Τότε για όσους διαβεβαίωναν, πριν από λίγο καιρό, ότι το πρόγραμμα Su-57 πιθανότατα επρόκειτο να εγκαταλειφθεί, με βάση την παραγγελία «μόνο» 16 αεροσκαφών στον δεκαετή ρωσικό στρατιωτικό προγραμματισμό 2019-2017 GPV[efn_note] νόμος[ /efn_note]. Πράγματι, κατά τη διάρκεια των αμυντικών συναντήσεων που θα πραγματοποιηθούν στο Σότσι, η ρωσική Πολεμική Αεροπορία θα έχει 76 Su-57, ή περισσότερα από 3 συντάγματα, έως το 2028.
Η παραγωγή του Su-57 θα ακολουθήσει την παραγωγή του Su-30 σε εξέλιξη, για τις ρωσικές αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις, καθώς και για εξαγωγή, και θα είναι ταυτόχρονη με την παραγωγή των μαχητικών βομβαρδιστικών Su34 και πολλών χρήσεων μαχητών Su35. Σε αυτό το χρονοδιάγραμμα, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις θα πρέπει επομένως να λαμβάνουν τα επόμενα χρόνια 35 έως 40 σύγχρονους μαχητές ετησίως, στους οποίους θα προστεθεί ένας ακόμη απροσδιόριστος αριθμός μαχητικών αεροσκαφών Okhotnik.
Σύμφωνα με τη στρατηγική της, θα συνεχίσουν να εκσυγχρονίζουν παλαιότερα αεροσκάφη, όπως το αναχαιτιστικό MIG31, το βομβαρδιστικό Su24, καθώς και τα τελευταία μοντέλα Su27 και Mig29, καθώς και, παραδόξως, τα λίγα εναπομείναντα μαχητικά αεροσκάφη Su33. Οι ρωσικές αεροπορικές και ναυτικές δυνάμεις θα πρέπει επομένως να είναι σε θέση να διατηρήσουν την τρέχουσα μορφή τους των 1200 οπλικών αεροσκαφών, με τη σταδιακή αύξηση του αριθμού των σύγχρονων αεροσκαφών σε αυτό το σύνολο, στα οποία προστίθενται τα εκατό στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu160, Tu22M3 και Tu95.
Όπως η Κίνα, και σε αντίθεση με πολλές δυτικές αεροπορικές δυνάμεις, η Ρωσία θα συνεχίσει να αποκτά και να χρησιμοποιεί αρκετούς τύπους αεροσκαφών διαφορετικών γενεών, έτσι ώστε να έχει αφενός έναν στόλο προσαρμόσιμο στις ανάγκες για εξειδικευμένες συσκευές, χωρίς να παραμελεί το πλεονέκτημα των αριθμών . Αυτή η προσέγγιση καθιστά επίσης δυνατή την προσφορά διευρυμένης προσφοράς κατά τη διάρκεια διαγωνισμών εξαγωγής, προσφέροντας τη(τις) συσκευή(ες) που ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες που εκφράζονται.
Μια στρατηγική που θα πρέπει να εμπνεύσει Ευρωπαίους στρατιωτικούς σχεδιαστές, των οποίων τα παραδείγματα οδήγησαν στη δραστική μείωση των μορφών των ενόπλων δυνάμεων, μειώνοντας σημαντικά τις επιλογές προβολής και την αντιδραστικότητα των δυνάμεων.