Το 1980, οι δυνάμεις του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, οι κινεζικές ένοπλες δυνάμεις, είχαν μόνο αντίγραφα κακής ποιότητας σοβιετικών συστημάτων, είτε όσον αφορά τα μαχητικά αεροπλάνα, τα ελικόπτερα, τα τεθωρακισμένα οχήματα και τους πυραύλους. Όσον αφορά τους πυραύλους αέρος-αέρος, τα κινεζικά αεροπλάνα μετέφεραν πυραύλους PL-2, αντίγραφο του ρωσικού πυραύλου AA-2 Atoll και PL-5, τον πρώτο πύραυλο εξ ολοκλήρου κινεζικής σχεδίασης, με καθοδήγηση ραντάρ.
Κατά τη δεκαετία του 80, το Πεκίνο ανέλαβε να εκσυγχρονίσει πλήρως τις ένοπλες δυνάμεις του και την αμυντική του βιομηχανία. Ακολούθησαν πολυάριθμες συμβάσεις με στόχο την απόκτηση ρωσικών και δυτικών τεχνολογιών, που γέννησαν το PL-7, ένα αντίγραφο του γαλλικού πυραύλου Magic 1 από τη Matra, το PL-8, ένα αντίγραφο του ισραηλινού Python 3 και το PL-10. πολύ εμπνευσμένο από τον γερμανικό πύραυλο IRIS-T, ο οποίος σήμερα αντιπροσωπεύει τον τυπικό πύραυλο αερομαχίας της PLA.
Από τη δεκαετία του 1990, η Κίνα άρχισε να σχεδιάζει τα δικά της συστήματα, αν και αυτά ήταν βελτιωμένες εκδόσεις των υπαρχόντων συστημάτων. Τώρα εξοπλίζουν αεροσκάφη μάχης PLA και έχουν επιδόσεις συγκρίσιμες με εκείνες των δυτικών ομολόγων τους, όπως ο ημιενεργός πύραυλος αέρος-αέρος καθοδηγούμενος από ραντάρ PL-11, μια βελτιωμένη έκδοση του ιταλικού πυραύλου Aspide, ο ίδιος παράγωγος του Αμερικανικός πύραυλος Sparrow.
Ο πύραυλος PL-12 (2005 – Μέσης εμβέλειας – ενεργό ραντάρ)
Σχεδιασμένο τη δεκαετία του 90 με την υποστήριξη της ρωσικής εταιρείας Wympel, το SD10 τέθηκε σε λειτουργία το 2005, όταν πήρε την ονομασία PL-12. Είναι ένας πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς με ενεργή καθοδήγηση ραντάρ, όπως ο αμερικανικός AMRAAM, ή ο γαλλικός Mica. Με εμβέλεια από 70 έως 100 km, είχε αρκετές εκδόσεις για να ενισχύσει την απόδοση του αναζητητή του και την αντοχή του σε εμπλοκές καθώς και σε δόλωμα.
Ο πύραυλος PL-13 (2013 – Μικρής εμβέλειας – ενεργό ραντάρ)
Σχεδιασμένο εξ ολοκλήρου στην Κίνα, τα χαρακτηριστικά του PL-13 είναι ελάχιστα γνωστά στη Δύση. Θα ήταν ένας πύραυλος αέρος-αέρος μικρού έως μεσαίου βεληνεκούς που σχεδιάστηκε για κυνομαχίες, εξοπλισμένο με ενεργό ραντάρ που θα προσφέρει ικανότητα αποσκόπευσης 60° όταν συνδέεται με το σύστημα θέασης κράνους του J-20. Θα είχε σημαντική αντοχή στα θερμικά θέλγητρα και προφανώς θα ήταν πολλαπλών όψεων. Σύμφωνα με αρκετές εκτιμήσεις, θα είχε παρόμοιες επιδόσεις με τον αμερικανικό πύραυλο AIM-9X Sidewinder.
