Αν και οι ρωσικές στρατιωτικές αρχές έχουν επισημάνει ότι, προς το παρόν, το σχέδιο αεροπλανοφόρου που προβλέπεται από το ρωσικό ναυτικό εξακολουθεί να είναι το σχέδιο Shtorm 60.000 τόνων, το έργο αεροπλανοφόρου 40.000 τόνων που παρουσίασε το γραφείο σχεδιασμού Krylovσυνεχίζει να τραβάει πολλά βλέμματα.
Και για καλό λόγο! Η προτεινόμενη ιδέα θα καταστήσει δυνατή την ανάπτυξη 24 μαχητικών αεροπλάνων (12 Su-33 και 12 Mig29KUB), αεροπλάνων έγκαιρης προειδοποίησης και συμβατικών ελικοπτέρων μάχης και διάσωσης ASW ανά πλοίο, δηλαδή εναέρια δύναμη σε μεγάλο βαθμό επαρκή για τις ανάγκες του ρωσικού ναυτικού . Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο αφού το Γενικό Επιτελείο του εκτιμά ότι χρειάζεται 4 αεροπλανοφόρα, 2 για τον στόλο της Βόρειας Θάλασσας και 2 για τον Στόλο του Ειρηνικού, και ότι το κόστος ενός αναπτήρα αεροπλανοφόρου σίγουρα θα βοηθούσε στην επίτευξη αυτού του στόχου, κάτι που είναι εντελώς αδύνατο με ένα κτίριο 60.000 τόνων.
Όμως ο ρωσικός στόλος δεν είναι ο μόνος που θα μπορούσε να ωφεληθεί από τη μείωση των φιλοδοξιών χωρητικότητας για τα αεροπλανοφόρα του.
Για το Γαλλικό Ναυτικό, η επόμενη γενιά αυτών των πλοίων, η καθέλκυση των οποίων έχει αναβληθεί για το 2025 σύμφωνα με τον Υπουργό Ενόπλων Δυνάμεων, πρέπει επίσης να ζυγίζει περισσότερους από 60.000 τόνους και να μπορεί να μεταφέρει περίπου σαράντα μαχητικά αεροσκάφη, έναντι 24 για τον ΠΑΝ Charles de Gaulle σήμερα. Είναι όμως η πιο σχετική μορφή;
Πράγματι, τα τελευταία 20 χρόνια έχουμε δει τα όρια που επιβάλλονται από την ιδιοκτησία ενός μεμονωμένου κτιρίου αυτού του τύπου, ακόμα κι αν ήταν εξίσου αποτελεσματικό με το γαλλικό PAN, το οποίο παρουσίαζε διαθεσιμότητα πολύ υψηλότερη από την αναμενόμενη. Η Naval Group εκτιμά σήμερα ότι το επόμενο γαλλικό αεροπλανοφόρο θα κοστίσει μεταξύ 4 και 5 δισεκατομμυρίων ευρώ για τον σχεδιασμό και την κατασκευή του. Για να μπορέσει να αναπτύξει 40 μαχητικά αεροσκάφη, ο στόλος των μαχητικών αεροσκαφών της ναυτικής αεροπορίας θα πρέπει να αυξηθεί κατά 15 αεροσκάφη εάν υπάρχει μόνο ένα σκάφος και κατά 30 εάν υπάρχουν δύο. Στην πραγματικότητα, ένα κτίριο θα κοστίσει 6 δισ. ευρώ και 2 κτίρια θα κοστίσουν 11 δισ. ευρώ, λαμβάνοντας υπόψη τον πρόσθετο εξοπλισμό που απαιτείται.
Αντικαθιστώντας το μοντέλο με PA 45.000 τόνων όπως το Charles de Gaulle, δεν θα ήταν απαραίτητο να αυξηθεί ο αριθμός των μαχητικών (45 σήμερα) για ένα μόνο σκάφος. Για δύο κτίρια, η αύξηση του στόλου θα ήταν μόνο 10 συσκευές. Η τιμή ενός τέτοιου κτιρίου, μελέτης και κατασκευής, θα μειωθεί τότε από 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ για μία μονάδα και από 8 δισεκατομμύρια ευρώ σε 6 δισεκατομμύρια ευρώ για 2 κτίρια. Ο φάκελος για 2 κτίρια, συμπεριλαμβανομένης της ναυτικής αεροπορίας, θα ήταν επομένως 7 δισεκατομμύρια ευρώ, μόνο 1 δισεκατομμύριο ευρώ περισσότερο από το μοναδικό αεροπλανοφόρο 60.000 τόνων.
Επιπλέον, ένας καταπέλτης 45.000 τόνων και ένα αεροπλανοφόρο σύλληψης θα μπορούσε να ενδιαφέρει πολλές χώρες που επί του παρόντος επιδιώκουν να αποκτήσουν ένα, όπως η Βραζιλία, η Ινδία, η Ιαπωνία ή η Νότια Κορέα. Δεν θα αποκλείεται, σε μια τέτοια περίπτωση, να βρεθεί μια συνεργασία με μία ή δύο από αυτές τις χώρες για την από κοινού ανάπτυξη της κατηγορίας, μειώνοντας επομένως το κόστος σχεδιασμού, ενώ στη διαδικασία προστίθεται η προστιθέμενη αξία της κατηγορίας. Γαλλική BITD όπως συστήματα μάχης, συστήματα ηλεκτρικού πολέμου, αντιαεροπορική και αντιπυραυλική προστασία και, φυσικά, τα ίδια τα αεροσκάφη.
Από επιχειρησιακής άποψης, είναι αναμφισβήτητο ότι το στρατιωτικό δυναμικό ενός αεροπλανοφόρου που χρησιμοποιεί 40 αεροσκάφη μάχης είναι μεγαλύτερο από αυτό ενός πλοίου με μόνο 24. Αλλά πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η πλειοψηφία των αεροπορικών δυνάμεων στον κόσμο έχει μόνο 24 ή 36 επιχειρησιακά σύγχρονα μαχητικά και ότι ένας στόλος 24 Rafale αντιπροσωπεύει μια ήδη πολύ σημαντική ικανότητα κρούσης. Από την άλλη, η διαφορά χωρητικότητας ανάμεσα σε 1 μόνο αεροπλανοφόρο και 2 μικρότερα αεροπλανοφόρα είναι πολύ υπέρ του δεύτερου. Ας μην μιλήσουμε καν για την επιλογή 3 αεροπλανοφόρων, το κόστος των οποίων θα ήταν πανομοιότυπο με αυτό δύο «μεγάλων» πλοίων και που θα μας επέτρεπε να έχουμε ένα αεροπλανοφόρο στη θάλασσα ή σε πλήρη ετοιμότητα 24ωρης επιφυλακής, και 2 πλοία τα τρία τέταρτα του χρόνου.
Στην πραγματικότητα, για χώρες όπως η Γαλλία, αλλά και η Ρωσία, η επιστροφή σε ένα μικρότερο σχήμα αεροπλανοφόρου, «μόνο» 40/45.000 τόνων δεν θα ήταν καθόλου κακή επιλογή, τόσο από οικονομική όσο και από άποψη.
Αυτό που μένει είναι ο φόβος των πολιτικών και η τάση τους να αναβάλλουν ή να μειώνουν πάντα τις αμυντικές τους δεσμεύσεις. Στη Γαλλία, αυτό είναι ίσως το μόνο επιχείρημα υπέρ ενός βαρύτερου κτιρίου, σύμφωνα με τον περίφημο τύπο «ένα που έχεις είναι καλύτερο από δύο που έχεις»…