Η συριακή κρίση δείχνει τα όρια του LPM

Πολλά άρθρα, λίγο πολύ καλά ενημερωμένα, έχουν προσπαθήσει να παρουσιάσουν τα διάφορα μέσα που διαθέτει η Γαλλία κατά της Συρίας, λαμβάνοντας υπόψη τον ρωσικό παράγοντα. Συνοψίζοντας, σήμερα, η Γαλλία μπορεί να κινητοποιήσει τις φρεγάτες της FREMM ικανές να εκτοξεύουν τον ναυτικό πύραυλο κρουζ MdCN ή/και να εξαπολύσουν επιδρομή μαχητικών Rafale εξοπλισμένο με πυραύλους SCALP. Από την άλλη πλευρά, η Γαλλία δεν θα είχε ούτε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει συνεχή χτυπήματα, ειδικά απουσία του αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle, ούτε να υποστηρίξει αντίποινα από τις ρωσικές δυνάμεις.

Αυτή η κρίση δείχνει τα όρια που οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις και ο εξοπλισμός τους σχεδιάστηκαν και είχαν μέγεθος για επιχειρήσεις χαμηλής ή μέσης έντασης, αλλά όχι για να υποστηρίξουν μάχες υψηλής έντασης. Και δυστυχώς, το LPM 2019-2025, αν και διορθώνει πολυάριθμες ελλείψεις για τους στρατούς μας, δεν λαμβάνει υπόψη αυτή την «υψηλής έντασης» απειλή που, σήμερα, επιβάλλεται στη Συρία, όπως στα ρωσικά σύνορα ή στον Ειρηνικό.

Ο προγραμματικός αυτός νόμος σηματοδοτεί μια ριζική αλλαγή στην τροχιά της αμυντικής προσπάθειας του Κράτους, με αύξηση σχεδόν 50% στον προϋπολογισμό του στρατού σε 7 χρόνια, μετά από χρόνια εγκατάλειψης. Είναι λοιπόν δύσκολο να «κριτική» αυτή η πρωτοβουλία. Από την άλλη πλευρά, δεδομένων των πολύ ραγδαίων εξελίξεων σε απειλές που θα μπορούσαν να επηρεάσουν άμεσα το έθνος και λαμβάνοντας υπόψη τα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα στη Γαλλία της Αμυντικής Βιομηχανίας και των Ενόπλων Δυνάμεων, θα ήταν απαραίτητο, αλλά δυνατό, να ενισχυθεί η συνιστώσα «υψηλής έντασης» των στρατών χωρίς να απαιτείται πρόσθετη προσπάθεια από την Πολιτεία, και χωρίς να αμφισβητούνται οι τροχιές του LPM, που κατά τα άλλα είναι απολύτως αναγκαίες.

Αύξηση μεγάλων προγραμμάτων για τη μείωση της αμυντικής προσπάθειας

Αυτός ο τίτλος μπορεί να φαίνεται οξύμωρος: πώς μπορούμε να αυξήσουμε μια δαπάνη και να ισχυριστούμε ότι θα κοστίσει λιγότερο στο Δημόσιο; Δεν θα επιδείξω την Αρχή της Άμυνας της Θετικής Ενίσχυσης, ειδικά επειδή βρίσκεται σε εξέλιξη μια σειρά άρθρων για την εισαγωγή του θέματος. Ως εκ τούτου, θα παραδεχτούμε ότι η απόδοση φόρου του κράτους για την αγορά σημαντικού εξοπλισμού είναι ίση με 150%, εξαιρουμένων των εξαγωγικών σκοπών. Το υπόλοιπο της προσπάθειας Άμυνας έχει RIF ίσο με 35%, δηλαδή το RIF που παρατηρείται για άμεση έγχυση στο κύκλωμα κατανάλωσης (περίπτωση μισθών δημοσίων υπαλλήλων για παράδειγμα). Κατά τα πρώτα 5 χρόνια του LPM, η αύξηση του προϋπολογισμού θα είναι 600 εκατομμύρια ευρώ για προγράμματα εξοπλισμού και 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ για τα υπόλοιπα. Εφαρμόζοντας τις παραπάνω τιμές, έχουμε φορολογική δήλωση:

(1100×0,35)+(600×1,5) = 1.285 εκατ. ευρώ για 1.700 εκατ. έξοδα, δηλαδή ετήσια ζημιά 415 εκατ. ευρώ. 

Διατηρώντας τα βασικά 1100 εκατομμύρια, αλλά αυξάνοντας τον προϋπολογισμό εξοπλισμού σε 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ, λαμβάνουμε φορολογική δήλωση ίση με:

(1100xO.35)+(1200*1,5) = 2.185 εκατ. ευρώ για 2,300 εκατ. ευρώ που δαπανήθηκαν, δηλαδή ετήσια ζημία μειωμένη στα 115 εκατ. ευρώ.

