Με την επιστροφή πιθανών αντιπαραθέσεων μεταξύ μεγάλων δυνάμεων, οι αμερικανικοί στρατοί βρίσκονται σήμερα σε διαδικασία αλλαγής. Αυτό χαρακτηρίζεται από την έναρξη ενός μεγάλου αριθμού αμυντικών προγραμμάτων με πιο περιορισμένο μοντέλο και προϋπολογισμό, και μικρότερες προθεσμίες, αθετώντας έτσι τα φαραωνικά προγράμματα της δεκαετίας του 2000, όπως το αντιτορπιλικό Zumwalt ή το μαχητικό F-35.
Αλλά πάνω από όλα, για πρώτη φορά σε 30 χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν πιθανούς αντιπάλους ικανούς να κινητοποιήσουν δυνάμεις που υποστηρίζονται από τεχνολογίες δυνητικά ισοδύναμες, μερικές φορές ανώτερες, από τις δικές τους. Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο για τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ να προσαρμόσουν τα δόγματα μάχης τους, που σημαδεύτηκαν από 20 χρόνια αντι-εξέγερσης και υβριδικούς πολέμους.
Για να γίνει αυτό, το αμερικανικό Γενικό Επιτελείο βασίζεται σε έναν τομέα που κυριαρχεί καλύτερα από τον καθένα, την ανταλλαγή δεδομένων και τη συνεργασία δικτύου. Αυτό το νέο δόγμα, που αναφέρεται ως λειτουργίες πολλαπλών τομέων, βασίζεται στις δυνατότητες σύνδεσης και ανταλλαγής δεδομένων από διάφορα δίκτυα, έτσι ώστε να συνεργάζονται και να βελτιστοποιούνται οι ενέργειες χερσαίων, αεροπορικών, ναυτικών, διαστημικών και κυβερνοδυνάμεων, είτε βρίσκονται στο θέατρο εμπλοκής είτε όχι.
Το επακόλουθο αυτού του δόγματος είναι η συνεργατική δέσμευση, που επιτρέπει σε αρκετούς μαχητικούς παράγοντες να εφαρμόσουν συμπληρωματικά μέσα προκειμένου να μεγιστοποιήσουν το αποτέλεσμα. Το χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η χρήση μιας φρεγάτας που ανιχνεύει μια απειλή και η οποία κατευθύνει τον πύραυλο που εκτοξεύεται από άλλο πλοίο.
Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι οι μόνες που διερευνούν τις δυνατότητες που προσφέρουν αυτά τα νέα παραδείγματα. Έτσι, η ρωσική αντιαεροπορική άμυνα, που αποτελείται από πολλά «στρώματα» προστασίας, είναι πλέον ενσωματωμένη σε ένα ενιαίο δίκτυο που επιτρέπει την κατανομή των καλύτερων μέσων ανάλογα με τις απειλές, καθιστώντας δυνατή την συντονισμένη αντιμετώπιση όλων των αεροπλάνων. ελικόπτερα, πύραυλοι κρουζ και drones που μπορούν να κορεστούν ένα πιο παραδοσιακό αμυντικό σύστημα.
Οι ευρωπαϊκές χώρες εργάζονται επίσης για την ανάπτυξη δικτύων που επιτρέπουν λειτουργίες πολλαπλών τομέων και συνεργατικές δεσμεύσεις. Αλλά ως συνήθως, αναπτύσσουμε σχεδόν τόσα συστήματα όσες και χώρες.