάλειψη των αντίπαλων συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας, με υψηλό κίνδυνο φθοράς, αυτή του Okhotnik θα είναι πιθανώς, δεδομένης της μορφής του, να πραγματοποιήσει βαθιά χτυπήματα στη στάση του εχθρού. συμπεριλαμβανομένης της ναυτικής του στάσης.
Επιπλέον, βλέπουμε ότι η Ρωσία έχει γυρίσει οριστικά την πλάτη της στην ανάπτυξη αμυντικού εξοπλισμού που «καθρεφτίζει» τη Δύση και πιο συγκεκριμένα τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως συνέβαινε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Αντίθετα, η Ρωσία, και σε μικρότερο βαθμό η Κίνα, αναπτύσσουν τώρα συστήματα που παρέχουν αξιοσημείωτα ασύμμετρα πλεονεκτήματα, ώστε να αντισταθμίσουν την αμερικανική και δυτική οικονομική και ψηφιακή δύναμη. Έτσι, οι T14, Su-57, S500, οι υπερηχητικοί πύραυλοι Kinjhal και Tzirkon ή οι στρατηγικές τορπίλες Stratus-6 Poseidon, είναι όλα σχεδιασμένα για να εξουδετερώσουν την αμερικανική ισχύ ή να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες τους, σε μια στρατηγική από τον αδύναμο προς τον ισχυρό. Εάν η απόδοση αυτών των νέων συστημάτων ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των ρωσικών στρατιωτικών αρχών, η χώρα θα μπορούσε κάλλιστα να πετύχει στην πρόκληση της να μπορέσει να σταθεί στο ύψος των Ηνωμένων Πολιτειών, μιας χώρας με διπλάσια πληθυσμό και 11 φορές πλουσιότερη.