Ο πύραυλος PL-14 (άγνωστος – Μεγάλης εμβέλειας – ενεργό ραντάρ)
Εάν το PL-13 είναι ελάχιστα γνωστό, το PL-14 είναι ιδιαίτερα καλά κρυμμένο από τους κινεζικούς στρατούς. Θα ήταν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ένα (μερικό;) αντίγραφο του ευρωπαϊκού πυραύλου Meteor. Όπως το Meteor, το PL-14 θα τροφοδοτείται από ένα δίδυμο ramjet, δίνοντας στον πύραυλο πολύ μεγάλο βεληνεκές και ταχύτητα που διατηρείται σε όλη τη διάρκεια της πτήσης, επομένως μια πολύ μεγάλη θανατηφόρα ζώνη. Ωστόσο, φαίνεται ότι το σύστημα καθοδήγησης είναι εξ ολοκλήρου κινέζικο, χωρίς να γνωρίζουμε ποιες είναι οι επιδόσεις του.
Ο πύραυλος PL-15 (2016 – Πολύ μεγάλης εμβέλειας – ενεργό ραντάρ)
Ο πύραυλος PL-15 είναι ένας πύραυλος αέρος-αέρος πολύ μεγάλου βεληνεκούς, που ξεπερνά τα 300 km, που προέρχεται από το PL-12 και το PL-14, με τα οποία μοιράζεται μέρος των συστημάτων καθοδήγησης. Από την άλλη πλευρά, το PL-15 έχει μικρότερες διαστάσεις από το PL-12, επιτρέποντας σε δύο να επιβιβαστούν σε κάθε ένα από τα αμπάρια του J-2. Αυτός ο πύραυλος είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στην εξάλειψη αεροσκαφών υποστήριξης, όπως τα Awacs ή αεροσκάφη τάνκερ, όπως το ρωσικό R-20M. Θεωρείται άκρως προβληματικό από την Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, που ανέλαβαν τη σχεδίαση του πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς AIM-37 προκειμένου να έχουν παρόμοιες δυνατότητες εμπλοκής. Μπορεί να εξοπλίσει αεροσκάφη J260C, J10 και J-16 και έχει εξαχθεί στη Σερβία (Mig20) και φαίνεται ότι μπορεί να εξοπλίσει πακιστανικά JF29.
Ο πύραυλος PL-21 (άγνωστο – μεγάλου βεληνεκούς – ενεργό ραντάρ)
Η τελευταία προσθήκη στην πλούσια οικογένεια των κινεζικών πυραύλων αέρος-αέρος, το PL-21 τροφοδοτείται από ramjet, καθοδηγούμενο από ραντάρ AESA και μπορεί να φτάσει σε εμβέλεια 160 km, σε περιβάλλον έντονου ηλεκτρονικού πολέμου. Υπό αυτή την έννοια, θα ήταν το πραγματικό αντίστοιχο του European Meteor και των τελευταίων εκδόσεων του αμερικανικού AIM 120. Φαίνεται όμως ότι το μεγάλο του μέγεθος κάνει δύσκολη τη χρήση του στα αμπάρια του J20. Ωστόσο, έγινε αντιληπτό κάτω από τα φτερά του J-16.
Συμπέρασμα
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα στοιχεία, κατανοούμε ότι η Κίνα είναι σήμερα σε θέση να αμφισβητήσει την τεχνολογική υπεροχή που απολάμβαναν οι δυτικές χώρες για σχεδόν 40 χρόνια όσον αφορά τους πυραύλους αέρος-αέρος. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι πληροφορίες που αφορούν τα κινεζικά συστήματα είναι ιδιαίτερα κατακερματισμένες, σε αντίθεση, για παράδειγμα, με τη Ρωσία. Οι πύραυλοι εντοπίζονται συχνότερα όταν αρχίζουν να εξοπλίζουν αεροσκάφη PLA.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά που γνωρίζουμε, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την απειλή που μπορεί να αποτελέσει αυτό που δεν γνωρίζουμε. Ως εκ τούτου, φαίνεται πιθανό ότι, τα επόμενα χρόνια, η Κίνα θα διαθέτει συστήματα μάχης αέρα-αέρος με ακόμη υψηλότερες επιδόσεις από τα υπάρχοντα, και επομένως, δυνητικά, ανώτερα από τα υπάρχοντα αμερικανικά και ευρωπαϊκά συστήματα. Αυτό εξηγεί την ταχεία και εμπιστευτική εκτόξευση του αμερικανικού προγράμματος AIM-260, καθώς θα πρέπει να ενθαρρύνει τους Ευρωπαίους να είναι λιγότερο σίγουροι σχετικά με την υποτιθέμενη υπεροχή του πυραύλου Meteor τα επόμενα χρόνια.