Από το Nautilus, το πρώτο αμερικανικό πυρηνικό υποβρύχιο που κατασκευάστηκε το 1954 και τέθηκε σε λειτουργία το 1955, ο κόσμος των υποβρυχίων δεν έχει υποστεί ριζικές αλλαγές, όπως συνέβη με τα μαχητικά αεροσκάφη, τα ελικόπτερα και ακόμη και τα τεθωρακισμένα οχήματα.
Αυτό συμβαίνει ίσως σήμερα με το concept SMX31 παρουσίασε η Naval Group κατά τη διάρκεια του Euronaval 2018 Show. Περισσότερο από ένα απλό συμπύκνωμα καινοτομιών, η γαλλική ιδέα ανοίγει νέες προοπτικές για τη χρήση επιθετικών υποβρυχίων για τη διασφάλιση της ναυτικής ισχύος μιας χώρας.
Μια περίληψη της ναυτικής καινοτομίας
Αυτό που εντυπωσιάζει, εκ πρώτης όψεως, με το SMX31 είναι η απουσία περιπτέρου, αυτής της υπερκατασκευής που αναδύεται όταν το υποβρύχιο βρίσκεται στην επιφάνεια και που περιέχει τους ιστούς και το περισκόπιο. Αυτό δίνει στο μοντέλο ένα καθαρό, πολύ υδροδυναμικό σχήμα, που μοιάζει με αυτό μιας σπερματοφάλαινας, όπως επισημαίνει η Naval Group.
Στη συνέχεια, τα γαλλικά γραφεία σχεδιασμού αντικατέστησαν την ανηχοϊκή επίστρωση του υποβρυχίου, ένα είδος καουτσούκ που καλύπτει το κύτος του πλοίου για τη μείωση των εκπομπών ήχου, με μια διάταξη ενεργών πλακιδίων εξοπλισμένων με αισθητήρες. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι «ζυγαριές» μπορούν να δημιουργήσουν, ανάλογα με τον προσανατολισμό τους, μικροδίνες βελτιώνοντας πολύ σημαντικά την ολίσθηση του υποβρυχίου, μειώνοντας επομένως τις ενεργειακές του ανάγκες, όπως το δέρμα του καρχαρία. Ομοίως, η ενσωμάτωση αισθητήρων θα μετατρέψει ολόκληρη την εξωτερική επιφάνεια του υποβρυχίου σε έναν τεράστιο ακουστικό και πιθανώς ηλεκτρομαγνητικό ανιχνευτή. Και πάλι, αυτό θυμίζει την πλευρική γραμμή των ψαριών, η οποία ενημερώνει το ζώο για έστω και μια μικρή διακύμανση της πίεσης σε όλο του το μήκος, και τις αμπούλες του Lorenzini, ηλεκτρομαγνητικούς ανιχνευτές που βρίσκονται στη μύτη, καρχαρίες και ακτίνες, που επιτρέπουν στο αρπακτικό να ανιχνεύσει το θήραμά του στο σκοτάδι και υπό κάλυψη. Μπορούμε επίσης να αναρωτηθούμε σε ποιο βαθμό η Naval Group δεν πλησίασε περισσότερο τους θαλάσσιους βιολόγους για να φανταστεί το SMX31, καθώς οι ομοιότητες με τον υδάτινο κόσμο είναι τόσο εντυπωσιακές.
Αλλά ένα επιθετικό υποβρύχιο είναι πάνω από όλα ένα όπλο μάχης και το SMX31 είναι επίσης ιδιαίτερα καλά εξοπλισμένο από αυτή την άποψη. Σύμφωνα με το Naval Group, θα είναι σε θέση να εφαρμόσει τουλάχιστον 46 διαφορετικά όπλα, από πυραύλους κρουζ έως ακουστικές τορπίλες και υποβρύχιες νάρκες. Το κτίριο των 3000 τόνων έχει επίσης μέγεθος για να μεταφέρει πολλά από αυτά τα όπλα, ειδικά επειδή το πλήρωμα μειώνεται σε 15 άτομα. Εκτός από τον οπλισμό, η Naval Group έχει προγραμματίσει να μεταφέρει πολλά drones, υποβρύχια, επιφανειακά ή εναέρια, επιτρέποντας στο σκάφος να πολλαπλασιάσει επί 10 την επιφάνεια του ωκεανού του που ελέγχεται από ένα πλοίο αυτού του τύπου σε σύγκριση με ένα υποβρύχιο. οικοδόμος.
Η ενέργεια του υποβρυχίου παρέχεται από μπαταρίες ιόντων λιθίου που φορτίζονται από κυψέλες καυσίμου, επιτρέποντας στο υποβρύχιο να παραμείνει βυθισμένο για 40 ημέρες με ταχύτητα περιπολίας 6 κόμβων, και πάλι εντυπωσιακά στοιχεία, καθώς οι τρέχουσες τεχνολογίες AIP επιτρέπουν γενικά τη διατήρηση μιας κατάδυσης στους 3 κόμβους για 3 έως 4 εβδομάδες. Τέλος, η Naval Group συνέθεσε όλη την έρευνά της στο HMI για να μειώσει το πλήρωμα σε μόνο 15 μέλη, ή στο μισό πλήρωμα υποβρυχίων όπως το Swedish Gotland, αν και ζυγίζει μόνο 1500 τόνους.
