Η άφιξη των πολεμικών drones, αυτών των μη επανδρωμένων συσκευών που έχουν σχεδιαστεί για να εκτελούν αποστολές στη θέση των μαχητικών αεροπλάνων, αναμένεται πλέον ιδιαίτερα. Αυτά, στην πραγματικότητα, θα αποτελέσουν τον πραγματικό άξονα της περιγραφόμενης ως 6ης γενιάς πολεμικών αεροσκαφών, στην οποία θα ανήκουν τα αμερικανικά NGAD, καθώς και τα ευρωπαϊκά NGF και Tempests.
Εάν όλοι αναμένουν αυτήν την αναπόφευκτη εξέλιξη, ο τρόπος με τον οποίο θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα drones και επομένως ο τρόπος με τον οποίο θα σχεδιαστούν, εξακολουθεί να αποκλίνει πολύ ανάλογα με τα έργα.
Έτσι, οι Ρώσοι σχεδίασαν το S-70 Okhotnik-B, ένα μαχητικό drone 20 τόνων, του οποίου η απόδοση, και σίγουρα η τιμή, το φέρνει πιο κοντά σε ένα παραδοσιακό μαχητικό αεροσκάφος. Το MQ-25 Stingray που αναπτύχθηκε από την Boeing για αποστολές εναέριου ανεφοδιασμού του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, έχει τιμή μονάδας 150 εκατομμυρίων δολαρίων, υψηλότερη από αυτή του F/A-18 E/F Super Hornet και του F-35C Lightning II, τα δύο τρέχοντα επί του σκάφους μαχητικά αεροσκάφη.
Αντίθετα, τα νέα προγράμματα που αναπτύχθηκαν, πέρα από τον Ατλαντικό, σε αυτήν την περιοχή, τείνουν να σχεδιάζουν πολύ πιο οικονομικά drones μάχης, όπως το MQ-28 Ghost Bat της Boeing που σχεδιάστηκε σε συνεργασία με την Αυστραλία, το οποίο στοχεύει σε τιμή μονάδας από 10 έως 15 εκατομμύρια δολάρια, ενώ η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ανακοίνωσε, ως μέρος του προγράμματος NGAD, ότι στόχευε να αποκτήσει ένα στόλο από ημι-αναλώσιμα drones μάχης που κοστίζουν μεταξύ του ενός τέταρτου και του ενός τρίτου της τιμής ενός F-35A, δηλαδή 22 έως 30 εκατομμύρια δολάρια.
Ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, μετά το πανάκριβο MQ-25 Stingray, θέλει τώρα να κινηθεί, με, τελικά, μια βαθιά αναταραχή του στόλου μαχητικών που επιβιβάστηκε στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα, καθώς και πρότυπα που διέπουν το επιχειρησιακό και βιομηχανικές πτυχές των πολεμικών αεροσκαφών.
περίληψη
Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ θέλει μαχητικά drones 15 εκατομμυρίων δολαρίων που θα πετούν μόνο 200 ώρες
Σε αυτό το πλαίσιο είναι που το νέο πρόγραμμα Collaborative Combat Aircraft ή CCA. Αυτό αναλύθηκε από τον υποναύαρχο Stephen Tedford, ο οποίος ηγείται του Εκτελεστικού Γραφείου Προγράμματος για Μη Επανδρωμένη Αεροπορία και Όπλα κρούσης, ή PEO (U&W), στο ετήσιο συνέδριο Sea Air Space του Navy League, στις αρχές της εβδομάδας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δεν σκοπεύει να ακολουθήσει την τροχιά του MQ-25, αλλά να στραφεί προς μαχητικά drones πολύ πιο οικονομικό, να συνοδεύει το Lightning II του, το Super Hornet του και τον διάδοχό του, το μελλοντικό NGAD, το οποίο δεν θα τεθεί σε λειτουργία πριν από το τέλος της επόμενης δεκαετίας.
Πιο συγκεκριμένα, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ στοχεύει στην απόκτηση πολεμικών drones των οποίων η τιμή μονάδας δεν θα ξεπερνούσε τα 15 εκατομμύρια δολάρια. Πάνω απ 'όλα, αυτές οι συσκευές πρέπει να έχουν πολύ χαμηλό κόστος εφαρμογής και κανένα κόστος συντήρησης.
Και για καλό λόγο, θα πρέπει να πετάξουν, στην καλύτερη περίπτωση, 200 ώρες, προτού χρησιμοποιηθούν είτε ως στόχος για να προσελκύσουν εχθρικά πυρά είτε ως επιθετικό drone. Δεν τίθεται θέμα, υπό αυτές τις συνθήκες, να ξοδέψουμε περισσότερα από όσα είναι απολύτως απαραίτητα για τον σχεδιασμό και την κατασκευή drones με περιορισμένη διάρκεια ζωής.
Και να προσθέσουμε ότι τελικά, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ στοχεύει περισσότερο από το 60% του στόλου των πολεμικών αεροσκαφών του να αποτελείται από μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που θα λειτουργούν στην υπηρεσία πιλοτικών αεροσκαφών, αλλά και ανεξάρτητα.
Όσον αφορά την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, η έναρξη λειτουργίας του πρώτου από αυτά τα drones σχεδιάζεται για το τέλος της δεκαετίας, ακόμη και αν οι αναμενόμενες χωρητικότητες αυτή τη στιγμή θα είναι χαμηλότερες από αυτές που στοχεύει το πρόγραμμα και θα απαιτήσουν, ως εκ τούτου, την επίβλεψη και τον έλεγχο μιας πιλοτικής συσκευής.
Μια επερχόμενη επανάσταση στο βιομηχανικό και οικονομικό μοντέλο της αεροπορίας μαχητικών αεροσκαφών
Οι επιδόσεις και οι επιχειρησιακές δυνατότητες αυτών των μελλοντικών drones μάχης, σχετικά με βαριά drones όπως το S-70, drones τύπου Loyal Wingmen ή αναλώσιμα drones, όπως το Remote Carrier Expendable, έχουν ήδη συζητηθεί σε πολλά άρθρα που δημοσιεύονται από τον εξειδικευμένο Τύπο.
Οι επιπτώσεις στο βιομηχανικό και δημοσιονομικό μοντέλο, που περιβάλλουν αυτήν την εξέλιξη, ήταν πολύ λιγότερες. Και στην περίπτωση του μοντέλου που αναφέρει το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, αλλά και από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ για το πρόγραμμα NGAD, αυτά είναι σημαντικά.
Το κόστος ιδιοκτησίας είναι τρεις φορές χαμηλότερο για ένα μαχητικό drone σε σύγκριση με ένα μαχητικό αεροσκάφος
Το υπόλοιπο αυτού του άρθρου είναι μόνο για τους συνδρομητές
Τα Κλασικές συνδρομές παρέχουν πρόσβαση σε
όλα τα άρθρα χωρίς διαφήμιση, από 1,99€.
Εγγραφή σε ενημερωτικό δελτίο
Εγγραφείτε για το Ενημερωτικό δελτίο Meta-Defense για να λάβετε το
τελευταία άρθρα μόδας καθημερινά ή εβδομαδιαία
Αυτά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, που κοστίζουν 15 δισεκατομμύρια δολάρια, θα είχαν ποια ικανότητα μεταφοράς/αυτονομίας και ανίχνευσης/ηλεκτρονικού πολέμου;
Το MQ-20 Avenger, το οποίο κοστίζει 15 εκατομμύρια δολάρια, μπορεί να μεταφέρει 3 τόνους όπλων, δηλαδή 1 κιλά στο αμπάρι.