Κατά την ακρόασή του από την Επιτροπή Άμυνας της Εθνοσυνέλευσης, ο Ναύαρχος Jean-Philippe Rolland, διοικητής της Ναυτικής Δράσης, εκτιμά ότι η κατασκευή ενός νέου αεροπλανοφόρου θα κόστιζε στη Γαλλία "περισσότερα από 5 δισεκατομμύρια ευρώ", και ακόμη περισσότερο εάν επιλέχθηκε η επιλογή της πυρηνικής πρόωσης.
Μια τέτοια επένδυση, στις τρέχουσες συνθήκες οικονομικών και κοινωνικών εντάσεων, φαίνεται προφανώς εκτός τόπου. Ειδικά επειδή, ακόμη και αν το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό θεωρεί ότι μπορεί να εφαρμόσει έναν δεύτερο αεροπλανοφόρο χωρίς να χρειάζεται να αυξήσει τη μορφή του αερομεταφορέα, τους συνοδούς, τα κτίρια εφοδιαστικής και τα υποβρύχια επίθεσης, μια τέτοια προσθήκη προφανώς θα επωφεληθεί από έναν νέο μαχητικό στόλο, ένα αντιαεροπορικό φρεγάτα και δύο επιπλέον φρεγάτες κατά του υποβρυχίου, καθώς και ένα επιπλέον υποβρύχιο πυρηνικής επίθεσης. Στο τέλος, η συνολική επένδυση, που παρουσιάζεται με τον τρόπο αυτό, καθιστά την πρωτοβουλία απρόσιτη, και γι 'αυτό το πρόβλημα έχει αναβληθεί από επτά σε πέντε χρόνια από την έναρξη του Charles de Gaulle.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ποιο θα ήταν το κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό μιας πρωτοβουλίας που στοχεύει στην κατασκευή όχι ενός, αλλά δύο αερομεταφορέων πυρηνικών αεροσκαφών, έτσι ώστε όχι μόνο να διασφαλιστεί η μονιμότητα της ομάδας απεργίας αερομεταφορέων, αλλά και να προβλεφθεί η ανάκληση της Charles de Gaulle, που θα πραγματοποιηθεί έως το 2035/2040;
Ένα ακριβό κτίριο
Το «5 δισεκατομμύριο» που αναφέρεται από τον Ναύαρχο Rolland χωρίζεται σε μια φάση μελέτης ύψους 1 δισεκατομμυρίου ευρώ για τον ίδιο τον αερομεταφορέα, καθώς και μελέτες των συστημάτων που θα το κάνουν φοβισμένο όπλο, όπως τα συστήματά του. αντιπυραυλική, αντιρρυπαντική προστασία, τα συστήματα ανίχνευσης και επικοινωνίας, τα συστήματα μπλοκαρίσματος. Τέλος, υπάρχουν μελέτες σχετικά με την πυρηνική πρόωση, για ένα κτίριο που εκτιμάται ότι πρέπει να ζυγίζει πάνω από 60.000 τόνους. Συνεπώς, οι μελέτες αντιπροσωπεύουν επενδύσεις 2,5 δισ. Ευρώ.
Η φάση κατασκευής θα κατανεμηθεί σε αρκετά χρόνια (5 χρόνια φαίνεται συνεπής), για μια επένδυση 3 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων 500 εκατ. ευρώ για τους καταπέλτες που αποκτήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, στα οποία πρέπει να προστεθούν 0,5 δισ. ευρώ για την κατασκευή προσαρμογή εργαλείων παραγωγής για την παραγωγή ενός κτιρίου αυτού του τύπου, που δεν έχει κατασκευαστεί ποτέ στη Γαλλία. Τέλος, η φάση δοκιμών και δοκιμών, καθώς και η διαχείριση του κύκλου ποιότητας, απαιτεί τελική πρόβλεψη 0,5 δισ. ευρώ.
