Όπως θα ήταν αναμενόμενο, η έκθεση αξιολόγησης των επιλογών αντικατάστασης F-16 που παραδόθηκε από το Υπουργείο Άμυνας του Βελγίου αγνοεί τη γαλλική πρόταση στρατηγικής εταιρικής σχέσης. Πράγματι, ο υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων, Steven Vandeput, δεν έκρυψε ποτέ την εχθρότητά του στη γαλλική προσφορά και την έντονη προτίμησή του για το αμερικανικό F35.
Από την άλλη πλευρά, ο Βέλγος Πρωθυπουργός, Σαρλ Μισέλ, και ένα σημαντικό μέρος της βελγικής πολιτικής τάξης, έχουν μια πολύ πιο διαφοροποιημένη θέση έναντι της γαλλικής προσφοράς. Να θυμάστε ότι αυτό προσφέρει παράδοση 34 Rafale σε 3 χρόνια στη Βελγική Πολεμική Αεροπορία, μέρος της οποίας θα μπορούσε να είναι στάνταρ Μ και θα μπορούσε να επιβιβαστεί στο Charles de Gaulle, την εξασφάλιση 5000 θέσεων εργασίας στην αεροναυπηγική βιομηχανία στο Βέλγιο (που αντισταθμίζει φορολογικά την αγορά και τη χρήση γαλλικών αεροσκαφών άνω των 20 χρόνια), την ένταξη του Βελγίου στο πρόγραμμα μαχητικών νέας γενιάς FCAS, καθώς και μια στρατηγική συνεργασία για εκπαίδευση, αεράμυνα και εξωτερικές επιχειρήσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Για το Παρίσι όπως και για την Dassault, η γαλλική προσφορά είναι μακράν η καλύτερη δυνατή προσφορά, και τώρα εναπόκειται στις βελγικές αρχές να επιλέξουν μεταξύ ενός ευρωπαϊκού ή αμερικανικού οράματος άμυνας. Ωστόσο, με τις τελευταίες αμερικανικές θέσεις, η στρατηγική εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζεται όλο και λιγότερο θετικά, ακόμη και για την πολύ ατλαντική Γερμανία.
Όπως και να έχει, η βελγική κυβέρνηση έχει δώσει τον εαυτό της τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο, και τις δημοτικές εκλογές, να πάρει τις αποφάσεις της.