Ένας πιθανός «Αλλαγή παιχνιδιού»
Μεμονωμένα, αυτές οι τεχνολογικές καινοτομίες θα αντιπροσωπεύουν ήδη σημαντικές προόδους στον σχεδιασμό των επιθετικών υποβρυχίων. Όμως, συνθέτοντας αυτές τις καινοτομίες σε ένα μόνο σκάφος νέας γενιάς, το SMX31 ανοίγει το δρόμο σε νέες μεθόδους λειτουργίας για τους στόλους υποβρυχίων του αύριο. Όχι μόνο το κτίριο θα ήταν τεχνολογικά πολύ ανώτερο από αυτό που γίνεται σήμερα, με μια πολύ μεγάλη ζώνη ελέγχου και απρόσιτες επιλογές τακτικής, αλλά θα είχε επίσης μια τιμή κόστους πολύ φθηνότερη από ό,τι ένα συμβατικό ναυτικό κάτω από το ρεύμα, μεταξύ 30 και 40% φθηνότερα, σύμφωνα με εφικτές προβλέψεις. Στην πραγματικότητα, το πλήρωμα αντιπροσωπεύει κατά μέσο όρο, για 30 χρόνια, το 40 έως 50% του κόστους ιδιοκτησίας ενός υποβρυχίου, υπό την προϋπόθεση ότι λειτουργεί με διπλό πλήρωμα, όπως στη Γαλλία. Με τη μείωση του πληρώματος στο μισό, επιτυγχάνεται εξοικονόμηση 20 έως 25% σε 30 χρόνια με το SMX31. Σε αυτό προστίθεται η δυνατότητα ελέγχου μιας πολύ μεγαλύτερης περιοχής, μειώνοντας επομένως την ανάγκη για υποβρύχια στη θάλασσα ταυτόχρονα.
Στην πραγματικότητα, το να κάνει πολύ καλύτερα με πολύ μικρότερο κόστος επιτρέπει σε ένα ναυτικό να επεκτείνει πολύ σημαντικά τις δυνατότητές του να ενεργεί σε σταθερό φάκελο. Αυτός είναι και ο ίδιος ο ορισμός του Game Changer. Ένα μόνο σκάφος αυτού του τύπου ανά γαλλική υπερπόντια ζώνη, όπου αναπτύσσονται οι Φρεγάτες Επιτήρησης, θα ενίσχυε αμέτρητα την αμυντική ναυτική ισχύ καθεμιάς από αυτές τις περιοχές και θα επεκτείνει χωρίς σύγκριση τις δυνατότητες ανίχνευσης που υπάρχουν ήδη, ενώ το ανθρώπινο κόστος φαίνεται σχεδόν αμελητέο , αφού οι 5 υπερπόντιες ζώνες με διπλά πληρώματα θα αντιπροσώπευαν επομένως μόνο 150 ναύτες ή πλήρωμα φρεγάτας.
Παραγγελία και χρηματοδότηση διαδηλωτή, είναι δυνατόν;
Ωστόσο, προς το παρόν, το SMX31 υπάρχει μόνο σε ψηφιακή μορφή. Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε, για να πείσουμε έναν πιθανό διεθνή πελάτη, είναι πολύ προτιμότερο να δείξουμε το κτίριο σε χρήση. Επιπλέον, οι πολλαπλές τεχνολογικές εξελίξεις που ανακοινώνονται πρέπει να είναι αξιόπιστες προτού ενσωματωθούν σε ένα λειτουργικό κτίριο.
Για αυτό, θα ήταν απαραίτητο να χτιστεί ένας διαδηλωτής, όπως ο διαδηλωτής Rafale στην εποχή του, ή ο Νευρώνας πριν από μερικά χρόνια. Το κτίριο που σχεδιάστηκε με αυτόν τον τρόπο θα χρησιμεύσει τόσο ως πλατφόρμα ανάπτυξης για το Γαλλικό Ναυτικό όσο και ως βιτρίνα για ξένα ναυτικά, πιθανούς πελάτες μιας επιχειρησιακής έκδοσης.