Επομένως, ένα νέο πυρηνικό αεροπλανοφόρο θα κόστιζε στα δημόσια οικονομικά 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ και 10 δισεκατομμύρια ευρώ για 2 μονάδες. Σε διάστημα 10 ετών, αυτό αντιπροσωπεύει επομένως μια επένδυση 1 δισεκατομμυρίου ευρώ ετησίως.
Πόσο «φέρνει» όμως στο Δημόσιο;
Ας πάρουμε στη μελέτη μας την περίπτωση της κατασκευής 2 πυρηνικών αεροπλανοφόρων σε διάστημα 10 ετών, με κόστος 10 δισ. ευρώ στο Δημόσιο. Από αυτό το ποσό, 9 δισ. ευρώ επενδύονται στη Γαλλία, ή 900 εκατ. ευρώ ετησίως.
Οι επιπτώσεις στην απασχόληση των επενδύσεων στην αμυντική βιομηχανία, και ειδικότερα στη ναυτική βιομηχανία, οδήγησαν σε αρκετές μελέτες, είτε στην περιοχή απασχόλησης Lorient-Brest είτε σε αυτήν της Τουλόν. Φαίνεται ότι για ένα εκατομμύριο ευρώ που επενδύθηκαν, δημιουργούνται 10 άμεσες θέσεις εργασίας στο BITD, 9 θέσεις εργασίας υπεργολαβίας εκτός BITD και 8 προκλητικές θέσεις εργασίας, θέσεις εργασίας που συνδέονται με την κατανάλωση των 19 θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν προηγουμένως.
Το 1 εκατομμύριο € που επενδύθηκε δημιουργεί 27 θέσεις εργασίας
Μια εργασία πλήρους απασχόλησης δημιουργεί κατά μέσο όρο 22.000 ευρώ σε φόρους και εισφορές κοινωνικής ασφάλισης κάθε χρόνο στη Γαλλία. Επιπλέον, ο μισθωτός θα πληρώνει, κατά μέσο όρο, 6000 € φόρους κάθε χρόνο, με τη μορφή IR, ΦΠΑ κ.λπ. Ο άνεργος κοστίζει 24.000 € ετησίως στους κοινωνικούς οργανισμούς καθώς και στο Δημόσιο της αποζημίωσής του και της υποστήριξης που λαμβάνει για την επιστροφή του στην εργασία. Συνολικά, η μετατροπή ενός άνεργου σε εργαζόμενο δημιουργεί ένα δημοσιονομικό υπόλοιπο 52.000 ευρώ για το Δημόσιο, το οποίο εξακολουθεί να αντισταθμίζει τα ελλείμματα των κοινωνικών οργανώσεων.
1 θέση εργασίας δημιουργεί υπόλοιπο προϋπολογισμού 52.000 € ετησίως
Με τη διασταύρωση αυτών των πληροφοριών βλέπουμε ότι τα 900 εκατ. ευρώ που επενδύονται κάθε χρόνο θα δημιουργήσουν επομένως 24.300 θέσεις εργασίας, συμπεριλαμβανομένων 9000 άμεσων θέσεων εργασίας, 8100 έμμεσων θέσεων εργασίας και 7200 θέσεων εργασίας. Αυτές οι θέσεις εργασίας θα αποφέρουν με τη σειρά τους 1 εκατ. ευρώ σε κοινωνικά και φορολογικά έσοδα. Η ετήσια επένδυσή μας ισούται με 263,2 δισεκατομμύριο ευρώ, η βιομηχανική διαδικασία θα δημιουργήσει επομένως θετικό δημοσιονομικό ισοζύγιο 1 εκατ. ευρώ.
