Με τα προγράμματα Kh47M2 Kinzhal, 3M22 Tzirkon και Yu-74 Avangard, η Ρωσία έχει ηγετικό ρόλο στον τομέα των υπερηχητικών όπλων και πυραύλων. Όμως ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πουτίν δεν σκοπεύει να στηριχθεί στις δάφνες του και να ενισχύσει αυτό το προβάδισμα αναπτύσσοντας αμυντικά συστήματα ενάντια σε αυτούς τους υπερηχητικούς πυραύλους.
Το ενδιαφέρον για τη Μόσχα είναι διττό. Αφενός, η ανάπτυξη αντιπυραυλικών συστημάτων ικανών να υποκλέψουν υπερηχητικά όπλα θα εξουδετερώσει αποτελεσματικά την απειλή, παρόλο που η Δύση προσπαθεί μόνο να αναπτύξει τους δικούς της υπερηχητικούς πυραύλους. Θυμηθείτε ότι η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ περιμένει τις πρώτες δοκιμές των υπερηχητικών πυραύλων για το 2021 και ότι ο γαλλο-βρετανικός πύραυλος FMAN / FMC, που υποτίθεται επίσης ότι είναι υπερηχητικός, δεν πρέπει να τεθεί σε λειτουργία πριν από το 2027.
Δεύτερον, αυτό θα επέτρεπε στις ρωσικές βιομηχανίες να προσφέρουν για εξαγωγή εξοπλισμό χωρίς αντίστοιχο στη διεθνή αγορά, ικανό να παρέχει απαράμιλλο βαθμό προστασίας για αρκετά χρόνια. Δεδομένων των ρωσικών εξαγωγικών επιτυχιών με τα αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα S-300 και S-400, η κατοχή ενός συστήματος που συνδυάζει δυνατότητες αντιαεροπορικών, αντιβαλλιστικών και αντιυπερηχικών όπλων θα έβρισκε σίγουρα αγοραστή στο διεθνές αμυντικό οικοσύστημα.
Τέλος, σημειώστε ότι αυτό θα ενίσχυε την ανθεκτικότητα της Ρωσίας σε μια προληπτική επίθεση, ενώ η χώρα αναπτύσσει, ταυτόχρονα, προγράμματα βαλλιστικών πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς και υπερηχητικούς πυραύλους κρουζ, ικανούς να πραγματοποιήσουν αυτά τα πρώτα πλήκτρα ή να απαντήστε σε αυτά. Με άλλα λόγια, η Ρωσία θα αποκτούσε σημαντικό πλεονέκτημα έναντι του ΝΑΤΟ σε έναν τομέα που ανέκαθεν θεωρούνταν στρατηγικός από τις χώρες της συμμαχίας.