Σύμφωνα με το επίσημο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Tass, ο νέος ναύαρχος Gorshkov του έργου 22350 θα εκτελέσει φέτος την πρώτη ναυτική εκτόξευση του νέου υπερηχητικού πυραύλου Zirkon, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι ο νέος πύραυλος μπορεί να αναπτυχθεί από κατακόρυφα σιλό που προορίζονται για τον πολεμικό πύραυλο Kalibr ή τον πύραυλο P800 Onyx.
Ο νέος πύραυλος, ικανός να φτάσει τα Mach 9 για μια απόσταση άνω των 1000 χλμ., Πρόκειται να τεθεί σε λειτουργία στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2020 και θα εξοπλίσει και τα υπεράκτια επιφανειακά σκάφη όπως οι φρεγάτες Gorchkov και Grigorovich ή καταστροφείς Lider., ως κορβέτες εξοπλισμένες για τη μεταφορά του πυραύλου Kalibr, όπως το Buyan-M, καθώς και υποβρύχια επίθεσης, πυρηνικά καθώς και συμβατικά.
Ωστόσο, προς το παρόν, δεν γνωρίζουμε ακόμη πώς θα κατευθυνθεί πραγματικά ο πύραυλος, ικανός να στοχεύσει ναυτικούς και χερσαίους στόχους. Πράγματι, οι υπερηχητικές ταχύτητες παράγουν τέτοια απελευθέρωση θερμότητας στα μετωπικά μέρη που είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να εγκαταστήσετε εκεί έναν αναζητητή, είτε ραντάρ είτε ηλεκτροοπτικό, η θερμική προστασία του πυραύλου να εμποδίζει οποιαδήποτε ηλεκτρομαγνητική κυματομορφή. Επιπλέον, όταν η ταχύτητα υπερβαίνει τα 7/8 mach, σχηματίζεται ένα πλάσμα στο μπροστινό μέρος του βλήματος, το ίδιο πολύ ελάχιστα διαπερατό στα ηλεκτρομαγνητικά κύματα.
Η Κίνα φαίνεται να έχει λύσει το πρόβλημα, τουλάχιστον εν μέρει, με τους αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους της, κατευθύνοντας τον πύραυλο χρησιμοποιώντας έναν δορυφόρο που θα διόρθωνε την τροχιά του πυραύλου επικοινωνώντας μαζί του από πίσω. Αλλά αυτή η προσέγγιση απαιτεί να έχουμε έναν κατάλληλο δορυφόρο στον πίσω κώνο λήψης του πυραύλου και να έχουμε ακριβείς πληροφορίες για τη θέση του στόχου, κάτι που δεν είναι προφανές όταν πρόκειται για ναυτικούς στόχους. Επιπλέον, αυτό αναγκάζει τον πύραυλο σε μια βαλλιστική τροχιά, την ίδια με την οποία σχεδιάζονται αντιβαλλιστικοί πύραυλοι όπως το THAAD, το SM3/6 ή το Aster30Block1.
Ωστόσο, μπορούν να εξεταστούν άλλες τεχνολογικές λύσεις για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα και να επιτραπεί σε έναν υπερηχητικό πύραυλο να κατευθυνθεί με ακρίβεια και αυτόνομα εναντίον ενός ναυτικού στόχου, ακόμη και πολύ μακρινό, ακολουθώντας μια τροχιά πτήσης που καθιστά ανενεργούς τους πυραύλους ABM. Αυτή η προσέγγιση θα αποτελέσει αντικείμενο μελλοντικού άρθρου.