Η χρηματοδότηση ενός τέτοιου έργου μπορεί να προβλεφθεί με δύο τρόπους, με εξαίρεση μια πολύ υποθετική εξέλιξη με χρήση βιομηχανικών κεφαλαίων, η οποία φαίνεται πολύ απίθανη σήμερα. Το γαλλικό κράτος θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του ως μέτοχος και να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη του διαδηλωτή, με τη συμμετοχή της Thales, επίσης μετόχου της Naval Group, και της Dassault, η ίδια μέτοχος της Thales. Για τη Γαλλία, θα ήταν ζήτημα να δοθεί στη βιομηχανία υποβρυχίων ένα προβάδισμα στον διεθνή ανταγωνισμό τα επόμενα 20 χρόνια, κάτι που δεν είναι καθόλου αμελητέα με την άφιξη κινεζικών υποβρυχίων, νοτιοκορεατών και ιαπωνικών στην αγορά αυτή και την επιστροφή του Ρώσοι με αποτελεσματικά και φθηνά υποβρύχια. Ας μην ξεχνάμε ότι, για το Δημόσιο, μια επένδυση αυτού του τύπου αποφέρει δημοσιονομική απόδοση 75% σε διάστημα 2 ετών. Έτσι, εάν το κράτος χρηματοδοτούσε το 75% του διαδηλωτή, αφήνοντας τους μετόχους υπεύθυνους για το υπόλοιπο 25% που θα χρησιμοποιηθεί για μελλοντικές εξαγωγές, η πράξη θα ήταν, ούτως ή άλλως, ουδέτερη για τα δημόσια οικονομικά βραχυπρόθεσμα και θετική μακροπρόθεσμα. όρος. μεσοπρόθεσμος.
Η δεύτερη προσέγγιση θα βασίζεται σε μια ευρωπαϊκή λύση, είτε μέσω πολυμερούς συνεργασίας μεταξύ κρατών όπως το πρόγραμμα NEURON, είτε μέσω μόνιμης δομημένης ευρωπαϊκής συνεργασίας, της PESCO. Το προφανές πλεονέκτημα θα ήταν η μείωση των εθνικών επενδυτικών αναγκών, αλλά οι ανταγωνιστές του Naval Group σήμερα είναι πάνω από όλα Ευρωπαίοι: οι Γερμανοί από την TKMS, οι Σουηδοί από την Kockum και, σε μικρότερο βαθμό, οι Ισπανοί από τη Navantia. Επομένως, μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να εξεταστεί μόνο στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής ενοποίησης του τομέα των υποβρυχίων και γενικότερα του τομέα της ναυτικής άμυνας. Και εδώ, θα μπορούσε να είναι ένα ελκυστικό πρόγραμμα που θα επιτρέψει να ξεπεραστούν οι υφιστάμενοι ανταγωνισμοί, ιδιαίτερα μεταξύ Γάλλων και Γερμανών. Να θυμάστε ότι αρκετά Ευρωπαϊκά Ναυτικά βρίσκονται επί του παρόντος σε διαβουλεύσεις για την αντικατάσταση ή επέκταση των υποβρυχίων στόλων τους, όπως η Ολλανδία ή η Πολωνία. Ένα έργο όπως το SMX 31, εφόσον η Γαλλία συμφωνεί να παραγγείλει μερικά αντίτυπα και το χρονοδιάγραμμα σχεδιασμού και κατασκευής είναι αρκετά σύντομο, δεν θα δυσκολευόταν να συγκεντρώσει 2, 3 ή ακόμα και 4 ευρωπαϊκές χώρες για να το καταστήσει σημαντικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα .
Τέλος, η Γαλλία θα μπορούσε να προσφέρει εταιρική σχέση σε μια αναδυόμενη χώρα, όπως η Ινδία, με τις δυσκολίες που βιώνουμε. Οι Ρώσοι έσπασαν τα δόντια τους εκεί με το Su-57 και οι Γάλλοι με το Rafale για το πρόγραμμα MMRCA. Επιπλέον, μακριά από την εδραίωση της γαλλικής ναυτικής βιομηχανίας σε διεθνή κλίμακα, αυτό το μοντέλο θα οδηγούσε μόνο στην πιθανή εμφάνιση ενός νέου παίκτη στη διεθνή αγορά, όπως έκανε η Νότια Κορέα. με τα γερμανικά υποβρύχια Type 209 και Type 212 είναι σε θέση, σήμερα, να προσφέρει τα δικά της υποβρύχια AIP στην ασιατική αγορά.
Συμπέρασμα
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν ρεαλιστικές προσεγγίσεις για να αναλάβουμε τη δημιουργία ενός τεχνολογικού επίδειξης SMX31. Ως εκ τούτου, η εγγύτητα στο εθνικό οικοσύστημα μεταξύ αεροναυτικών εταιρειών και Naval Group θα επέτρεπε τη μεταφορά δεξιοτήτων σχετικά με την ίδια τη διαχείριση ενός τέτοιου προγράμματος, είτε είναι ευρωπαϊκό είτε όχι. Ενώ ο εμπορικός και τεχνολογικός ανταγωνισμός ενισχύεται καθημερινά στον αμυντικό κλάδο, η διατήρηση και η επέκταση μιας ισχυρής τεχνολογικής υπεροχής παραμένει ένα από τα κλειδιά για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του γαλλικού τομέα και, κατά συνέπεια, της εθνικής στρατηγικής αυτονομίας. Έργα όπως το SMX31 δεν εμφανίζονται συχνά στην αμυντική βιομηχανία, επομένως είναι απαραίτητο να εστιάσουμε ενεργά στην εκμετάλλευση και την υλοποίησή του.