Μετά την Κίνα, τη Ρωσία και το γαλλογερμανικό ζευγάρι, είναι η σειρά της Ιαπωνίας να επικοινωνήσει με το πρόγραμμα Rail Gun ή το ηλεκτρικό κανόνι. Το ATLA, το ιαπωνικό αντίστοιχο του DGA, κυκλοφόρησε ένα βίντεο που δείχνει ένα πρωτότυπο Rail Gun και εξηγώντας τους στόχους αυτού του προγράμματοςτης Άμυνας.
Στην καθαρά αμυντική λογική της ιαπωνικής δύναμης αυτοάμυνας, το Rail Gun έχει σχεδιαστεί πάνω απ' όλα για να ενισχύσει το σύστημα αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας των βαρέων αντιτορπιλικών του AEGIS, με ικανότητα κρούσης ενάντια σε αντίπαλα κτίρια. Και στην πραγματικότητα, με ταχύτητα εξόδου στο στόμιο Mach 7, ένα Rail Gun μπορεί να φτάσει έναν στόχο 200 km μακριά σε βαλλιστικά πυρά, αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα σε απευθείας πυρά ενάντια σε εναέριες απειλές και με ρυθμό βολής 10 λεπτών.
Ωστόσο, το σύστημα πάσχει από μια πολύ σημαντική ανάγκη για ηλεκτρική ενέργεια, που απαιτεί παραγωγή 12 MWh για να υποστηρίξει μια τέτοια περίσσεια ισχύος, και ως εκ τούτου πλοία σχεδιασμένα ειδικά για αυτήν την ανάγκη. Επιπλέον, απελευθερώνει σημαντική θερμότητα, απαιτώντας ένα πολύ αποδοτικό και ενεργοβόρο σύστημα ψύξης, το οποίο επηρεάζει σημαντικά τη διακριτικότητα του κτιρίου στήριξης.
Παρουσιασμένο έτσι, το Rail Gun φαίνεται να είναι ένα πολλά υποσχόμενο σύστημα, αλλά σε καμία περίπτωση επαναστατικό για τον τομέα της ναυτικής μάχης. Ωστόσο, αυτό γίνεται για να αγνοηθούν πολλές συγκεκριμένες πτυχές αυτής της τεχνολογίας που είναι ικανές, στην πραγματικότητα, να δημιουργήσουν σημαντικές ανατροπές σε αυτό το επίπεδο.
Πρώτα απ 'όλα, η τεχνολογία όπως παρουσιάζεται σήμερα είναι μόλις στα σπάργανα. Εάν η μέγιστη εμβέλεια είναι 200 km (120 nm) για αρχική ταχύτητα 7 Mach, αυξάνεται στα 350/400 km μόλις φτάσει τα Mach9. Ομοίως, ο ρυθμός βολής 10 βολών ανά λεπτό θα μπορούσε να αυξηθεί σε 60 φυσίγγια ανά λεπτό σύμφωνα με τους μηχανικούς που εργάζονται στο θέμα. Αυτό το ποσοστό θα καταστεί δυνατό χάρη, μεταξύ άλλων, στην απουσία σκόνης και στην εξοικονόμηση χώρου (και στους κινδύνους) που αυτό δημιουργεί.
Δεύτερον, η καθοδήγηση και η φύση των βλημάτων έχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Σύμφωνα με αμερικανικές μελέτες, θα ήταν ήδη δυνατή η καθοδήγηση του βλήματος με GPS, αλλά είναι δυνατοί και άλλοι τύποι τερματικής καθοδήγησης, όπως λέιζερ, υπέρυθρες ή ραντάρ. Πράγματι, στην τερματική φάση, το βλήμα δεν υπόκειται πλέον στις επιδράσεις υπερηχητικών στερεών, όπως οι υψηλές θερμοκρασίες και η δημιουργία πλάσματος. Ωστόσο, θα είναι σημαντικό να αναπτυχθούν τεχνολογίες ικανές να χειρίζονται την εκπληκτική επιτάχυνση του βλήματος κατά τη διάρκεια της βολής, της τάξης των 20.000 G για βολή σε Mach7, καθώς και κατάλληλα συστήματα ελέγχου.
Το ίδιο το βλήμα μπορεί να είναι εξειδικευμένο, ανάλογα με το αν χρησιμοποιείται εναντίον πλοίου, αεροσκάφους, σκληρυμένου χερσαίου στόχου ή όχι. Αλλά η ικανότητα να ρυθμίζεται με ακρίβεια η ισχύς της βολής και η φύση του βλήματος διατηρώντας παράλληλα πολύ υψηλό ρυθμό βολής ανοίγει προφανώς νέες προοπτικές απασχόλησης.
Στην πραγματικότητα, από ένα αμυντικό όπλο και άρνηση πρόσβασης, το Rail Gun μπορεί γρήγορα να εξελιχθεί σε επιθετικό και υποστηρικτικό όπλο, και έτσι να επιστρέψει τα πλοία επιφανείας σε έναν ρόλο που ήταν δικός τους για αιώνες, την κυριαρχία στις θάλασσες και την υποστήριξη χερσαίων και χερσαίων δυνάμεων. . Επιπλέον, το δυναμικό του Rail Gun και οι ειδικές του ανάγκες όσον αφορά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τείνουν να ευνοούν την επιστροφή μεγάλων μονάδων επιφάνειας μάχης, όπως τα καταδρομικά, ικανά να παράγουν αρκετή ενέργεια για πολλά ηλεκτρικά πυροβόλα, μεταφέροντας σημαντική εμβέλεια. των πυραύλων που επιτρέπουν την επέκταση των δυνατοτήτων κρούσης του κτιρίου. Έτσι, το καταδρομικό θα αναλάμβανε εκ νέου το ρόλο του ως σκάφος πρώτου χτυπήματος ή πρώτης εισόδου, με αποστολή την εξάλειψη των απειλών για τα αεροσκάφη και τα drones που αναπτύσσονται σε ασφαλή απόσταση από αεροπλανοφόρα.
Αυτή η λογική δεν απέχει πολύ από αυτή που επικρατούσε στο σχεδιασμό των βαρέων αντιτορπιλικών Zumwalt, σε αυτήν την περίπτωση περίπου δέκα χρόνια πολύ νωρίς για την πραγματικά διαθέσιμη τεχνολογία.