Η αντικατάσταση του γερμανικού ανεμοστρόβιλου φαίνεται να έχει γίνει το επίκεντρο της Lockheed και της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, η οποία δεν παραμένει ελεύθερη να σαγηνεύει την κυβέρνηση και τη γερμανική κοινή γνώμη, παρά τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης υπέρ βελτιστοποιημένη έκδοση Air-Ground του Typhoon. Η Γαλλία, μέσω του μεσολαβητή της DGA, έλαβε επίσης θέση υπέρ του ευρωπαϊκού αεροπλάνου, προειδοποιώντας το Βερολίνο ότι η επιλογή του F-35 αμφισβητούν τη γαλλο-γερμανική συνεργασία σχετικά με τη νέα γενιά FCAS. Αυτές οι θέσεις είναι ενδεικτικές της έντονης πίεσης που ξεκίνησε από το στρατόπεδο F-35, το οποίο βασίζεται στην ισχυρή υποστήριξη του Luftwaffe. Ο αρχηγός του προσωπικού θα έχει επίσης πληρώσει με τη θέση του για την πολύ έντονη υποστήριξή του στα αμερικανικά αεροσκάφη.
Το επιχείρημα που αναπτύχθηκε από τη Lockheed και την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ υπέρ του F-35, και το οποίο εμφανώς χτύπησε το σημάδι εντός της Luftwaffe, και το ίδιο με αυτό που οδήγησε τη Γερμανία να επιλέξει το Patriot Pac-3 εις βάρος της Eurosam SAMP /T σύστημα Mamba, δηλαδή ενσωμάτωση στο αμυντικό δίκτυο του ΝΑΤΟ, αποτρέποντας την τέλεια ενσωμάτωση άλλων συστημάτων. Όπως το F-35, το Pac-3 είναι πολύ πιο ακριβό και από πολλές απόψεις λιγότερο αποδοτικό από το αντίστοιχο της Ευρώπης. Αντιμέτωποι όμως με τις ανάγκες βοήθειας του γερμανικού στρατού, τις οποίες μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να παράσχουν, η ευθυγράμμιση με τον εξοπλισμό και τα δόγματα των ΗΠΑ φαίνεται να είναι μια ελκυστική εναλλακτική λύση.
Για να αντιστραφεί αυτή η διαδικασία, εκτός από την ουσιαστική πολιτική βούληση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα χρειαστεί ένα ευρωπαϊκό έθνος να αναπτύξει επαρκώς τα στρατιωτικά και βιομηχανικά αμυντικά εργαλεία του, ώστε να εμφανιστεί ως αξιόπιστη εναλλακτική στην αμερικανική ασπίδα. Εάν το LPM 2019-2025 αναδομήσει αποτελεσματικά τις δυνατότητες των γαλλικών στρατών, η μορφή τους, που κληρονομήθηκε από το LBDSN 2013, παραμένει πολύ ανεπαρκής για να μπορέσει η Γαλλία να εκπληρώσει αυτόν τον ρόλο.