Τα τελευταία είκοσι χρόνια, η Νότια Κορέα έχει αναλάβει ένα φιλόδοξο σχέδιο με στόχο να γίνει σημαντικός παίκτης στην παγκόσμια αμυντική βιομηχανία. Στην πραγματικότητα, η χώρα ξοδεύει σχεδόν 10 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για την απόκτηση εξοπλισμού και οι ηγέτες της έχουν στοιχηματίσει στην «ασιατική προτίμηση» για την υποστήριξη του εξαγωγικού εξοπλισμού της.
20 χρόνια μετά, το στοίχημα κερδήθηκε για τη Σεούλ. Η εθνική βιομηχανία παράγει ένα μεγάλο μέρος της γκάμας του κύριου σύγχρονου αμυντικού εξοπλισμού, που κυμαίνεται από το υποβρύχιο AIP έως το αεροπλανοφόρο, από το άρμα μάχης έως το IFV, από το αεροσκάφος επίθεσης και εκπαίδευσης έως το πρόγραμμα του μαχητικού 5ης γενιάς, χωρίς να ξεχνάμε σημαντικό αριθμό πυραύλων, τορπίλων, κατευθυνόμενων βλημάτων και drones. Και οι εξαγωγικές επιτυχίες δεν άργησαν να φτάσουν, με τη μορφή άμεσων εξαγωγών, όπως το εκπαιδευτικό και επιθετικό αεροσκάφος T50 Golden Eagle, που χρησιμοποιείται στην Ταϊλάνδη, τις Φιλιππίνες και την Ινδονησία, από βιομηχανική συνεργασία, όπως οι υπό κατασκευή φρεγάτες Jose Rizal για το Πολεμικό Ναυτικό των Φιλιππίνων ή τα ινδονησιακά υποβρύχια κλάσης Nagapasa και σε βιομηχανική υποστήριξη, όπως το τουρκικό άρμα μάχης Altay, κατασκευασμένο με σημαντικές μεταφορές τεχνολογίας στη Νότια Κορέα.
Ανάμεσα σε όλα αυτά τα επιτυχημένα προγράμματα, το άρμα μάχης K2 Black Panther φαινόταν να είναι η εξαίρεση που απέδειξε τον κανόνα. Αν τα πρωτότυπα ήταν ικανοποιητικά και δικαιολογούσαν τη σειρά των σχεδόν 250 δειγμάτων σε δύο «αγώνες» στις αρχές του 2014, τροφοδοτούνταν από κινητήρα και μονάδα μετάδοσης κίνησης γερμανικής προέλευσης. Τα μοντέλα παραγωγής του K2 επρόκειτο να εξοπλιστούν με τον τοπικό πετρελαιοκινητήρα Doosan Infracore DV27K απόδοσης 1500 ίππων και ένα αυτόματο κιβώτιο S & T Dynamics EST15K. Δυστυχώς, η ανάπτυξη αυτών των δύο κρίσιμων στοιχείων κράτησε πολύ περισσότερο από τον αρχικό προγραμματισμό και το πρόγραμμα K2 έπρεπε να σταματήσει το 2017, εν αναμονή μιας ικανοποιητικής βιομηχανικής ανταπόκρισης. Μάλιστα, η επανέναρξη των παραδόσεων του νέου Νοτιοκορεατικού τανκ, που ανακοινώθηκε στις 27 Μαΐου κατά τη διάρκεια τελετής που συγκέντρωσε βιομήχανους, στρατιωτικούς και πολιτικούς, επιβεβαιώνει αναφορές σύμφωνα με τις οποίες τα κινητήρια στοιχεία ήταν πλέον αξιόπιστα και συμβατά με τις κρατικές απαιτήσεις.
Αυτά τα καλά νέα είναι επίσης καλά για την Τουρκία, της οποίας το νέο άρμα μάχης Altay εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από την πρόοδο του σχεδίου της Νότιας Κορέας. Όπως και με το K2, το Atlas αναπτύχθηκε με γερμανική μονάδα πρόωσης και μετάδοση, και όπως και με το κορεάτικο τανκ, οι προδιαγραφές προέβλεπαν πλήρη στρατηγική αυτονομία στην κατασκευή του νέου τανκ, ειδικά από τότε που το Κατάρ ανακοίνωσε τον Μάρτιο του 2019 την πρόθεσή του να παραγγείλει 100 παραδείγματα του τουρκικού τανκ.
Η Νότια Κορέα, όπως η Τουρκία ή η Ιαπωνία, εμφανίζονται τώρα ως σημαντικοί παίκτες στην παγκόσμια αμυντική βιομηχανία, καταβροχθίζοντας περαιτέρω μια αγορά ήδη υπό ένταση μεταξύ των αμερικανικών φιλοδοξιών, της επιστροφής στην εξουσία της Ρωσίας και της άφιξης της Κίνας. Μια κατάσταση συγκρίσιμη με εκείνη που συνέβη στη δεκαετία του 50, και η οποία είδε την ταχεία εμφάνιση και εξαφάνιση πολλών παικτών, για μια αναδιάρθρωση του κλάδου που διήρκεσε 50 χρόνια.
Στην πραγματικότητα, η ακραία εξάρτηση των ευρωπαϊκών και γαλλικών αμυντικών βιομηχανιών από τις εξαγωγές κινδυνεύει να αποτελέσει σημαντικό κίνδυνο για τη βιωσιμότητά τους μεσοπρόθεσμα.