Σε διάστημα 10 ετών, η κατασκευή 2 αεροπλανοφόρων θα αποφέρει στο κράτος 2,5 δισ. ευρώ
Και τα αεροπλάνα, οι συνοδοί, οι ναύτες;
Δεν αρκεί να έχεις ένα αεροπλανοφόρο για να έχεις μια Ομάδα Απεργίας Φορέων. Όμως οι βάσεις της επίδειξης που έγιναν προηγουμένως για το σχεδιασμό και την κατασκευή των 2 αεροπλανοφόρων ισχύουν πανομοιότυπα για τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ που απαιτούνται για έναν νέο στολίσκο Rafale M, ένα νέο FREMM DA, 2 επιπλέον FTI και ένα επιπλέον Suffren. Η ετήσια επένδυση των 600 εκατομμυρίων θα δημιουργήσει 16 θέσεις εργασίας, δημιουργώντας με τη σειρά της 200 εκατομμύρια ευρώ σε δημοσιονομικές αποδόσεις, δηλαδή ένα θετικό ισοζύγιο 8 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο.
Απομένει η εκπαίδευση και η πληρωμή των πληρωμάτων ενός τέτοιου στόλου, δηλαδή 3000 ναυτικών, που αντιπροσωπεύει ένα επιπλέον κόστος 200 εκατομμυρίων ευρώ από πλευράς αμοιβής και ετήσιου κόστους εκπαίδευσης, ποσό πολύ χαμηλότερο από το υπόλοιπο του προϋπολογισμού των 263,2 + 224 εκατομμυρίων ευρώ . Το ετήσιο υπόλοιπο των 287 εκατομμυρίων ευρώ, στο οποίο θα ήταν δυνατό να προστεθούν οι φόροι που πληρώνουν οι 3000 νέοι ναυτικοί μας, αντιπροσωπεύει ένα επαρκές ποσό για την απόκτηση των 6 Grumman E-2D Hawkeye που είναι απαραίτητα για τον οπλισμό των 2 κτιρίων και την αντικατάσταση των E-2C. επί του παρόντος σε υπηρεσία.
Γιατί δεν το κάνουμε;
Σε αυτό το επίπεδο της διαδήλωσης, θα πρέπει να φτάσετε στην ερώτηση "αλλά τι περιμένουμε για να το κάνουμε;" », και να σας πω ότι αν δεν εφαρμόζεται αυτός ο μηχανισμός, είναι γιατί, τελικά, «δεν είναι τόσο απλό»…
Δυστυχώς, η εφαρμογή αυτού του δόγματος, που ονομάζεται Positive Valor Defense, απαιτεί μια ριζική αλλαγή παραδειγμάτων από την πλευρά των πολιτικών και διοικητικών αρχών, μια πολύ δύσκολη άσκηση όταν τα άτομα σε καταστάσεις λήψης αποφάσεων είναι, κατά γενικό κανόνα, από ένα μοντέλο που δικαίως θα τεθεί υπό αμφισβήτηση από το DVP. Θα χρειαστεί, ωστόσο, σε μια δεδομένη στιγμή, η Γαλλία να πάψει να περιορίζεται στο να έχει φιλοδοξίες και ιδέες, και να εξοπλιστεί με τα μέσα για να υπερασπιστεί τον εαυτό της και να υπερασπιστεί τους ευρωπαίους συμμάχους της, εάν παραστεί ανάγκη.
Καθώς οι διεθνείς εντάσεις συνεχίζουν να αυξάνονται, και όλο και περισσότεροι από τους καλύτερους οικονομολόγους προβλέπουν μια οικονομική κρίση του κρατικού χρέους για τα επόμενα χρόνια, η ενίσχυση των στρατιωτικών πόρων καθώς και των πόρων βιομηχανικής άμυνας καθίσταται απαραίτητη. Σε κάθε περίπτωση, ο σχεδιασμός, η κατασκευή και η υλοποίηση ενός δεύτερου αεροπλανοφόρου με τον όμιλο αερομεταφορέων του και η ενδεχόμενη αντικατάσταση του Charles de Gaulle είναι οικονομικά εντός της εμβέλειας των δημόσιων οικονομικών, όπως θα συνέβαινε στην περίπτωση της ενίσχυσης των 3 εθνικών στρατούς. Για να γίνει αυτό, θα αρκούσε να αλλάξουμε παραδείγματα...