Σε αυτή την προσέγγιση, το πραγματικό κόστος για το κράτος, η αμυντική του προσπάθεια, έχει επομένως μειωθεί κατά 8,4 δισεκατομμύρια ευρώ τα 7 χρόνια του LPM, τα δύο τελευταία χρόνια παραμένουν αμετάβλητα, ενώ οι επενδύσεις σε εξοπλισμό θα αυξηθούν κατά 16,8 δισεκατομμύρια ευρώ, κάνοντας είναι δυνατή η χρηματοδότηση των αναγκών για εξοπλισμό υψηλής έντασης. Σημειώστε ότι τα 8,4 δισεκατομμύρια ευρώ που εξοικονομήθηκαν με αυτήν την προσέγγιση βασίζονται σε αξίες προεπιλογής, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι δευτερεύουσες οικονομικές επιπτώσεις και όχι οι επιπτώσεις στις εξαγωγές από την αύξηση των εγχώριων παραγγελιών. Ωστόσο, πρόσφατα παραδείγματα δείχνουν ότι τα εγχώρια προγράμματα επηρεάζουν σημαντικά τις επιλογές διαπραγμάτευσης για προγράμματα εξαγωγικής άμυνας: Αυτή είναι η περίπτωση των τεθωρακισμένων οχημάτων SCORPION στο Βέλγιο ή των γερμανικών υποβρυχίων U212 NG στη Νορβηγία και πιθανώς στην Ολλανδία.

Ποιος πρόσθετος εξοπλισμός χρηματοδοτείται κατά τη διάρκεια του LPM

Θα υποθέσουμε ότι αυτή η αύξηση των πιστώσεων είναι αφιερωμένη σε προγράμματα που επιτρέπουν τη βελτίωση των δυνατοτήτων «υψηλής έντασης» των γαλλικών στρατών. Με βάση τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ ανά στρατό κατά την περίοδο, θα μπορούσαμε να χρηματοδοτήσουμε:

Χερσαία Δύναμη

• + 250 εκσυγχρονισμένες δεξαμενές Leclerc SCORPION για συνολικά 450 μονάδες
• + 450 VBCI 2 συμπεριλαμβανομένων 150 εξοπλισμένα με πυργίσκους T40 και εξοπλισμένα με SCORPION, που προορίζονται για υποστήριξη εμπλοκής υψηλής έντασης
• + 50 βαριά CAESAR, ή 82 συνολικά
• + 25 ελικόπτερα HAD Tiger
• + 35 ελικόπτερα NH90 Caiman
• Αυτή η προσέγγιση καθιστά δυνατή τη μετάβαση από 2 έως 4 βαριές τεθωρακισμένες ταξιαρχίες

Εθνικό Ναυτικό

• + 2 FREMM ASM Ext (48 Long VLS)
• + 3 FTI Ext / 5 FTI -> 5 FTI Ext (32 long VLS +CIWS)
• 2 FREMM DAR -> 2 FREDA (48 μακριά VLS + CIWS)
• 10 Rafale M
• 10 NH90 NFH
• Αυτή η προσέγγιση σας επιτρέπει να μεταβείτε από 15 σε 20 φρεγάτες από 1^erΚατάταξη συμπεριλαμβανομένου 16 με ικανότητα ASW, 4 FDA και 8 φρεγάτες αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής προστασίας (FTI/Aster30Block1NT)

Armée de l'Air

• + 30 Rafale για συνολικά 58 Rafales στο LPM
• + 3 A330 MRTT
• + 2 μπαταρίες SAMP/T Mamba
• Εκσυγχρονισμός M2000D -> Δυνατότητες 2000D + AA – Mica IR
• Εκσυγχρονισμός / επέκταση M2000-5
• Αυτή η προσέγγιση καθιστά δυνατή τη διατήρηση του αριθμού των μαχητικών ΑΑ πάνω από 2025 αεροσκάφη το 250, επιτρέποντας την εμπλοκή 25 αεροσκαφών ταυτόχρονα στο OPX.

Είναι προφανές ότι αυτές οι ενισχύσεις θα απαιτήσουν αύξηση του ανθρώπινου δυναμικού των ενόπλων δυνάμεων, αλλά αυτή η ανάπτυξη μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τα 8,4 δισ. ευρώ που εξοικονομεί το οικονομικό μοντέλο. Μάλιστα, με το ίδιο οικονομικό περιθώριο για το Κράτος, οι γαλλικοί στρατοί θα μπορούσαν να ενισχύσουν σημαντικά τις υψηλής έντασης στρατιωτικές τους δυνατότητες, αυξάνοντας τη γαλλική συμβατική και συλλογική αποτροπή. Γιατί μια στρατιωτικά ισχυρότερη Γαλλία μπορεί να οδηγήσει τη δυναμική για περισσότερη Ευρώπη στην άμυνα της ηπείρου, αρκεί να επενδύσει περισσότερο στις συνοριακές κρίσεις που απειλούν τους συμμάχους μας.

Συμπέρασμα

Στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι να κάνει μια λίστα αναγκών που δεν καλύπτονται από το LPM, αλλά να δείξει ότι, αλλάζοντας την αντίληψη της δημοσιονομικής κατασκευής της αμυντικής προσπάθειας, είναι δυνατό να βρεθούν, με ίση εμβέλεια, πόροι για άνοιγμα να αυξήσει τις ευκαιρίες για την ενίσχυση της Εθνικής Άμυνας, ενισχύοντας παράλληλα την αμυντική βιομηχανία και τον δυναμικό ρόλο της Γαλλίας στην οικοδόμηση της Αμυντικής Ευρώπης.

Όσον αφορά την επίδειξη του Positive Valorization Defense, ανατρέξτε στα άρθρα που δημοσιεύονται κάθε Σάββατο στον λογαριασμό μου στο LinkedIn, μέχρι το Συνέδριο στις 12 Ιουνίου 2018 στις 14:00 που διοργανώνει η GICAT κατά τη διάρκεια της εκπομπής EUROSATORY 2018.