Όταν κάποιος εγείρει την πιθανή ρήξη της απαγόρευσης της Τουρκίας έναντι του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι συνηθισμένο να φανταζόμαστε μια προσέγγιση της Άγκυρας με τη Μόσχα, δεδομένου ότι το casus belli θα ήταν η απόκτηση συστημάτων S-400 για Οθωμανικές δυνάμεις.
Ωστόσο, αυτό αγνοεί τις προσπάθειες των πακιστανικών αρχών να αναγκάσουν τις τουρκικές αρχές να συμμετάσχουν στην ολοένα και πιο σταθερή στρατιωτική και οικονομική συμμαχία που συνδέει τη χώρα με την Κίνα. Επιπλέον, σε περίπτωση έντονης αντιπολίτευσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας, μόνο η Κίνα θα ήταν σε θέση να υποστηρίξει τη χώρα οικονομικά για να αποφύγει τη συντριβή από τις κυρώσεις των ΗΠΑ. Το Πεκίνο έχει ήδη ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο, είτε πρόκειται για τη Βόρεια Κορέα, τη Ρωσία και το Μιανμάρ. Ειδικά επειδή η Τουρκία, με την άκρως στρατηγική της θέση, θα αποτελούσε ιδανικό άξονα για τον έλεγχο του δυτικού άκρου των νέων μεταξωτών δρόμων.
Σε αυτό το πλαίσιο η παρουσία τουρκικών και κινεζικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια της Στρατιωτική παρέλαση της 23ης Μαρτίου στο Ισλαμαμπάντ, ημέρες της εθνικής εορτής του Πακιστάν, αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Ειδικά δεδομένου ότι οι πακιστανικές αρχές θα καλωσόριζαν την ανάληψη του ρόλου του συντονιστή μεταξύ των ανατολικών και δυτικών φιλοδοξιών αυτής της υπό κατασκευή συμμαχίας, υπερβαίνοντας την κατασκευή του σινο-πακιστανικού μαχητικού JF-17 ή των τουρκικών ελικοπτέρων Attak και των κορβετών Ada.